Plutarch, Dion, chapter 56

(플루타르코스, Dion, chapter 56)

ἐν τοιούτοισ δὲ τοῦ Δίωνοσ ὄντοσ, ὁ Κάλλιπποσ ἔτι μᾶλλον εἴχετο τῆσ ἐπιβουλῆσ, καὶ λόγον εἰσ τοὺσ Συρακουσίουσ ἐξέδωκεν ὡσ ὁ Δίων, ἄπαισ γεγονώσ, ἔγνωκε τὸν Διονυσίου καλεῖν Ἀπολλοκράτην καὶ ποιεῖσθαι διάδοχον, ἀδελφιδοῦν μὲν ὄντα τῆσ ἑαυτοῦ γυναικόσ, θυγατριδοῦν δὲ τῆσ ἀδελφῆσ. ἤδη δὲ καὶ τὸν Δίωνα καὶ τὰσ γυναῖκασ ὑπόνοια τῶν πραττομένων εἶχε, καὶ μηνύσεισ ἐγίγνοντο πανταχόθεν. ἀλλ’ ὁ μὲν Δίων, ὡσ ἐοίκεν, ἐπὶ τοῖσ κατὰ τὸν Ἡρακλείδην ἀχθόμενοσ, καὶ τὸν φόνον ἐκεῖνον, ὥσ τινα τοῦ βίου καὶ τῶν πράξεων αὐτῷ κηλῖδα περικειμένην, δυσχεραίνων ἀεὶ καὶ βαρυνόμενοσ, εἶπεν ὅτι πολλάκισ ἤδη θνῄσκειν ἕτοιμόσ ἐστι καὶ παρέχειν τῷ βουλομένῳ σφάττειν αὐτόν, εἰ ζ̣

ῆν δεήσει μὴ μόνον τοὺσ ἐχθρούσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ φίλουσ φυλαττόμενον. τὰσ δὲ γυναῖκασ ὁρῶν ὁ Κάλλιπποσ ἐξεταζούσασ ἀκριβῶσ τὸ πρᾶγμα, καὶ φοβηθείσ, ἦλθε πρὸσ αὐτὰσ ἀρνούμενοσ καὶ δακρύων καὶ πίστιν ἣν βούλονται διδόναι βουλόμενοσ.

αἱ δ’ ἠξίουν αὐτὸν ὀμόσαι τὸν μέγαν ὁρ́κον. ἦν δὲ τοιοῦτοσ· καταβὰσ εἰσ τὸ τῶν Θεσμοφόρων τέμενοσ ὁ διδοὺσ τὴν πίστιν, ἱερῶν τινων γενομένων, περιβάλλεται τὴν πορφυρίδα τῆσ θεοῦ, καὶ λαβὼν δᾷδα καιομένην ἀπόμνυσι. ταῦτα ποιήσασ ὁ Κάλλιπποσ πάντα, καὶ τὸν ὁρ́κον ἀπομόσασ, οὕτω κατεγέλασε τῶν θεῶν ὥστε περιμείνασ τὴν ἑορτὴν ἧσ ὤμοσε θεοῦ, δρᾷ τὸν φόνον ἐν τοῖσ Κορείοισ, οὐδὲν ἴσωσ τὸ περὶ τὴν ἡμέραν τῆσ θεοῦ ποιησάμενοσ, ὡσ ἀσεβουμένησ πάντωσ, εἰ καὶ κατ’ ἄλλον χρόνον ἔσφαττε τὸν μύστην αὐτῆσ ὁ μυσταγωγόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION