Plutarch, Dion, chapter 9

(플루타르코스, Dion, chapter 9)

αἰτίαν δέ τούτου τὴν ἀπαιδευσίαν εἶναι νομίζων ἐμβαλεῖν αὐτὸν εἰσ διατριβὰσ ἐλευθερίουσ ἐφιλοτιμεῖτο καὶ γεῦσαι λόγων καὶ μαθημάτων ἠθοποιῶν, ὡσ ἀρετήν τε παύσαιτο δεδιὼσ καὶ τοῖσ καλοῖσ χαίρειν ἐθισθείη. φύσει γὰρ οὐ γεγόνει τῶν φαυλοτάτων τυράννων ὁ Διονύσιοσ, ἀλλ’ ὁ πατὴρ, δεδοικώσ μὴ φρονήματοσ μεταλαβὼν καὶ συγγενόμενοσ νοῦν ἔχουσιν ἀνθρώποισ ἐπιβουλεύσειεν αὐτῷ καὶ παρέλοιτο τὴν ἀρχήν, ἐφρούρει κατάκλειστον οἴκοι, δι’ ἐρημίαν ὁμιλίασ ἑτέρασ καὶ ἀπειρίᾳ πραγμάτων, ὥσ φασιν, ἁμάξια καὶ λυχνίασ καὶ δίφρουσ ξυλίνουσ καὶ τραπέζασ τεκταινόμενον, οὕτω γὰρ ἦν ἄπιστοσ καὶ πρὸσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ ὕποπτοσ καὶ προβεβλημένοσ διὰ φόβον ὁ πρεσβύτεροσ Διονύσιοσ ὥστε μηδὲ τῆσ κεφαλῆσ τὰσ τρίχασ ἀφελεῖν κουρικαῖσ μαχαίραισ, ἀλλὰ τῶν πλαστῶν τισ ἐπιφοιτῶν ἄνθρακι τὴν κόμην περιέκαιεν.

εἰσῄει δὲ πρὸσ αὐτὸν εἰσ τὸ δωμάτιον οὔτε ἀδελφὸσ οὔθ’ υἱὸσ ὡσ ἔτυχεν ἠμφιεσμένοσ, ἀλλ’ ἔδει πρὶν εἰσελθεῖν ἀποδύντα τὴν ἑαυτοῦ στολὴν ἕκαστον ἑτέραν ἀναλαβεῖν, ὁραθέντα γυμνὸν ὑπὸ τῶν φυλαττόντων.

ἐπεὶ δὲ Λεπτίνησ ὁ ἀδελφὸσ αὐτῷ ποτε χωρίου φύσιν ἐξηγούμενοσ λαβὼν λόγχην παρά τινοσ τῶν δορυφόρων ὑπέγραψε τὸν τόπον, ἐκείνῳ μὲν ἰσχυρῶσ ἐχαλέπηνε, τὸν δέ δόντα τὴν λόγχην ἀπέκτεινεν.

ἔλεγε δέ τοὺσ φίλουσ φυλάττεσθαι νοῦν ἔχοντασ εἰδὼσ καὶ βουλομένουσ μᾶλλον τυραννεῖν ἢ τυραννεῖσθαι. καὶ Μαρσύαν δέ τινα τῶν προηγμένων ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τεταγμένων ἐφ’ ἡγεμονίασ ἀνεῖλε δόξαντα κατὰ, τοὺσ ὕπνουσ σφάττειν αὐτόν, ὡσ ἀπ’ ἐννοίασ μεθημερινῆσ καὶ διαλογισμοῦ τῆσ ὄψεωσ ταύτησ εἰσ τὸν ὕπνον αὐτῷ παραγενομένησ.

ὁ μὲν δὴ Πλάτωνι θυμωθείσ ὅτι μὴ πάντων αὐτὸν ἀνθρώπων ἀνδρειότατον ὄντα ἀπέφηνεν, οὕτω περίφοβον καὶ τοσούτων ὑπὸ δειλίασ κακῶν μεστὴν εἶχε τὴν ψυχήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION