Plutarch, Dion, chapter 24

(플루타르코스, Dion, chapter 24)

μετὰ δὲ τὰσ σπονδὰσ καὶ τὰσ νενομισμένασ κατευχὰσ ἐξέλιπεν ἡ σελήνη, καὶ τοῖσ μὲν περὶ τὸν Δίωνα θαυμαστὸν οὐδὲν ἦν λογιζομένοισ τὰσ ἐκλειπτικὰσ περιόδουσ καὶ τὴν γινομένην τοῦ σκιάσματοσ ἀπάντησιν πρὸσ τὴν σελήνην καὶ τῆσ γῆσ τὴν ἀντίφραξιν πρὸσ τὸν ἥλιον. ἐπεὶ δὲ τοῖσ στρατιώταισ διαταραχθεῖσιν ἔδει τινὸσ παρηγορίασ, Μιλτᾶσ ὁ μάντισ ἐν μέσῳ καταστὰσ ἐκέλευε θαρρεῖν αὐτοὺσ καὶ προσδοκᾶν τὰ κράτιστα·

σημαίνειν γὰρ τὸ δαιμόνιον ἔκλειψίν τινοσ τῶν νῦν ἐπιφανῶν ἐπιφανέστερον δὲ μηδὲν εἶναι τῆσ Διονυσίου τυραννίδοσ, ἧσ τὸ λαμπρὸν ἀποσβέσειν ἐκείνουσ εὐθὺσ ἁψαμένουσ Σικελίασ, τοῦτο μὲν οὖν ὁ Μιλτᾶσ εἰσ μέσον ἐξέθηκε πᾶσι τὸ δὲ τῶν μελισσῶν, αἳ περὶ τὰ πλοῖα τοῦ Δίωνοσ ὤφθησαν ἑσμὸν λαμβάνουσαι κατὰ πρύμναν, ἰδίᾳ πρὸσ αὐτὸν καὶ τοὺσ φίλουσ ἔφραζε δεδιέναι μὴ καλαὶ μὲν αἱ πράξεισ αὐτοῦ γένωνται, χρόνον δ’ ὀλίγον ἀνθήσασαι μαρανθῶσι. λέγεται δὲ καὶ τῷ Διονυσίῳ πολλὰ τερατώδη παρὰ τοῦ δαιμονίου γενέσθαι σημεῖα.

ἀετὸσ μὲν γὰρ ἁρπάσασ δοράτιόν τινοσ τῶν δορυφόρων ἀράμενοσ ὑψοῦ καὶ φέρων ἀφῆκεν εἰσ τὸν βυθόν ἡ δὲ προσκλύζουσα πρὸσ τὴν ἀκρόπολιν θάλασσα μίαν ἡμέραν τὸ ὕδωρ γλυκὺ καὶ πότιμον παρέσχεν, ὥστε γευσαμένοισ πᾶσι κατάδηλον εἶναι.

χοῖροι δ’ ἐτέχθησαν αὐτῷ τῶν μὲν ἄλλων οὐδενὸσ ἐνδεεῖσ μορίων, ὦτα δ’ οὐκ ἔχοντεσ. ἀπεφαίνοντο δ’ οἱ μάντεισ τοῦτο μὲν ἀποστάσεωσ καὶ ἀπειθείασ εἶναι σημεῖον, ὡσ οὐκέτι τῶν πολιτῶν ἀκουσομένων τῆσ τυραννίδοσ, τὴν δὲ γλυκύτητα τῆσ θαλάσσησ μεταβολὴν καιρῶν ἀνιαρῶν καὶ πονηρῶν εἰσ πράγματα χρηστὰ φέρειν Συρακουσίοισ.

ἀετὸσ δὲ θεράπων Διόσ, λόγχη δὲ παράσημον ἀρχῆσ καὶ δυναστείασ· ἀφανισμὸν οὖν καὶ κατάλυσιν τῇ τυραννίδι βουλεύειν τὸν τῶν θεῶν μέγιστον. ταῦτα μὲν οὖν Θεόπομποσ ἱστόρηκε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION