Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 3

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 3)

τὰ δὲ ψυχρὰ ἐν τέτταρσι γίγνεται κατὰ τὴν λέξιν, ἔν τε τοῖσ διπλοῖσ ὀνόμασιν, οἱο͂ν Λυκόφρων "τὸν πολυπρόσωπον οὐρανὸν τῆσ μεγαλοκορύφου γῆσ" , καὶ "ἀκτὴν δὲ στενοπόρον" , καὶ ὡσ Γοργίασ ὠνόμαζεν "πτωχομουσοκόλοκασ ἐπιορκήσαντασ κατ’ εὐορκήσαντοσ" , καὶ ὡσ Ἀλκιδάμασ "μένουσ μὲν τὴν ψυχὴν πληρουμένην, πυρίχρων δὲ τὴν ὄψιν γιγνομένην" , καὶ "τελεσφόρον" ᾠήθη τὴν προθυμίαν αὐτῶν γενήσεσθαι, καὶ "τελεσφόρον" τὴν πειθὼ τῶν λόγων κατέστησεν, καὶ "κυανόχρων" τὸ τῆσ θαλάττησ ἔδαφοσ· πάντα ταῦτα γὰρ ποιητικὰ διὰ τὴν δίπλωσιν φαίνεται. μία μὲν οὖν αὕτη αἰτία, μία δὲ τὸ χρῆσθαι γλώτταισ, οἱο͂ν Λυκόφρων Ξέρξην "πέλωρον ἄνδρα" , καὶ Σκίρων "σίνισ ἀνήρ" , καὶ Ἀλκιδάμασ "ἄθυρμα τῇ ποιήσει" , καὶ "τὴν τῆσ φύσεωσ ἀτασθαλίαν" , καὶ "ἀκράτῳ τῆσ διανοίασ ὀργῇ τεθηγμένον" .

τρίτον δ’ ἐν τοῖσ ἐπιθέτοισ τὸ ἢ μακροῖσ ἢ ἀκαίροισ ἢ πυκνοῖσ χρῆσθαι·

ἐν μὲν γὰρ ποιήσει πρέπει "γάλα λευκὸν" εἰπεῖν, ἐν δὲ λόγῳ τὰ μὲν ἀπρεπέστερα· τὰ δέ, ἂν ᾖ κατακορῆ, ἐξελέγχει καὶ ποιεῖ φανερὸν ὅτι ποίησισ ἐστίν, ἐπεὶ δεῖ γε χρῆσθαι αὐτοῖσ ἐξαλλάττει γὰρ τὸ εἰωθὸσ καὶ ξενικὴν ποιεῖ τὴν λέξιν, ἀλλὰ δεῖ στοχάζεσθαι τοῦ μετρίου, ἐπεὶ μεῖζον ποιεῖ κακὸν τοῦ εἰκῇ λέγειν· ἡ μὲν γὰρ οὐκ ἔχει τὸ εὖ, ἡ δὲ τὸ κακῶσ. διὸ τὰ Ἀλκιδάμαντοσ ψυχρὰ φαίνεται· οὐ γὰρ ὡσ ἡδύσματι χρῆται ἀλλ’ ὡσ ἐδέσματι τοῖσ ἐπιθέτοισ <τοῖσ> οὕτω πυκνοῖσ καὶ μείζοσι καὶ ἐπιδήλοισ, οἱο͂ν οὐχ ἱδρῶτα ἀλλὰ τὸν ὑγρὸν ἱδρῶτα, καὶ οὐκ εἰσ Ἴσθμια ἀλλ’ εἰσ τὴν τῶν Ἰσθμίων πανήγυριν, καὶ οὐχὶ νόμουσ ἀλλὰ τοὺσ τῶν πόλεων βασιλεῖσ νόμουσ, καὶ οὐ δρόμῳ ἀλλὰ δρομαίᾳ τῇ τῆσ ψυχῆσ ὁρμῇ, καὶ οὐχὶ μουσεῖον ἀλλὰ τὸ τῆσ φύσεωσ παραλαβὼν μουσεῖον, καὶ σκυθρωπὸν τὴν φροντίδα τῆσ ψυχῆσ, καὶ οὐ χάριτοσ ἀλλὰ πανδήμου χάριτοσ δημιουργόσ, καὶ οἰκονόμοσ τῆσ τῶν ἀκουόντων ἡδονῆσ, καὶ οὐ κλάδοισ ἀλλὰ τοῖσ τῆσ ὕλησ κλάδοισ ἀπέκρυψεν, καὶ οὐ τὸ σῶμα παρήμπισχεν ἀλλὰ τὴν τοῦ σώματοσ αἰσχύνην, καὶ ἀντίμιμον τὴν τῆσ ψυχῆσ ἐπιθυμίαν τοῦτο δ’ ἅμα καὶ διπλοῦν καὶ ἐπίθετον, ὥστε ποίημα γίνεται, καὶ οὕτωσ ἔξεδρον τὴν τῆσ μοχθηρίασ ὑπερβολήν. διὸ ποιητικῶσ λέγοντεσ τῇ ἀπρεπείᾳ τὸ γελοῖον καὶ τὸ ψυχρὸν ἐμποιοῦσι, καὶ τὸ ἀσαφὲσ διὰ τὴν ἀδολεσχίαν· ὅταν γὰρ γιγνώσκοντι ἐπεμβάλλῃ, διαλύει τὸ σαφὲσ τῷ ἐπισκοτεῖν. οἱ δ’ ἄνθρωποι τοῖσ διπλοῖσ χρῶνται ὅταν ἀνώνυμον ᾖ καὶ ὁ λόγοσ εὐσύνθετοσ, οἱο͂ν τὸ χρονοτριβεῖν· ἀλλ’ ἂν πολύ, πάντωσ ποιητικόν· διὸ χρησιμωτάτη ἡ διπλῆ λέξισ τοῖσ διθυραμβοποιοῖσ οὗτοι γὰρ ψοφώδεισ, αἱ δὲ γλῶτται τοῖσ ἐποποιοῖσ σεμνὸν γὰρ καὶ αὔθαδεσ, ἡ δὲ μεταφορὰ τοῖσ ἰαμβείοισ τούτοισ γὰρ νῦν χρῶνται, ὥσπερ εἴρηται. καὶ ἔτι τέταρτον τὸ ψυχρὸν ἐν ταῖσ μεταφοραῖσ γίνεται·

εὖ οὖν ἐλοιδόρησεν εἰπὼν ὃ ἦν, ἀλλ’ οὐχ ὃ ἔστιν. εἰσὶν γὰρ καὶ μεταφοραὶ ἀπρεπεῖσ, αἱ μὲν διὰ τὸ γελοῖον χρῶνται γὰρ καὶ οἱ κωμῳδοποιοὶ μεταφοραῖσ, αἱ δὲ διὰ τὸ σεμνὸν ἄγαν καὶ τραγικόν· ἀσαφεῖσ δέ, ἂν πόρρωθεν, οἱο͂ν Γοργίασ "χλωρὰ καὶ ἄναιμα τὰ πράγματα" , "σὺ δὲ ταῦτα αἰσχρῶσ μὲν ἔσπειρασ κακῶσ δὲ ἐθέρισασ" · ποιητικῶσ γὰρ ἄγαν. καὶ ὡσ Ἀλκιδάμασ τὴν φιλοσοφίαν "ἐπιτείχισμα τῷ νόμῳ" , καὶ τὴν Ὀδύσσειαν "καλὸν ἀνθρωπίνου βίου κάτοπτρον" , καὶ "οὐδὲν τοιοῦτον ἄθυρμα τῇ ποιήσει προσφέρων" · ἅπαντα γὰρ ταῦτα ἀπίθανα διὰ τὰ εἰρημένα. τὸ δὲ Γοργίου εἰσ τὴν χελιδόνα, ἐπεὶ κατ’ αὐτοῦ πετομένη ἀφῆκε τὸ περίττωμα, ἄριστα <ἔχει> τῶν τραγικῶν· εἶπε γὰρ "αἰσχρόν γε, ὦ Φιλομήλα" . ὄρνιθι μὲν γάρ, εἰ ἐποίησεν, οὐκ αἰσχρόν, παρθένῳ δὲ αἰσχρόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION