헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜεμοραβ́2́07́

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 7)

καὶ μὴν τὰσ ἀπορίασ γε τῶν φίλων τὰσ μὲν δι’ ἄγνοιαν ἐπειρᾶτο γνώμῃ ἀκεῖσθαι, τὰσ δὲ δι’ ἔνδειαν διδάσκων κατὰ δύναμιν ἀλλήλοισ ἐπαρκεῖν. ἐρῶ δὲ καὶ ἐν τούτοισ ἃ σύνοιδα αὐτῷ. Ἀρίσταρχον γάρ ποτε ὁρῶν σκυθρωπῶσ ἔχοντα, ἐοίκασ, ἔφη, ὦ Ἀρίσταρχε, βαρέωσ φέρειν τι. χρὴ δὲ τοῦ βάρουσ μεταδιδόναι τοῖσ φίλοισ· ἴσωσ γὰρ ἄν τί σε καὶ ἡμεῖσ κουφίσαιμεν. καὶ ὁ Ἀρίσταρχοσ, ἀλλὰ μήν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐν πολλῇ γέ εἰμι ἀπορίᾳ.

ἐπεὶ γὰρ ἐστασίασεν ἡ πόλισ, πολλῶν φυγόντων εἰσ τὸν Πειραιᾶ, συνεληλύθασιν ὡσ ἐμὲ καταλελειμμέναι ἀδελφαί τε καὶ ἀδελφιδαῖ καὶ ἀνεψιαὶ τοσαῦται ὥστ’ εἶναι ἐν τῇ οἰκίᾳ τέτταρασ καὶ δέκα τοὺσ ἐλευθέρουσ. λαμβάνομεν δὲ οὔτε ἐκ τῆσ γῆσ οὐδέν· οἱ γὰρ ἐναντίοι κρατοῦσιν αὐτῆσ· οὔτ’ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν· ὀλιγανθρωπία γὰρ ἐν τῷ ἄστει γέγονε. τὰ ἔπιπλα δὲ οὐδεὶσ ὠνεῖται· οὐδὲ δανείσασθαι οὐδαμόθεν ἔστιν ἀργύριον, ἀλλὰ πρότερον ἄν τίσ μοι δοκεῖ ἐν τῇ ὁδῷ ζητῶν εὑρεῖν ἢ δανειζόμενοσ λαβεῖν. χαλεπὸν μὲν οὖν ἐστιν, ὦ Σώκρατεσ, τοὺσ οἰκείουσ περιορᾶν ἀπολλυμένουσ, ἀδύνατον δὲ τοσούτουσ τρέφειν ἐν τοιούτοισ πράγμασιν. ἀκούσασ οὖν ταῦτα ὁ Σωκράτησ, τί ποτέ ἐστιν, ἔφη, ὅτι Κεράμων μὲν πολλοὺσ τρέφων οὐ μόνον ἑαυτῷ τε καὶ τούτοισ τὰ ἐπιτήδεια δύναται παρέχειν, ἀλλὰ καὶ περιποιεῖται τοσαῦτα ὥστε καὶ πλουτεῖν, σὺ δὲ πολλοὺσ τρέφων δέδοικασ μὴ δι’ ἔνδειαν τῶν ἐπιτηδείων ἅπαντεσ ἀπόλησθε;

ὅτι νὴ Δί’, ἔφη, ὁ μὲν δούλουσ τρέφει, ἐγὼ δ’ ἐλευθέρουσ. καὶ πότερον, ἔφη, τοὺσ παρὰ σοὶ ἐλευθέρουσ οἰεί βελτίουσ εἶναι ἢ τοὺσ παρὰ Κεράμωνι δούλουσ;

ἐγὼ μὲν οἶμαι, ἔφη, τοὺσ παρ’ ἐμοὶ ἐλευθέρουσ. οὐκοῦν, ἔφη, αἰσχρὸν τὸν μὲν ἀπὸ τῶν πονηροτέρων εὐπορεῖν, σὲ δὲ πολλῷ βελτίουσ ἔχοντα ἐν ἀπορίᾳ εἶναι; νὴ Δί’, ἔφη, ὁ μὲν γὰρ τεχνίτασ τρέφει, ἐγὼ δ’ ἐλευθερίωσ πεπαιδευμένουσ. ἆρ’ οὖν, ἔφη, τεχνῖταί εἰσιν οἱ χρήσιμόν τι ποιεῖν ἐπιστάμενοι;

μάλιστά γ’, ἔφη. οὐκοῦν χρήσιμά γ’ ἄλφιτα; σφόδρα γε. τί δ’ ἄρτοι; οὐδὲν ἧττον. τί γάρ; ἔφη, ἱμάτιά τε ἀνδρεῖα καὶ γυναικεῖα καὶ χιτωνίσκοι καὶ χλαμύδεσ καὶ ἐξωμίδεσ; σφόδρα γ’, ἔφη, καὶ πάντα ταῦτα χρήσιμα. ἔπειτα, ἔφη, οἱ παρὰ σοὶ τούτων οὐδὲν ἐπίστανται ποιεῖν; πάντα μὲν οὖν, ὡσ ἐγᾦμαι. εἶτ’ οὐκ οἶσθα ὅτι ἀφ’ ἑνὸσ μὲν τούτων, ἀλφιτοποιίασ, Ναυσικύδησ οὐ μόνον ἑαυτόν τε καὶ τοὺσ οἰκέτασ τρέφει, ἀλλὰ πρὸσ τούτοισ καὶ ὗσ πολλὰσ καὶ βοῦσ, καὶ περιποιεῖται τοσαῦτα ὥστε καὶ τῇ πόλει πολλάκισ λειτουργεῖν, ἀπὸ δὲ ἀρτοποιίασ Κύρηβοσ τήν τε οἰκίαν πᾶσαν διατρέφει καὶ ζῇ δαψιλῶσ, Δημέασ δ’ ὁ Κολλυτεὺσ ἀπὸ χλαμυδουργίασ, Μένων δ’ ἀπὸ χλανιδοποιίασ, Μεγαρέων δ’ οἱ πλεῖστοι ἀπὸ ἐξωμιδοποιίασ διατρέφονται;

νὴ Δί’, ἔφη, οὗτοι μὲν γὰρ ὠνούμενοι βαρβάρουσ ἀνθρώπουσ ἔχουσιν, ὥστ’ ἀναγκάζειν ἐργάζεσθαι ἃ καλῶσ ἔχει, ἐγὼ δ’ ἐλευθέρουσ τε καὶ συγγενεῖσ. ἔπειτ’, ἔφη, ὅτι ἐλεύθεροί τ’ εἰσὶ καὶ συγγενεῖσ σοι, οἰεί χρῆναι αὐτοὺσ μηδὲν ἄλλο ποιεῖν ἢ ἐσθίειν καὶ καθεύδειν;

πότερον καὶ τῶν ἄλλων ἐλευθέρων τοὺσ οὕτω ζῶντασ ἄμεινον διάγοντασ ὁρᾷσ καὶ μᾶλλον εὐδαιμονίζεισ ἢ τούσ, ἃ ἐπίστανται χρήσιμα πρὸσ τὸν βίον, τούτων ἐπιμελομένουσ; ἢ τὴν μὲν ἀργίαν καὶ τὴν ἀμέλειαν αἰσθάνῃ τοῖσ ἀνθρώποισ πρόσ τε τὸ μαθεῖν, ἃ προσήκει ἐπίστασθαι, καὶ πρὸσ τὸ μνημονεύειν, ἃ ἂν μάθωσι, καὶ πρὸσ τὸ ὑγιαίνειν τε καὶ ἰσχύειν τοῖσ σώμασι καὶ πρὸσ τὸ κτήσασθαί τε καὶ σῴζειν τὰ χρήσιμα πρὸσ τὸν βίον ὠφέλιμα ὄντα, τὴν δ’ ἐργασίαν καὶ τὴν ἐπιμέλειαν οὐδὲν χρήσιμα; ἔμαθον δέ, ἃ φὴσ αὐτὰσ ἐπίστασθαι, πότερον ὡσ οὔτε χρήσιμα ὄντα πρὸσ τὸν βίον οὔτε ποιήσουσαι αὐτῶν οὐδέν, ἢ τοὐναντίον ὡσ καὶ ἐπιμελησόμεναι τούτων καὶ ὠφελησόμεναι ἀπ’ αὐτῶν;

ποτέρωσ γὰρ ἂν μᾶλλον ἄνθρωποι σωφρονοῖεν, ἀργοῦντεσ ἢ τῶν χρησίμων ἐπιμελόμενοι; ποτέρωσ δ’ ἂν δικαιότεροι εἰε͂ν, εἰ ἐργάζοιντο ἢ εἰ ἀργοῦντεσ βουλεύοιντο περὶ τῶν ἐπιτηδείων; ἀλλὰ καὶ νῦν μέν, ὡσ ἐγᾦμαι, οὔτε σὺ ἐκείνασ φιλεῖσ οὔτ’ ἐκεῖναι σέ, σὺ μὲν ἡγούμενοσ αὐτὰσ ἐπιζημίουσ εἶναι σεαυτῷ, ἐκεῖναι δὲ σὲ ὁρῶσαι ἀχθόμενον ἐφ’ ἑαυταῖσ·

ἐκ δὲ τούτων κίνδυνοσ μείζω τε ἀπέχθειαν γίγνεσθαι καὶ τὴν προγεγονυῖαν χάριν μειοῦσθαι. ἐὰν δὲ προστατήσῃσ ὅπωσ ἐνεργοὶ ὦσι, σὺ μὲν ἐκείνασ φιλήσεισ, ὁρῶν ὠφελίμουσ σεαυτῷ οὔσασ, ἐκεῖναι δὲ σὲ ἀγαπήσουσιν, αἰσθόμεναι χαίροντά σε αὐταῖσ, τῶν δὲ προγεγονυιῶν εὐεργεσιῶν ἥδιον μεμνημένοι τὴν ἀπ’ ἐκείνων χάριν αὐξήσετε, καὶ ἐκ τούτων φιλικώτερόν τε καὶ οἰκειότερον ἀλλήλοισ ἕξετε. εἰ μὲν τοίνυν αἰσχρόν τι ἔμελλον ἐργάσασθαι, θάνατον ἀντ’ αὐτοῦ προαιρετέον ἦν·

νῦν δὲ ἃ μὲν δοκεῖ κάλλιστα καὶ πρεπωδέστατα γυναικὶ εἶναι ἐπίστανται, ὡσ ἐοίκε· πάντεσ δὲ ἃ ἐπίστανται ῥᾷστά τε καὶ τάχιστα καὶ κάλλιστα καὶ ἥδιστα ἐργάζονται. μὴ οὖν ὄκνει, ἔφη, ταῦτα εἰσηγεῖσθαι αὐταῖσ ἃ σοί τε λυσιτελήσει κἀκείναισ· καί, ὡσ εἰκόσ, ἡδέωσ ὑπακούσονται.

ἀλλὰ νὴ τοὺσ θεούσ, ἔφη ὁ Ἀρίσταρχοσ, οὕτω μοι δοκεῖσ καλῶσ λέγειν, ὦ Σώκρατεσ, ὥστε πρόσθεν μὲν οὐ προσιέμην δανείσασθαι, εἰδὼσ ὅτι ἀναλώσασ ὃ ἂν λάβω οὐχ ἕξω ἀποδοῦναι, νῦν δέ μοι δοκῶ εἰσ ἔργων ἀφορμὴν ὑπομενεῖν αὐτὸ ποιῆσαι. ἐκ τούτων δὲ ἐπορίσθη μὲν ἀφορμή, ἐωνήθη δὲ ἔρια·

καὶ ἐργαζόμεναι μὲν ἠρίστων, ἐργασάμεναι δὲ ἐδείπνουν, ἱλαραὶ δὲ ἀντὶ σκυθρωπῶν ἦσαν· καὶ ἀντὶ ὑφορωμένων ἑαυτοὺσ ἡδέωσ ἀλλήλουσ ἑώρων, καὶ αἱ μὲν ὡσ κηδεμόνα ἐφίλουν, ὁ δὲ ὡσ ὠφελίμουσ ἠγάπα. τέλοσ δὲ ἐλθὼν πρὸσ τὸν Σωκράτην χαίρων διηγεῖτο ταῦτά τε καὶ ὅτι αἰτιῶνται αὐτὸν μόνον τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἀργὸν ἐσθίειν. καὶ ὁ Σωκράτησ ἔφη·

εἶτα οὐ λέγεισ αὐταῖσ τὸν τοῦ κυνὸσ λόγον; φασὶ γάρ, ὅτε φωνήεντα ἦν τὰ ζῷα, τὴν οἶν πρὸσ τὸν δεσπότην εἰπεῖν· θαυμαστὸν ποιεῖσ, ὃσ ἡμῖν μὲν ταῖσ καὶ ἔριά σοι καὶ ἄρνασ καὶ τυρὸν παρεχούσαισ οὐδὲν δίδωσ ὅ τι ἂν μὴ ἐκ τῆσ γῆσ λάβωμεν, τῷ δὲ κυνί, ὃσ οὐδὲν τοιοῦτόν σοι παρέχει, μεταδίδωσ οὗπερ αὐτὸσ ἔχεισ σίτου. τὸν κύνα οὖν ἀκούσαντα εἰπεῖν·

ναὶ μὰ Δί’· ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ καὶ ὑμᾶσ αὐτὰσ σῴζων ὥστε μήτε ὑπ’ ἀνθρώπων κλέπτεσθαι μήτε ὑπὸ λύκων ἁρπάζεσθαι· ἐπεὶ ὑμεῖσ γε, εἰ μὴ ἐγὼ προφυλάττοιμι ὑμᾶσ, οὐδ’ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι μὴ ἀπόλησθε. οὕτω δὴ λέγεται καὶ τὰ πρόβατα συγχωρῆσαι τὸν κύνα προτιμᾶσθαι. καὶ σὺ οὖν ἐκείναισ λέγε ὅτι ἀντὶ κυνὸσ εἶ φύλαξ καὶ ἐπιμελητήσ, καὶ διὰ σὲ οὐδ’ ὑφ’ ἑνὸσ ἀδικούμεναι ἀσφαλῶσ τε καὶ ἡδέωσ ἐργαζόμεναι ζῶσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 7

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION