Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Β, chapter 2 2:

αἰσθόμενοσ δέ ποτε Λαμπροκλέα τὸν πρεσβύτατον υἱὸν αὐτοῦ πρὸσ τὴν μητέρα χαλεπαίνοντα, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ παῖ, οἶσθά τινασ ἀνθρώπουσ ἀχαρίστουσ καλουμένουσ; καὶ μάλα, ἔφη ὁ νεανίσκοσ. καταμεμάθηκασ οὖν τοὺσ τί ποιοῦντασ τὸ ὄνομα τοῦτο ἀποκαλοῦσιν; ἔγωγ’, ἔφη· τοὺσ γὰρ εὖ παθόντασ, ὅταν δυνάμενοι χάριν ἀποδοῦναι μὴ ἀποδῶσιν, ἀχαρίστου καλοῦσιν. οὐκοῦν δοκοῦσί σοι ἐν τοῖσ ἀδίκοισ καταλογίζεσθαι τοὺσ ἀχαρίστουσ;