Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 16 13:

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 13:)

Γενομένησ δὲ τῆσ τροπῆσ τὸ λοιπὸν ἔργον οἱ στρατηγοὶ διῃροῦντο, Καῖσαρ μὲν αἱρεῖν τοὺσ ἐκπίπτοντασ ἐκ τοῦ στρατοπέδου καὶ αὐτὸ φυλάσσειν τὸ στρατόπεδον· ὁ δὲ Ἀντώνιοσ πάντα ἦν καὶ πᾶσιν ἐνέπιπτε, τοῖσ τε φεύγουσι καὶ τοῖσ ἔτι συνεστῶσι καὶ τοῖσ ἄλλοισ στρατοπέδοισ αὐτῶν, ὁρμῇ τε ὑπερηφάνῳ πάντα ἐβιάζετο ὁμοῦ. καὶ περὶ τοῖσ ἡγεμόσι δείσασ, μὴ αὑτὸν διαφυγόντεσ αὖθισ ἕτερον στρατὸν ἀγείρειαν, τοὺσ ἱππέασ ἐξέπεμπεν ἐπὶ τὰσ ὁδούσ τε καὶ ἐκβολὰσ τῆσ μάχησ, αἱρεῖν τοὺσ ἀποδιδράσκοντασ· οἳ διελόμενοι τὸ ἔργον ἀνά τε τὸ ὄροσ ἐφέροντο σὺν τῷ Θρᾳκίῳ Ῥάσκῳ, δι’ ἐμπειρίαν ὁδῶν συναπεσταλμένῳ, καὶ τὰ χαρακώματα καὶ κρημνοὺσ περιστάντεσ τοὺσ ἐκφεύγοντασ ἐκυνηγέτουν καὶ τοὺσ ἐντὸσ ἐφρούρουν. οἱ δὲ Βροῦτον αὐτὸν ἐδίωκον· καὶ αὐτοὺσ ἀσχέτωσ ἔχοντασ τοῦ δρόμου Λουκίλιοσ ἰδὼν ὑπέστη καὶ ὡσ Βροῦτοσ ὢν ἠξίου πρὸσ Ἀντώνιον ἀντὶ τοῦ Καίσαροσ ἀναχθῆναι· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα εἶναι Βροῦτοσ ἐνομίσθη, τὸν ἀδιάλλακτον ἐχθρὸν ἐκκλίνων. ἀγομένου δὲ αὐτοῦ πυθόμενοσ ὁ Ἀντώνιοσ ἀπήντα σὺν ἐπιστάσει, τὴν τύχην ὁμοῦ καὶ τὸ ἀξίωμα τἀνδρὸσ καὶ ἀρετὴν ἐνθυμούμενοσ, ὅπωσ Βροῦτον ὑποδέξαιτο. πλησιάσαντι δ’ ὁ Λουκίλιοσ ἐντυχὼν μάλα θρασέωσ εἶπε· "Βροῦτοσ μὲν οὐχ ἑάλωκεν, οὐδὲ ἁλώσεταί ποτε πρὸσ κακίασ ἀρετή· ἐγὼ δὲ τούσδε ἀπατήσασ ὧδέ σοι πάρειμι. " καὶ ὁ Ἀντώνιοσ τοὺσ ἱππέασ ἰδὼν αἰδουμένουσ παρηγόρει καί, "οὐ μείονά μοι τήνδε ἄγραν," εἶπεν, "ἀλλὰ ἀμείνονα ἧσ ἐνομίζετε ἐθηρεύσατε, ὅσῳ κρείττων ἐχθροῦ φίλοσ. " καὶ τὸν Λουκίλιον τότε μέν τινι τῶν φίλων ἔδωκε θεραπεύειν, ὕστερον δὲ αὐτὸσ ἔχων ἐχρῆτο ὡσ πιστῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION