Plutarch, Fabius Maximus, chapter 10

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 10)

τὸν δὲ Μινούκιον ἐπὶ τὰσ αὐτὰσ τῷ δικτάτορι πράξεισ ἀποδείξαντεσ ᾤοντο κεκολοῦσθαι καὶ γεγονέναι ταπεινὸν παντάπασιν ἐκεῖνον, οὐκ ὀρθῶσ στοχαζόμενοι τοῦ ἀνδρόσ. οὐ γὰρ αὑτοῦ συμφορὰν ἡγεῖτο τὴν ἐκείνων ἄγνοιαν, ἀλλ’ ὥσπερ Διογένησ ὁ σοφόσ, εἰπόντοσ τινὸσ πρὸσ αὐτόν· μόνουσ ἡγούμενοσ καταγελᾶσθαι τοὺσ ἐνδιδόντασ καὶ πρὸσ τὰ τοιαῦτα διαταραττομένουσ, οὕτω Φάβιοσ ἔφερεν ἀπαθῶσ καὶ ῥᾳδίωσ ὅσον ἐπ’ αὐτῷ τὰ γινόμενα, συμβαλλόμενοσ ἀπόδειξιν τῶν φιλοσόφων τοῖσ ἀξιοῦσι μήτε ὑβρίζεσθαι μήτε ἀτιμοῦσθαι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ σπουδαῖον. ἠνία δ’ αὐτὸν ἡ τῶν πολλῶν ἀβουλία διὰ τὰ κοινά, δεδωκότων ἀφορμὰσ ἀνδρὸσ οὐχ ὑγιαινούσῃ φιλοτιμίᾳ πρὸσ τὸν πόλεμον.

καὶ δεδοικὼσ μὴ παντάπασιν ἐκμανεὶσ ὑπὸ κενῆσ δόξησ καὶ ὄγκου φθάσῃ τι κακὸν ἀπεργασάμενοσ, λαθὼν ἅπαντασ ἐξῆλθε καὶ παραγενόμενοσ εἰσ τὸ στρατόπεδον καὶ καταλαβὼν τὸν Μινούκιον οὐκέτι καθεκτόν, ἀλλὰ βαρὺν καὶ τετυφωμένον καὶ παρὰ μέροσ ἄρχειν ἀξιοῦντα, τοῦτο μὲν οὐ συνεχώρησε, τὴν δὲ δύναμιν διενείματο πρὸσ αὐτόν, ὡσ μέρουσ μόνοσ ἄρξων βέλτιον ἢ πάντων παρὰ μέροσ, καὶ τὸ μὲν πρῶτον τῶν ταγμάτων καὶ τέταρτον αὐτὸσ ἔλαβε, τὸ δὲ δεύτερον καὶ τρίτον ἐκείνῳ παρέδωκεν, ἐπίσησ καὶ τῶν συμμαχικῶν διανεμηθέντων.

σεμνυνομένου δὲ τοῦ Μινουκίου καὶ χαίροντοσ ἐπὶ τῷ τὸ πρόσχημα τῆσ ἀκροτάτησ καὶ μεγίστησ ἀρχῆσ ὑφεῖσθαι καὶ προπεπηλακίσθαι δι’ αὐτόν, ὑπεμίμνῃσκεν ὁ Φάβιοσ ὡσ οὐκ ὄντοσ μὲν αὐτῷ πρὸσ Φάβιον, ἀλλ’, εἰ σωφρονεῖ, πρὸσ Ἀννίβαν τοῦ ἀγῶνοσ·

εἰ δὲ καὶ πρὸσ τὸν συνάρχοντα φιλονεικεῖ, σκοπεῖν ὅπωσ τοῦ νενικημένου καὶ καθυβρισμένου παρὰ τοῖσ πολίταισ ὁ τετιμημένοσ καὶ νενικηκὼσ οὐ φανεῖται μᾶλλον ὀλιγωρῶν τῆσ σωτηρίασ αὐτῶν καὶ ἀσφαλείασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION