Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 16 11:

ἐν δὲ δημηγορίᾳ ἥκιστα διήγησισ ἔστιν, ὅτι περὶ τῶν μελλόντων οὐθεὶσ διηγεῖται· ἀλλ’ ἐάν περ διήγησισ ᾖ, τῶν γενομένων ἔστω, ἵνα ἀναμνησθέντεσ ἐκείνων βέλτιον βουλεύσωνται περὶ τῶν ὕστερον, ἢ διαβάλλοντοσ ἢ ἐπαινοῦντοσ· ἀλλὰ τότε οὐ τὸ τοῦ συμβούλου ποιεῖ ἔργον. ἂν δ’ ᾖ ἄπιστον, ὑπισχνεῖσθαι δεῖ καὶ αἰτίαν λέγειν εὐθὺσ καὶ διατάττειν ὡσ βούλονται, οἱο͂ν ἡ Ιὀκάστη ἡ Καρκίνου ἐν τῷ Οἰδίποδι ἀεὶ ὑπισχνεῖται πυνθανομένου τοῦ ζητοῦντοσ τὸν υἱόν, καὶ ὁ Αἵμων ὁ Σοφοκλέουσ.