Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 9 9:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 9:)

ἀντίθεσισ μὲν οὖν τὸ τοιοῦτον ἐστίν, παρίσωσισ δ’ ἐὰν ἴσα τὰ κῶλα, παρομοίωσισ δὲ ἐὰν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τὸ κῶλον· ἀνάγκη δὲ ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆσ ἔχειν, καὶ ἐν ἀρχῇ μὲν ἀεὶ τὰ ὀνόματα, ἐπὶ δὲ τελευτῆσ τὰσ ἐσχάτασ συλλαβὰσ ἢ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματοσ πτώσεισ ἢ τὸ αὐτὸ ὄνομα· ἐν ἀρχῇ μὲν τὰ τοιαῦτα, "ἀγρὸν γὰρ ἔλαβεν ἀργὸν παρ’ αὐτοῦ" , δωρητοί τ’ ἐπέλοντο παράρρητοί τ’ ἐπέεσσιν· ἐπὶ τελευτῆσ δέ "ᾠήθησ ἂν αὐτὸν <οὐ> παιδίον τετοκέναι, ἀλλ’ αὐτὸν παιδίον γεγονέναι" , "ἐν πλείσταισ δὲ φροντίσι καὶ ἐν ἐλαχίσταισ ἐλπίσιν" . πτώσεισ δὲ ταὐτοῦ "ἀξιοῖ δὲ σταθῆναι χαλκοῦσ, οὐκ ἄξιοσ ὢν χαλκοῦ; ταὐτὸ δ’ ὄνομα "σὺ δ’ αὐτὸν καὶ ζῶντα ἔλεγεσ κακῶσ καὶ νῦν γράφεισ κακῶσ" . ἀπὸ συλλαβῆσ δέ "τί ἂν ἔπαθεσ δεινόν, εἰ ἄνδρ’ εἶδεσ ἀργόν; ἔστιν δὲ ἅμα πάντα ἔχειν ταὐτό, καὶ ἀντίθεσιν εἶναι τὸ αὐτὸ καὶ πάρισον καὶ ὁμοιοτέλευτον. αἱ δ’ ἀρχαὶ τῶν περιόδων σχεδὸν ἐν τοῖσ Θεοδεκτείοισ ἐξηρίθμηνται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION