Plutarch, Fabius Maximus, chapter 12 4:

ὁρῶν δ’ ὁ Ἀννίβασ τήν μεταβολὴν καὶ τὸν Φάβιον εὐρώστωσ παρ’ ἡλικίαν διὰ τῶν μαχομένων ὠθούμενον ἄνω πρὸσ τὸν Μινούκιον εἰσ τὸν λόφον, ἐπέσχε τήν μάχην, καὶ τῇ σάλπιγγι σημήνασ ἀνάκλησιν ἀπῆγεν εἰσ τὸν χάρακα τοὺσ Καρχηδονίουσ, ἀσμένωσ καὶ τῶν Ῥωμαίων ἀποτρεπομένων, λέγεται δ’ αὐτὸν ἀπιόντα περὶ τοῦ Φαβίου πρὸσ τοὺσ φίλουσ εἰπεῖν τι τοιοῦτον μετὰ παιδιᾶσ· "οὐκ ἐγὼ μέντοι προὔλεγον ὑμῖν πολλάκισ τήν ἐπὶ τῶν ἄκρων ταύτην καθημένην νεφέλην, ὅτι μετὰ ζάλησ ποτὲ καὶ καταιγίδων ὄμβρον ἐκρήξει;