헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί3́14́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 14)

τὸ μὲν οὖν προοίμιόν ἐστιν ἀρχὴ λόγου, ὅπερ ἐν ποιήσει πρόλογοσ καὶ ἐν αὐλήσει προαύλιον· πάντα γὰρ ἀρχαὶ ταῦτ’ εἰσί, καὶ οἱο͂ν ὁδοποίησισ τῷ ἐπιόντι. τὸ μὲν οὖν προαύλιον ὅμοιον τῷ τῶν ἐπιδεικτικῶν προοιμίῳ· καὶ γὰρ οἱ αὐληταί, ὅ τι ἂν εὖ ἔχωσιν αὐλῆσαι, τοῦτο προαυλήσαντεσ συνῆψαν τῷ ἐνδοσίμῳ, καὶ ἐν τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ λόγοισ δεῖ οὕτωσ γράφειν, ὅ τι γὰρ ἂν βούληται εὐθὺ εἰπόντα ἐνδοῦναι καὶ συνάψαι, ὅπερ πάντεσ ποιοῦσιν. παράδειγμα τὸ τῆσ Ἰσοκράτουσ Ἑλένησ προοίμιον· οὐθὲν γὰρ κοινὸν ὑπάρχει τοῖσ ἐριστικοῖσ καὶ Ἑλένῃ. ἅμα δὲ καὶ ἐὰν ἐκτοπίσῃ, ἁρμόττει, καὶ μὴ ὅλον τὸν λόγον ὁμοειδῆ εἶναι. λέγεται δὲ τὰ τῶν ἐπιδεικτικῶν προοίμια ἐξ ἐπαίνου ἢ ψόγου οἱο͂ν Γοργίασ μὲν ἐν τῷ Ὀλυμπικῷ λόγῳ "ὑπὸ πολλῶν ἄξιοι θαυμάζεσθαι, ὦ ἄνδρεσ Ἕλληνεσ" ·

ἐπαινεῖ γὰρ τοὺσ τὰσ πανηγύρεισ συνάγοντασ· Ἰσοκράτησ δὲ ψέγει ὅτι τὰσ μὲν τῶν σωμάτων ἀρετὰσ δωρεαῖσ ἐτίμησαν, τοῖσ δ’ εὖ φρονοῦσιν οὐθὲν ἆθλον ἐποίησαν, καὶ ἀπὸ συμβουλῆσ οἱο͂ν ὅτι δεῖ τοὺσ ἀγαθοὺσ τιμᾶν, διὸ καὶ αὐτὸσ Ἀριστείδην ἐπαινεῖ, ἢ τοὺσ τοιούτουσ οἳ μήτε εὐδοκιμοῦσιν μήτε φαῦλοι, ἀλλ’ ὅσοι ἀγαθοὶ ὄντεσ ἄδηλοι, ὥσπερ Ἀλέξανδροσ ὁ Πριάμου· οὗτοσ γὰρ συμβουλεύει·

ἔτι δ’ ἐκ τῶν δικανικῶν προοιμίων·

τοῦτο δ’ ἐστὶν ἐκ τῶν πρὸσ τὸν ἀκροατήν, εἰ περὶ παραδόξου λόγοσ ἢ περὶ χαλεποῦ ἢ περὶ τεθρυλημένου πολλοῖσ, ὥστε συγγνώμην ἔχειν, οἱο͂ν Χοιρίλοσ νῦν δ’ ὅτε πάντα δέδασται. τὰ μὲν οὖν τῶν ἐπιδεικτικῶν λόγων προοίμια ἐκ τούτων, ἐξ ἐπαίνου, ἐκ ψόγου, ἐκ προτροπῆσ, ἐξ ἀποτροπῆσ, ἐκ τῶν πρὸσ τὸν ἀκροατήν· δεῖ δὲ ἢ ξένα ἢ οἰκεῖα εἶναι τὰ ἐνδόσιμα τῷ λόγῳ. τὰ δὲ τοῦ δικανικοῦ προοίμια δεῖ λαβεῖν ὅτι ταὐτὸ δύναται ὅπερ τῶν δραμάτων οἱ πρόλογοι καὶ τῶν ἐπῶν τὰ προοίμια·

τὰ μὲν γὰρ τῶν διθυράμβων ὅμοια τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ· "διὰ σὲ καὶ τεὰ δῶρα εἴτε σκῦλα" . ἐν δὲ προλόγοισ καὶ ἔπεσι δεῖγμά ἐστιν τοῦ λόγου, ἵνα προειδῶσι περὶ οὗ ᾖ ὁ λόγοσ καὶ μὴ κρέμηται ἡ διάνοια·

τὸ γὰρ ἀόριστον πλανᾷ· ὁ δοὺσ οὖν ὥσπερ εἰσ τὴν χεῖρα τὴν ἀρχὴν ποιεῖ ἐχόμενον ἀκολουθεῖν τῷ λόγῳ. διὰ τοῦτο μῆνιν ἀείδε, θεά ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα ἥγεό μοι λόγον ἄλλον, ὅπωσ Ἀσίασ ἀπὸ γαίησἦλθεν ἐσ Εὐρώπην πόλεμοσ μέγασ. καὶ οἱ τραγικοὶ δηλοῦσι περὶ <οὗ> τὸ δρᾶμα, κἂν μὴ εὐθὺσ ὥσπερ Εὐριπίδησ ἐν τῷ προλόγῳ, ἀλλά πού γε, ὥσπερ καὶ Σοφοκλῆσ ἐμοὶ πατὴρ ἦν Πόλυβοσ. καὶ ἡ κωμῳδία ὡσαύτωσ. τὸ μὲν οὖν ἀναγκαιότατον ἔργον τοῦ προοιμίου καὶ ἴδιον τοῦτο, δηλῶσαι τί ἐστιν τὸ τέλοσ οὗ ἕνεκα ὁ λόγοσ διόπερ ἂν δῆλον ᾖ καὶ μικρὸν τὸ πρᾶγμα, οὐ χρηστέον προοιμίῳ· τὰ δὲ ἄλλα εἴδη οἷσ χρῶνται, ἰατρεύματα καὶ κοινά.

λέγεται δὲ ταῦτα ἔκ τε τοῦ λέγοντοσ καὶ τοῦ ἀκροατοῦ καὶ τοῦ πράγματοσ καὶ τοῦ ἐναντίου περὶ αὐτοῦ μὲν καὶ τοῦ ἀντιδίκου οἱᾶ́ περ διαβολὴν λῦσαι καὶ ποιῆσαι ἔστιν δὲ οὐχ ὁμοίωσ· ἀπολογουμένῳ μὲν γὰρ πρῶτον τὰ πρὸσ διαβολήν, κατηγοροῦντι δ’ ἐν τῷ ἐπιλόγῳ· δι’ ὃ δέ, οὐκ ἄδηλον· τὸν μὲν γὰρ ἀπολογούμενον, ὅταν μέλλῃ εἰσάξειν αὑτόν, ἀναγκαῖον ἀνελεῖν τὰ κωλύοντα, ὥστε λυτέον πρῶτον τὴν διαβολήν· τῷ δὲ διαβάλλοντι ἐν τῷ ἐπιλόγῳ διαβλητέον, ἵνα μνημονεύσωσι μᾶλλον. τὰ δὲ πρὸσ τὸν ἀκροατὴν ἔκ τε τοῦ εὔνουν ποιῆσαι καὶ ἐκ τοῦ ὀργίσαι, καὶ ἐνίοτε τὸ προσεκτικὸν ἢ τοὐναντίον· οὐ γὰρ ἀεὶ συμφέρει ποιεῖν προσεκτικόν, διὸ πολλοὶ εἰσ γέλωτα πειρῶνται προάγειν. εἰσ δὲ εὐμάθειαν ἅπαντα ἀνάξει, ἐάν τισ βούληται, καὶ τὸ ἐπιεικῆ φαίνεσθαι· προσέχουσι γὰρ μᾶλλον τούτοισ. προσεκτικοὶ δὲ τοῖσ μεγάλοισ, τοῖσ ἰδίοισ, τοῖσ θαυμαστοῖσ, τοῖσ ἡδέσιν· διὸ δεῖ ἐμποιεῖν ὡσ περὶ τοιούτων ὁ λόγοσ· ἐὰν δὲ μὴ προσεκτικούσ, ὅτι μικρόν, ὅτι οὐδὲν πρὸσ ἐκείνουσ, ὅτι λυπηρόν. δεῖ δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι πάντα ἔξω τοῦ λόγου τὰ τοιαῦτα·

πρὸσ φαῦλον γὰρ ἀκροατὴν καὶ τὰ ἔξω τοῦ πράγματοσ ἀκούοντα· ἐπεὶ ἂν μὴ τοιοῦτοσ ᾖ, οὐθὲν δεῖ προοιμίου, ἀλλ’ ἢ ὅσον τὸ πρᾶγμα εἰπεῖν κεφαλαιωδῶσ, ἵνα ἔχῃ ὥσπερ σῶμα κεφαλήν. ἔτι τὸ προσεκτικοὺσ ποιεῖν πάντων τῶν μερῶν κοινόν, ἐὰν δέῃ·

πανταχοῦ γὰρ ἀνιᾶσι μᾶλλον ἢ ἀρχόμενοι· διὸ γελοῖον ἐν ἀρχῇ τάττειν, ὅτε μάλιστα πάντεσ προσέχοντεσ ἀκροῶνται· ὥστε ὅπου ἂν ᾖ καιρόσ, λεκτέον "καί μοι προσέχετε τὸν νοῦν· οὐθὲν γὰρ μᾶλλον ἐμὸν ἢ ὑμέτερον" , καὶ "ἐρῶ γὰρ ὑμῖν οἱο͂ν οὐδεπώποτε ἀκηκόατε δεινὸν ἢ οὕτω θαυμαστόν" . τοῦτο δ’ ἐστίν, ὥσπερ ἔφη Πρόδικοσ, ὅτε νυστάζοιεν οἱ ἀκροαταί, παρεμβάλλειν <τι> τῆσ πεντηκονταδράχμου αὐτοῖσ. ὅτι δὲ πρὸσ τὸν ἀκροατὴν οὐχ ᾗπερ ὁ ἀκροατήσ, δῆλον·

πάντεσ γὰρ ἢ διαβάλλουσιν ἢ φόβουσ ἀπολύονται ἐν τοῖσ προοιμίοισ· ἄναξ, ἐρῶ μὲν οὐχ ὅπωσ σπουδῆσ ὕπο, τί φροιμιάζῃ; , καὶ οἱ πονηρὸν τὸ πρᾶγμα ἔχοντεσ ἢ δοκοῦντεσ· πανταχοῦ γὰρ βέλτιον διατρίβειν ἢ ἐν τῷ πράγματι, διὸ οἱ δοῦλοι οὐ τὰ ἐρωτώμενα λέγουσιν ἀλλὰ τὰ κύκλῳ, καὶ προοιμιάζονται. πόθεν δ’ εὔνουσ δεῖ ποιεῖν, εἴρηται, καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν τοιούτων.

ἐπεὶ δ’ εὖ λέγεται δόσ μ’ ἐσ Φαίηκασ φίλον ἐλθεῖν ἠδ’ ἐλεεινόν, τούτων δεῖ δύο στοχάζεσθαι. ἐν δὲ τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ οἰέσθαι δεῖ ποιεῖν συνεπαινεῖσθαι τὸν ἀκροατήν, ἢ αὐτὸν ἢ γένοσ ἢ ἐπιτηδεύματ’ αὐτοῦ ἢ ἄλλωσ γέ πωσ· ὃ γὰρ λέγει Σωκράτησ ἐν τῷ ἐπιταφίῳ, ἀληθέσ, ὅτι οὐ χαλεπὸν Ἀθηναίουσ ἐν Ἀθηναίοισ ἐπαινεῖν, ἀλλ’ ἐν Λακεδαιμονίοισ. τὰ δὲ τοῦ δημηγορικοῦ ἐκ τῶν τοῦ δικανικοῦ λόγου ἐστίν, φύσει δὲ ἥκιστα ἔχει·

καὶ γὰρ καὶ περὶ οὗ ἴσασιν, καὶ οὐδὲν δεῖται τὸ πρᾶγμα προοιμίου, ἀλλ’ ἢ δι’ αὐτὸν ἢ τοὺσ ἀντιλέγοντασ, ἢ ἐὰν μὴ ἡλίκον βούλει ὑπολαμβάνωσιν, ἀλλ’ ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον, διὸ ἢ διαβάλλειν ἢ ἀπολύεσθαι ἀνάγκη, καὶ ἢ αὐξῆσαι ἢ μειῶσαι. τούτων δὲ ἕνεκα προοιμίου δεῖται, ἢ κόσμου χάριν, ὡσ αὐτοκάβδαλα φαίνεται ἐὰν μὴ ἔχῃ. τοιοῦτον γὰρ τὸ Γοργίου ἐγκώμιον εἰσ Ἠλείουσ· οὐδὲν γὰρ προεξαγκωνίσασ οὐδὲ προανακινήσασ εὐθὺσ ἄρχεται "Ἦλισ, πόλισ εὐδαίμων" .

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 14

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION