Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 9

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9)

ὅτι μὲν οὖν εὔρυθμον δεῖ εἶναι τὴν λέξιν καὶ μὴ ἄρρυθμον, καὶ τίνεσ εὔρυθμον ποιοῦσι ῥυθμοὶ καὶ πῶσ ἔχοντεσ, εἴρηται· τὴν δὲ λέξιν ἀνάγκη εἶναι ἢ εἰρομένην καὶ τῷ συνδέσμῳ μίαν, ὥσπερ αἱ ἐν τοῖσ διθυράμβοισ ἀναβολαί, ἢ κατεστραμμένην καὶ ὁμοίαν ταῖσ τῶν ἀρχαίων ποιητῶν ἀντιστρόφοισ. ἡ μὲν οὖν εἰρομένη λέξισ ἡ ἀρχαία ἐστίν "Ἡροδότου Θουρίου ἥδ’ ἱστορίησ ἀπόδειξισ" ταύτῃ γὰρ πρότερον μὲν ἅπαντεσ, νῦν δὲ οὐ πολλοὶ χρῶνται·

λέγω δὲ εἰρομένην ἣ οὐδὲν ἔχει τέλοσ καθ’ αὑτήν, ἂν μὴ τὸ πρᾶγμα <τὸ> λεγόμενον τελειωθῇ. ἔστι δὲ ἀηδὴσ διὰ τὸ ἄπειρον· τὸ γὰρ τέλοσ πάντεσ βούλονται καθορᾶν· διόπερ ἐπὶ τοῖσ καμπτῆρσιν ἐκπνέουσι καὶ ἐκλύονται· προορῶντεσ γὰρ τὸ πέρασ οὐ κάμνουσι πρότερον. ἡ μὲν οὖν εἰρομένη τῆσ λέξεώσ ἐστιν ἥδε, κατεστραμμένη δὲ ἡ ἐν περιόδοισ·

λέγω δὲ περίοδον λέξιν ἔχουσαν ἀρχὴν καὶ τελευτὴν αὐτὴν καθ’ αὑτὴν καὶ μέγεθοσ εὐσύνοπτον. ἡδεῖα δ’ ἡ τοιαύτη καὶ εὐμαθήσ, ἡδεῖα μὲν διὰ τὸ ἐναντίωσ ἔχειν τῷ ἀπεράντῳ, καὶ ὅτι ἀεί τὶ οἰέται ἔχειν ὁ ἀκροατὴσ καὶ πεπερθ́νθαι τι αὑτῷ, τὸ δὲ μηδὲν προνοεῖν μηδὲ ἀνύειν ἀηδέσ· εὐμαθὴσ δὲ ὅτι εὐμνημόνευτοσ, τοῦτο δὲ ὅτι ἀριθμὸν ἔχει ἡ ἐν περιόδοισ λέξισ, ὃ πάντων εὐμνημονευτότατον. διὸ καὶ τὰ μέτρα πάντεσ μνημονεύουσιν μᾶλλον τῶν χύδην· ἀριθμὸν γὰρ ἔχει ᾧ μετρεῖται. δεῖ δὲ τὴν περίοδον καὶ τῇ διανοία τετελειῶσθαι, καὶ μὴ διακόπτεσθαι ὥσπερ τὰ Σοφοκλέουσ ἰαμβεῖα, Καλυδὼν μὲν ἥδε γαῖα·

Πελοπίασ χθονόσ· τοὐναντίον γὰρ ἔστιν ὑπολαβεῖν τῷ διαιρεῖσθαι, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τοῦ εἰρημένου τὴν Καλυδῶνα εἶναι τῆσ Πελοποννήσου. περίοδοσ δὲ ἡ μὲν ἐν κώλοισ ἡ δ’ ἀφελήσ.

ἔστιν δ’ ἐν κώλοισ μὲν λέξισ ἡ τετελειωμένη τε καὶ διῃρημένη καὶ εὐανάπνευστοσ, μὴ ἐν τῇ διαιρέσει ὥσπερ καὶ ἡ περίοδοσ, ἀλλ’ ὅλη κῶλον δ’ ἐστὶν τὸ ἕτερον μόριον ταύτησ· ἀφελῆ δὲ λέγω τὴν μονόκωλον. δεῖ δὲ καὶ τὰ κῶλα καὶ τὰσ περιόδουσ μήτε μυούρουσ εἶναι μήτε μακράσ.

τὸ μὲν γὰρ μικρὸν προσπταίειν πολλάκισ ποιεῖ τὸν ἀκροατήν ἀνάγκη γὰρ ὅταν, ἔτι ὁρμῶν ἐπὶ τὸ πόρρω καὶ τὸ μέτρον οὗ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ὁρ́ον, ἀντισπασθῇ παυσαμένου, οἱο͂ν πρόσπταισιν γίγνεσθαι διὰ τὴν ἀντίκρουσιν· τὰ δὲ μακρὰ ἀπολείπεσθαι ποιεῖ, ὥσπερ οἱ ἐξωτέρω ἀποκάμπτοντεσ τοῦ τέρματοσ· ἀπολείπουσι γὰρ καὶ οὗτοι τοὺσ συμπεριπατοῦντασ, ὁμοίωσ δὲ καὶ αἱ περίοδοι αἱ μακραὶ οὖσαι λόγοσ γίνεται καὶ ἀναβολῇ ὅμοιον, ὥστε γίνεται ὃ ἔσκωψεν Δημόκριτοσ ὁ Χῖοσ εἰσ Μελανιππίδην ποιήσαντα ἀντὶ τῶν ἀντιστρόφων ἀναβολάσ οἷ τ’ αὐτῷ κακὰ τεύχει ἀνὴρ ἄλλῳ κακὰ τεύχων,ἡ δὲ μακρὰ ἀναβολὴ τῷ ποιήσαντι κακίστη· ἁρμόττει γὰρ τὸ τοιοῦτον καὶ εἰσ τὰσ μακροκώλουσ λέγειν. αἵ τε λίαν βραχύκωλοι οὐ περίοδοσ γίνεται· προπετῆ οὖν ἄγει τὸν ἀκροατήν. τῆσ δὲ ἐν κώλοισ λέξεωσ ἡ μὲν διῃρημένη ἐστὶν ἡ δὲ ἀντικειμένη, διῃρημένη μὲν, οἱο͂ν "πολλάκισ ἐθαύμασα τῶν τὰσ πανηγύρεισ συναγαγόντων καὶ τοὺσ γυμνικοὺσ ἀγῶνασ καταστησάντων" , ἀντικειμένη δέ, ἐν ᾗ ἑκατέρῳ τῷ κώλῳ ἢ πρὸσ ἐναντίῳ ἐναντίον σύγκειται ἢ ταὐτὸ ἐπέζευκται τοῖσ ἐναντίοισ, οἱο͂ν "ἀμφοτέρουσ δ’ ὤνησαν, καὶ τοὺσ ὑπομείναντασ καὶ τοὺσ ἀκολουθήσαντασ·

τοῖσ μὲν γὰρ πλείω τῆσ οἴκοι προσεκτήσαντο, τοῖσ δ’ ἱκανὴν τὴν οἴκοι κατέλιπον" · ἐναντία ὑπομονὴ ἀκολούθησισ, ἱκανὸν πλεῖον. "ὥστε καὶ τοῖσ χρημάτων δεομένοισ καὶ τοῖσ ἀπολαῦσαι βουλομένοισ" · ἀπόλαυσισ κτήσει ἀντίκειται. καὶ ἔτι "συμβαίνει πολλάκισ ἐν ταύταισ καὶ τοὺσ φρονίμουσ ἀτυχεῖν καὶ τοὺσ ἄφρονασ κατορθοῦν" . "εὐθὺσ μὲν τῶν ἀριστείων ἠξιώθησαν, οὐ πολὺ δὲ ὕστερον τὴν ἀρχὴν τῆσ θαλάττησ ἔλαβον" . "πλεῦσαι μὲν διὰ τῆσ ἠπείρου, πεζεῦσαι δὲ διὰ τῆσ θαλάττησ, τὸν μὲν Ἑλλήσποντον ζεύξασ, τὸν δ’ Ἄθω διορύξασ. " "καὶ φύσει πολίτασ ὄντασ νόμῳ τῆσ πόλεωσ στέρεσθαι. " "οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν κακῶσ ἀπώλοντο, οἱ δ’ αἰσχρῶσ ἐσώθησαν. " "καὶ ἰδίᾳ μὲν τοῖσ βαρβάροισ οἰκέταισ χρῆσθαι, κοινῇ δὲ πολλοὺσ τῶν συμμάχων περιορᾶν δουλεύοντασ. " "ἢ ζῶντασ ἕξειν ἢ τελευτήσαντασ καταλείψειν. " καὶ ὃ εἰσ Πειθόλαόν τισ εἶπεν καὶ Λυκόφρονα ἐν τῷ δικαστηρίῳ, "οὗτοι δ’ ὑμᾶσ οἴκοι μὲν ὄντεσ ἐπώλουν, ἐλθόντεσ δ’ ὡσ ὑμᾶσ ἐώνηνται" . ἅπαντα γὰρ ταῦτα ποιεῖ τὸ εἰρημένον. ἡδεῖα δὲ ἐστὶν ἡ τοιαύτη λέξισ, ὅτι τἀναντία γνωριμώτατα καὶ παρ’ ἄλληλα μᾶλλον γνώριμα, καὶ ὅτι ἐοίκεν συλλογισμῷ·

ὁ γὰρ ἔλεγχοσ συναγωγὴ τῶν ἀντικειμένων ἐστίν. ἀντίθεσισ μὲν οὖν τὸ τοιοῦτον ἐστίν, παρίσωσισ δ’ ἐὰν ἴσα τὰ κῶλα, παρομοίωσισ δὲ ἐὰν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τὸ κῶλον·

ἀνάγκη δὲ ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆσ ἔχειν, καὶ ἐν ἀρχῇ μὲν ἀεὶ τὰ ὀνόματα, ἐπὶ δὲ τελευτῆσ τὰσ ἐσχάτασ συλλαβὰσ ἢ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματοσ πτώσεισ ἢ τὸ αὐτὸ ὄνομα· ἐν ἀρχῇ μὲν τὰ τοιαῦτα, "ἀγρὸν γὰρ ἔλαβεν ἀργὸν παρ’ αὐτοῦ" , δωρητοί τ’ ἐπέλοντο παράρρητοί τ’ ἐπέεσσιν· ἐπὶ τελευτῆσ δέ "ᾠήθησ ἂν αὐτὸν <οὐ> παιδίον τετοκέναι, ἀλλ’ αὐτὸν παιδίον γεγονέναι" , "ἐν πλείσταισ δὲ φροντίσι καὶ ἐν ἐλαχίσταισ ἐλπίσιν" . πτώσεισ δὲ ταὐτοῦ "ἀξιοῖ δὲ σταθῆναι χαλκοῦσ, οὐκ ἄξιοσ ὢν χαλκοῦ; ταὐτὸ δ’ ὄνομα "σὺ δ’ αὐτὸν καὶ ζῶντα ἔλεγεσ κακῶσ καὶ νῦν γράφεισ κακῶσ" . ἀπὸ συλλαβῆσ δέ "τί ἂν ἔπαθεσ δεινόν, εἰ ἄνδρ’ εἶδεσ ἀργόν; ἔστιν δὲ ἅμα πάντα ἔχειν ταὐτό, καὶ ἀντίθεσιν εἶναι τὸ αὐτὸ καὶ πάρισον καὶ ὁμοιοτέλευτον. αἱ δ’ ἀρχαὶ τῶν περιόδων σχεδὸν ἐν τοῖσ Θεοδεκτείοισ ἐξηρίθμηνται. εἰσὶν δὲ καὶ ψευδεῖσ ἀντιθέσεισ, οἱο͂ν καὶ Ἐπίχαρμοσ ἐποίει, τόκα μὲν ἐν τήνων ἐγὼν ἦν, τόκα δὲ παρὰ τήνοισ ἐγών.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION