Plutarch, Fabius Maximus, chapter 16

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 16)

ἐν δὲ τῇ μάχῃ στρατηγήμασιν ἐχρήσατο, πρώτῳ μὲν τῷ ἀπὸ τοῦ τόπου, ποιησάμενοσ κατὰ νώτου τὸν ἄνεμον πρηστῆρι γὰρ ἐοικὼσ φλέγοντι κατερρήγνυτο, καὶ τραχὺν ἐκ πεδίων ὑφάμμων καὶ ἀναπεπταμένων αἴρων κονιορτὸν ὑπὲρ τὴν φάλαγγα τῶν Καρχηδονίων ἐπὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐώθει, καὶ προσέβαλλε τοῖσ προσώποισ ἀποστρεφομένοισ καὶ συνταραττο μένοισ. δευτέρῳ δὲ τῷ περὶ τὴν τάξιν ὃ γὰρ ἦν ἰσχυρότατον αὐτῷ καὶ μαχιμώτατον τῆσ δυνάμεωσ ἑκατέρωσε τοῦ μέσου τάξασ, τὸ μέσον αὐτὸ συνεπλήρωσεν ἐκ τῶν ἀχρειοτάτων, ἐμβόλῳ τούτῳ προέχοντι πολὺ τῆσ ἄλλησ φάλαγγοσ χρησόμενοσ·

εἴρητο δὲ τοῖσ κρατίστοισ, ὅταν τούτουσ διακόψαντεσ οἱ Ῥωμαῖοι καὶ φερόμενοι πρόσ τὸ εἶκον ἐκφερομένου τοῦ μέσου καὶ κόλπον λαμβάνοντοσ ἐντὸσ γένωνται τῆσ φάλαγγοσ, ὀξέωσ ἑκατέρωθεν ἐπιστρέψαντασ ἐμβαλεῖν τε πλαγίοισ καὶ περιπτύσσειν ὄπισθεν συγκλείοντασ. ὃ δὴ καὶ δοκεῖ τὸν πλεῖστον ἀπεργάσασθαι φόνον.

ὡσ γὰρ ἐνέδωκε τὸ μέσον καὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐδέξαντο διώκοντασ, ἡ δὲ φάλαγξ τοῦ Ἀννίβου μεταβαλοῦσα τὸ σχῆμα μηνοειδὴσ ἐγεγόνει καὶ τῶν ἐπιλέκτων οἱ ταξίαρχοι ταχὺ τοὺσ μὲν ἐπ’ ἀσπίδα, τοὺσ δ’ ἐπὶ δόρυ κλίναντεσ προσέπεσον κατὰ τὰ γυμνά, πάντασ, ὅσοι μὴ τὴν κύκλωσιν ὑπεκκλίναντεσ ἔφθασαν, ἐν μέσῳ κατειργάσαντο καὶ διέφθειραν. λέγεται δὲ καὶ τοῖσ ἱππεῦσι τῶν Ῥωμαίων σύμπτωμα παράλογον γενέσθαι, τὸν γὰρ Παῦλον, ὡσ ἐοίκε, τρωθεὶσ ὁ ἵπποσ ἀπεσείσατο, καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἄλλοσ καὶ ἄλλοσ ἀπολιπὼν τὸν ἵππον πεζὸσ τῷ ὑπάτῳ προσήμυνε.

τοῦτο δ’ οἱ ἱππεῖσ ἰδόντεσ, ὡσ παραγγέλματοσ κοινοῦ δεδομένου, πάντεσ ἀποπηδήσαντεσ πεζοὶ συνεπλέκοντο τοῖσ πολεμίοισ. "μᾶλλον ἠβουλόμην ἢ εἰ δεδεμένουσ παρέλαβον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οἱ τὰσ διεξοδικὰσ γράψαντεσ ἱστορίασ ἀπηγγέλκασι.

τῶν δ’ ὑπάτων ὁ μὲν Βάρρων ὀλιγοστὸσ ἀφίππευσεν εἰσ Οὐενουσίαν πόλιν, ὁ δὲ Παῦλοσ ἐν τῷ βυθῷ καὶ κλύδωνι τῆσ φυγῆσ ἐκείνησ βελῶν τε πολλῶν ἐπὶ τοῖσ τραύμασιν ἐγκειμένων ἀνάπλεωσ, τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν πένθει τοσούτῳ βαρυνόμενοσ, πρόσ τινι λίθῳ καθῆστο, τὸν ἐπισφάξοντα τῶν πολεμίων ἀναμένων, ἦν δὲ δι’ αἵματοσ πλῆθοσ, ᾧ συνεπέφυρτο τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον, οὐ πολλοῖσ διάδηλοσ, ἀλλὰ καὶ φίλοι καὶ θεράποντεσ αὑτὸν ὑπ’ ἀγνοίασ παρῆλθον. μόνοσ δὲ Κορνήλιοσ Λέντλοσ, εὐπατρίδησ νέοσ, ἰδὼν καὶ προνοήσασ ἀπεπήδησε τοῦ ἵππου, καὶ προσαγαγὼν παρεκάλει χρῆσθαι καὶ σῴζειν αὑτὸν τοῖσ πολίταισ ἄρχοντοσ ἀγαθοῦ τότε μάλιστα χρῄζουσιν.

"ὦ Λέντλε, Φαβίῳ Μαξίμῳ καὶ γενοῦ μάρτυσ αὐτόσ, ὅτι Παῦλοσ Αἰμίλιοσ ἐνέμεινεν αὐτοῦ τοῖσ λογισμοῖσ ἄχρι τέλουσ καὶ τῶν ὁμολογηθέντων πρόσ ἐκεῖνον οὐδὲν ἔλυσεν, ἀλλ’ ἐνικήθη πρότερον ὑπὸ Βάρρωνοσ, εἶθ’ ὑπὸ Ἀννίβου.

τοσαῦτ’ ἐπιστείλασ τὸν μὲν Λέντλον ἀπέπεμψεν, αὐτὸσ δὲ ῥίψασ ἑαυτὸν εἰσ τοὺσ φονευομένουσ ἀπέθανε, λέγονται δὲ πεσεῖν μὲν ἐν τῇ μάχῃ Ῥωμαίων πεντακισμύριοι, ζῶντεσ δ’ ἁλῶναι τετρακισχίλιοι, καὶ μετὰ τὴν μάχην οἱ ληφθέντεσ ἐπ’ ἀμφοτέροισ τοῖσ στρατοπέδοισ μυρίων οὐκ ἐλάττουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION