헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜεμοραβ́2́03́

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 3)

Χαιρεφῶντα δέ ποτε καὶ Χαιρεκράτην, ἀδελφὼ μὲν ὄντε ἀλλήλοιν, ἑαυτῷ δὲ γνωρίμω, αἰσθόμενοσ διαφερομένω, ἰδὼν τὸν Χαιρεκράτην, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Χαιρέκρατεσ, οὐ δήπου καὶ σὺ εἶ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ χρησιμώτερον νομίζουσι χρήματα ἢ ἀδελφούσ; καὶ ταῦτα τῶν μὲν ἀφρόνων ὄντων, τοῦ δὲ φρονίμου, καὶ τῶν μὲν βοηθείασ δεομένων, τοῦ δὲ βοηθεῖν δυναμένου, καὶ πρὸσ τούτοισ τῶν μὲν πλειόνων ὑπαρχόντων, τοῦ δὲ ἑνόσ. θαυμαστὸν δὲ καὶ τοῦτο, εἴ τισ τοὺσ μὲν ἀδελφοὺσ ζημίαν ἡγεῖται, ὅτι οὐ καὶ τὰ τῶν ἀδελφῶν κέκτηται, τοὺσ δὲ πολίτασ οὐχ ἡγεῖται ζημίαν, ὅτι οὐ καὶ τὰ τῶν πολιτῶν ἔχει, ἀλλ’ ἐνταῦθα μὲν δύνανται λογίζεσθαι ὅτι κρεῖττον σὺν πολλοῖσ οἰκοῦντα ἀσφαλῶσ τἀρκοῦντα ἔχειν ἢ μόνον διαιτώμενον τὰ τῶν πολιτῶν ἐπικινδύνωσ πάντα κεκτῆσθαι, ἐπὶ δὲ τῶν ἀδελφῶν τὸ αὐτὸ τοῦτο ἀγνοοῦσι·

καὶ οἰκέτασ μὲν οἱ δυνάμενοι ὠνοῦνται, ἵνα συνεργοὺσ ἔχωσι, καὶ φίλουσ κτῶνται, ὡσ βοηθῶν δεόμενοι, τῶν δ’ ἀδελφῶν ἀμελοῦσιν, ὥσπερ ἐκ πολιτῶν μὲν γιγνομένουσ φίλουσ, ἐξ ἀδελφῶν δὲ οὐ γιγνομένουσ.

καὶ μὴν πρὸσ φιλίαν μέγα μὲν ὑπάρχει τὸ ἐκ τῶν αὐτῶν φῦναι, μέγα δὲ τὸ ὁμοῦ τραφῆναι, ἐπεὶ καὶ τοῖσ θηρίοισ πόθοσ τισ ἐγγίγνεται τῶν συντρόφων·

πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τιμῶσί τε μᾶλλον τοὺσ συναδέλφουσ ὄντασ τῶν ἀναδέλφων καὶ ἧττον τούτοισ ἐπιτίθενται. καὶ ὁ Χαιρεκράτησ εἶπεν·

ἀλλ’ εἰ μέν, ὦ Σώκρατεσ, μὴ μέγα εἰή τὸ διάφορον, ἴσωσ ἂν δέοι φέρειν τὸν ἀδελφὸν καὶ μὴ μικρῶν ἕνεκα φεύγειν· ἀγαθὸν γάρ, ὥσπερ καὶ σὺ λέγεισ, ἀδελφὸσ ὢν οἱο͂ν δεῖ· ὁπότε μέντοι παντὸσ ἐνδέοι καὶ πᾶν τὸ ἐναντιώτατον εἰή, τί ἄν τισ ἐπιχειροίη τοῖσ ἀδυνάτοισ; καὶ ὁ Σωκράτησ ἔφη·

πότερα δέ, ὦ Χαιρέκρατεσ, οὐδενὶ ἀρέσαι δύναται Χαιρεφῶν, ὥσπερ οὐδὲ σοί, ἢ ἔστιν οἷσ καὶ πάνυ ἀρέσκει; διὰ τοῦτο γάρ τοι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἄξιόν ἐστιν ἐμοὶ μισεῖν αὐτόν, ὅτι ἄλλοισ μὲν ἀρέσκειν δύναται, ἐμοὶ δὲ ὅπου ἂν παρῇ πανταχοῦ καὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ ζημία μᾶλλον ἢ ὠφέλειά ἐστιν. ἆρ’ οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὥσπερ ἵπποσ τῷ ἀνεπιστήμονι μέν, ἐγχειροῦντι δὲ χρῆσθαι ζημία ἐστίν, οὕτω καὶ ἀδελφόσ, ὅταν τισ αὐτῷ μὴ ἐπιστάμενοσ ἐγχειρῇ χρῆσθαι, ζημία ἐστί;

πῶσ δ’ ἂν ἐγώ, ἔφη ὁ Χαιρεκράτησ, ἀνεπιστήμων εἰήν ἀδελφῷ χρῆσθαι, ἐπιστάμενόσ γε καὶ εὖ λέγειν τὸν εὖ λέγοντα καὶ εὖ ποιεῖν τὸν εὖ ποιοῦντα;

τὸν μέντοι καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ πειρώμενον ἐμὲ ἀνιᾶν οὐκ ἂν δυναίμην οὔτ’ εὖ λέγειν οὔτ’ εὖ ποιεῖν, ἀλλ’ οὐδὲ πειράσομαι. καὶ ὁ Σωκράτησ ἔφη·

θαυμαστά γε λέγεισ, ὦ Χαιρέκρατεσ, εἰ κύνα μέν, εἴ σοι ἦν ἐπὶ προβάτοισ ἐπιτήδειοσ ὢν καὶ τοὺσ μὲν ποιμένασ ἠσπάζετο, σοὶ δὲ προσιόντι ἐχαλέπαινεν, ἀμελήσασ ἂν τοῦ ὀργίζεσθαι ἐπειρῶ εὖ ποιήσασ πραύ̈νειν αὐτόν, τὸν δὲ ἀδελφὸν φὴσ μὲν μέγα ἀγαθὸν εἶναι ὄντα πρὸσ σὲ οἱο͂ν δεῖ, ἐπίστασθαι δὲ ὁμολογῶν καὶ εὖ ποιεῖν καὶ εὖ λέγειν οὐκ ἐπιχειρεῖσ μηχανᾶσθαι ὅπωσ σοι ὡσ βέλτιστοσ ᾖ. καὶ ὁ Χαιρεκράτησ, δέδοικα, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, μὴ οὐκ ἔχω ἐγὼ τοσαύτην σοφίαν ὥστε Χαιρεφῶντα ποιῆσαι πρὸσ ἐμὲ οἱο͂ν δεῖ.

καὶ μὴν οὐδέν γε ποικίλον, ἔφη ὁ Σωκράτησ, οὐδὲ καινὸν δεῖ ἐπ’ αὐτόν, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, μηχανᾶσθαι, οἷσ δὲ καὶ σὺ ἐπίστασαι αὐτὸσ οἰόμαι ἂν αὐτὸν ἁλόντα περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαί σε. οὐκ ἂν φθάνοισ, ἔφη, λέγων, εἴ τι ᾔσθησαί με φίλτρον ἐπιστάμενον ὃ ἐγὼ εἰδὼσ λέληθα ἐμαυτόν.

λέγε δή μοι, ἔφη, εἴ τινα τῶν γνωρίμων βούλοιο κατεργάσασθαι, ὁπότε θύοι, καλεῖν σε ἐπὶ δεῖπνον, τί ἂν ποιοίησ; Δῆλον ὅτι κατάρχοιμ’ ἂν τοῦ αὐτόσ, ὅτε θύοιμι, καλεῖν ἐκεῖνον. εἰ δὲ βούλοιο τῶν φίλων τινὰ προτρέψασθαι, ὁπότε ἀποδημοίησ, ἐπιμελεῖσθαι τῶν σῶν, τί ἂν ποιοίησ;

Δῆλον ὅτι πρότεροσ ἂν ἐγχειροίην ἐπιμελεῖσθαι τῶν ἐκείνου, ὁπότε ἀποδημοίη. εἰ δὲ βούλοιο ξένον ποιῆσαι ὑποδέχεσθαι σεαυτόν, ὁπότε ἔλθοισ εἰσ τὴν ἐκείνου, τί ἂν ποιοίησ;

Δῆλον ὅτι καὶ τοῦτον πρότεροσ ὑποδεχοίμην ἄν, ὁπότε ἔλθοι Ἀθήναζε· καὶ εἴ γε βουλοίμην αὐτὸν προθυμεῖσθαι διαπράττειν μοι ἐφ’ ἃ ἥκοιμι, δῆλον ὅτι καὶ τοῦτο δέοι ἂν πρότερον αὐτὸν ἐκείνῳ ποιεῖν. πάντ’ ἄρα σύγε τὰ ἐν ἀνθρώποισ φίλτρα ἐπιστάμενοσ πάλαι ἀπεκρύπτου·

ἢ ὀκνεῖσ, ἔφη, ἄρξαι, μὴ αἰσχρὸσ φανῇσ, ἐὰν πρότεροσ τὸν ἀδελφὸν εὖ ποιῇσ; καὶ μὴν πλείστου γε δοκεῖ ἀνὴρ ἐπαίνου ἄξιοσ εἶναι, ὃσ ἂν φθάνῃ τοὺσ μὲν πολεμίουσ κακῶσ ποιῶν, τοὺσ δὲ φίλουσ εὐεργετῶν. εἰ μὲν οὖν ἐδόκει μοι Χαιρεφῶν ἡγεμονικώτεροσ εἶναι σοῦ πρὸσ τὴν φιλίαν ταύτην, ἐκεῖνον ἂν ἐπειρώμην πείθειν πρότερον ἐγχειρεῖν τῷ σὲ φίλον ποιεῖσθαι· νῦν δέ μοι σὺ δοκεῖσ ἡγούμενοσ μᾶλλον ἂν ἐξεργάσασθαι τοῦτο. καὶ ὁ Χαιρεκράτησ εἶπεν·

ἄτοπα λέγεισ, ὦ Σώκρατεσ, καὶ οὐδαμῶσ πρὸσ σοῦ, ὅσ γε κελεύεισ ἐμὲ νεώτερον ὄντα καθηγεῖσθαι· καίτοι τούτου γε παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ τἀναντία νομίζεται, τὸν πρεσβύτερον ἡγεῖσθαι παντὸσ καὶ λόγου καὶ ἔργου. πῶσ;

ἔφη ὁ Σωκράτησ· οὐ γὰρ καὶ ὁδοῦ παραχωρῆσαι τὸν νεώτερον πρεσβυτέρῳ συντυγχάνοντι πανταχοῦ νομίζεται καὶ καθήμενον ὑπαναστῆναι καὶ κοίτῃ μαλακῇ τιμῆσαι καὶ λόγῳ ὑπεῖξαι; ὠγαθέ, μὴ ὄκνει, ἔφη, ἀλλ’ ἐγχείρει τὸν ἄνδρα καταπραύ̈νειν, καὶ πάνυ ταχύ σοι ὑπακούσεται· οὐχ ὁρᾷσ ὡσ φιλότιμόσ ἐστι καὶ ἐλευθέριοσ; τὰ μὲν γὰρ πονηρὰ ἀνθρώπια οὐκ ἂν ἄλλωσ μᾶλλον ἕλοισ ἢ εἰ δοίησ τι, τοὺσ δὲ καλοὺσ κἀγαθοὺσ ἀνθρώπουσ προσφιλῶσ χρώμενοσ μάλιστ’ ἂν κατεργάσαιο. καὶ ὁ Χαιρεκράτησ εἶπεν·

ἐὰν οὖν ἐμοῦ ταῦτα ποιοῦντοσ ἐκεῖνοσ μηδὲν βελτίων γίγνηται; τί γὰρ ἄλλο, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἢ κινδυνεύσεισ ἐπιδεῖξαι σὺ μὲν χρηστόσ τε καὶ φιλάδελφοσ εἶναι, ἐκεῖνοσ δὲ φαῦλόσ τε καὶ οὐκ ἄξιοσ εὐεργεσίασ; ἀλλ’ οὐδὲν οἶμαι τούτων ἔσεσθαι· νομίζω γὰρ αὐτόν, ἐπειδὰν αἴσθηταί σε προκαλούμενον ἑαυτὸν εἰσ τὸν ἀγῶνα τοῦτον, πάνυ φιλονικήσειν ὅπωσ περιγένηταί σου καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ εὖ ποιῶν. νῦν μὲν γὰρ οὕτωσ, ἔφη, διάκεισθον, ὥσπερ εἰ τὼ χεῖρε, ἃσ ὁ θεὸσ ἐπὶ τῷ συλλαμβάνειν ἀλλήλοιν ἐποίησεν, ἀφεμένω τούτου τράποιντο πρὸσ τὸ διακωλύειν ἀλλήλω, ἢ εἰ τὼ πόδε θείᾳ μοίρᾳ πεποιημένω πρὸσ τὸ συνεργεῖν ἀλλήλοιν, ἀμελήσαντε τούτου ἐμποδίζοιεν ἀλλήλω.

οὐκ ἂν πολλὴ ἀμαθία εἰή καὶ κακοδαιμονία τοῖσ ἐπ’ ὠφελείᾳ πεποιημένοισ ἐπὶ βλάβῃ χρῆσθαι;

καὶ μὴν ἀδελφώ γε, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, ὁ θεὸσ ἐποίησεν ἐπὶ μείζονι ὠφελείᾳ ἀλλήλοιν ἢ χεῖρέ τε καὶ πόδε καὶ ὀφθαλμὼ καὶ τἆλλα ὅσα ἀδελφὰ ἔφυσεν ἀνθρώποισ. χεῖρεσ μὲν γάρ, εἰ δέοι αὐτὰσ τὰ πλέον ὀργυιᾶσ διέχοντα ἅμα ποιῆσαι, οὐκ ἂν δύναιντο, πόδεσ δὲ οὐδ’ ἂν ἐπὶ τὰ ὀργυιὰν διέχοντα ἔλθοιεν ἅμα, ὀφθαλμοὶ δὲ οἱ δοκοῦντεσ ἐπὶ πλεῖστον ἐξικνεῖσθαι οὐδ’ ἂν τῶν ἔτι ἐγγυτέρω ὄντων τὰ ἔμπροσθεν ἅμα καὶ τὰ ὄπισθεν ἰδεῖν δύναιντο· ἀδελφὼ δέ, φίλω ὄντε, καὶ πολὺ διεστῶτε πράττετον ἅμα καὶ ἐπ’ ὠφελείᾳ ἀλλήλοιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 3

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION