Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 18 2:

δεύτερον δὲ ὅταν τὸ μὲν φανερὸν ᾖ, τὸ δὲ ἐρωτήσαντι δῆλον ᾖ ὅτι δώσει· πυθόμενον μὲν γὰρ δεῖ τὴν μίαν πρότασιν μὴ προσερωτᾶν τὸ φανερὸν ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα εἰπεῖν, οἱο͂ν Σωκράτησ, Μελήτου οὐ φάσκοντοσ αὐτὸν θεοὺσ νομίζειν, εἰρηκότοσ δὲ ὡσ δαιμόνιόν τι λέγοι, ἤρετο εἰ οὐχ οἱ δαίμονεσ ἤτοι θεῶν παῖδεσ εἰε͂ν ἢ θεῖόν τι, φήσαντοσ δὲ "ἔστιν οὖν" , ἔφη, "ὅστισ θεῶν μὲν παῖδασ οἰέται εἶναι, θεοὺσ δὲ οὔ;