Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 2 13:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 2 13:)

καὶ ἀπὸ καλῶν· κάλλοσ δὲ ὀνόματοσ τὸ μὲν ὥσπερ Λικύμνιοσ λέγει, ἐν τοῖσ ψόφοισ ἢ τῷ σημαινομένῳ, καὶ αἶσχοσ δὲ ὡσαύτωσ. ἔτι δὲ τρίτον ὃ λύει τὸν σοφιστικὸν λόγον· οὐ γὰρ ὡσ ἔφη Βρύσων οὐθένα αἰσχρολογεῖν, εἴπερ τὸ αὐτὸ σημαίνει τόδε ἀντὶ τοῦδε εἰπεῖν· τοῦτο γάρ ἐστιν ψεῦδοσ· ἔστιν γὰρ ἄλλο ἄλλου κυριώτερον καὶ ὡμοιωμένον μᾶλλον καὶ οἰκειότερον, τῷ ποιεῖν τὸ πρᾶγμα πρὸ ὀμμάτων. ἔτι οὐχ ὁμοίωσ ἔχον σημαίνει τόδε καὶ τόδε, ὥστε καὶ οὕτωσ ἄλλου ἄλλο κάλλιον καὶ αἴσχιον θετέον· ἄμφω μὲν γὰρ τὸ καλὸν ἢ τὸ αἰσχρὸν σημαίνουσιν, ἀλλ’ οὐχ ᾗ καλὸν ἢ οὐχ ᾗ αἰσχρόν· ἢ ταῦτα μέν, ἀλλὰ μᾶλλον καὶ ἧττον. τὰσ δὲ μεταφορὰσ ἐντεῦθεν οἰστέον, ἀπὸ καλῶν ἢ τῇ φωνῇ ἢ τῇ δυνάμει ἢ τῇ ὄψει ἢ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει. διαφέρει δ’ εἰπεῖν, οἱο͂ν ῥοδοδάκτυλοσ ἠὼσ μᾶλλον ἢ φοινικοδάκτυλοσ, ἢ ἔτι φαυλότερον ἐρυθροδάκτυλοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION