Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 5

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 5)

ἤκουσα δέ ποτε καὶ ἄλλον αὐτοῦ λόγον, ὃσ ἐδόκει μοι προτρέπειν τὸν ἀκούοντα ἐξετάζειν ἑαυτὸν ὁπόσου τοῖσ φίλοισ ἄξιοσ εἰή. ἰδὼν γάρ τινα τῶν συνόντων ἀμελοῦντα φίλου πενίᾳ πιεζομένου, ἤρετο Ἀντισθένη ἐναντίον τοῦ ἀμελοῦντοσ αὐτοῦ καὶ ἄλλων πολλῶν· ἆρ’, ἔφη, ὦ Ἀντίσθενεσ, εἰσί τινεσ ἀξίαι φίλων, ὥσπερ οἰκετῶν;

τῶν γὰρ οἰκετῶν ὁ μέν που δυοῖν μναῖν ἄξιόσ ἐστιν, ὁ δὲ οὐδ’ ἡμιμναίου, ὁ δὲ πέντε μνῶν, ὁ δὲ καὶ δέκα· Νικίασ δὲ ὁ Νικηράτου λέγεται ἐπιστάτην εἰσ τἀργύρεια πρίασθαι ταλάντου· σκοποῦμαι δὴ τοῦτο, ἔφη, εἰ ἄρα, ὥσπερ τῶν οἰκετῶν, οὕτω καὶ τῶν φίλων εἰσὶν ἀξίαι. ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἀντισθένησ·

ἐγὼ γοῦν βουλοίμην ἂν τὸν μέν τινα φίλον μοι εἶναι μᾶλλον ἢ δύο μνᾶσ, τὸν δ’ οὐδ’ ἂν ἡμιμναίου προτιμησαίμην, τὸν δὲ καὶ πρὸ δέκα μνῶν ἑλοίμην ἄν, τὸν δὲ πρὸ πάντων χρημάτων, καὶ πόνων πριαίμην ἂν φίλον μοι εἶναι. οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, εἴ γε ταῦτα τοιαῦτά ἐστι, καλῶσ ἂν ἔχοι ἐξετάζειν τινὰ ἑαυτόν, πόσου ἄρα τυγχάνει τοῖσ φίλοισ ἄξιοσ ὤν, καὶ πειρᾶσθαι ὡσ πλείστου ἄξιοσ εἶναι, ἵνα ἧττον αὐτὸν οἱ φίλοι προδιδῶσιν.

ἐγὼ γάρ τοι, ἔφη, πολλάκισ ἀκούων τοῦ μὲν ὅτι προύδωκεν αὐτὸν φίλοσ ἀνήρ, τοῦ δ’ ὅτι μνᾶν ἀνθ’ ἑαυτοῦ μᾶλλον εἵλετο ἀνήρ, ὃν ᾤετο φίλον εἶναι, τὰ τοιαῦτα πάντα σκοπῶ, μή, ὥσπερ ὅταν τισ οἰκέτην πονηρὸν πωλῇ καὶ ἀποδίδοται τοῦ εὑρόντοσ, οὕτω καὶ τὸν πονηρὸν φίλον, ὅταν ἐξῇ τὸ πλέον τῆσ ἀξίασ λαβεῖν, ἐπαγωγὸν ᾖ ἀποδίδοσθαι· τοὺσ δὲ χρηστοὺσ οὔτε οἰκέτασ πάνυ τι πωλουμένουσ ὁρῶ οὔτε φίλουσ προδιδομένουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION