Plutarch, Fabius Maximus, chapter 13

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 13)

μετὰ δὲ τὴν μάχην Φάβιοσ μὲν ὅσουσ ἔκτεινε τῶν πολεμίων σκυλεύσασ ἀνεχώρησεν, οὐδὲν ὑπερήφανον οὐδ’ ἐπαχθὲσ εἰπὼν περὶ τοῦ συνάρχοντοσ· "συστρατιῶται, τὸ μ̣ "ὲν ἁμαρτεῖν μηδὲν ἐν πράγμασι μεγάλοισ μεῖζον ἢ κατ’ ἄνθρωπόν ἐστι, τὸ δ’ ἁμαρτόντα χρήσασθαι τοῖσ πταίσμασι διδάγμασι πρὸσ τὸ λοιπὸν ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ καὶ νοῦν ἔχοντοσ, ἐγὼ μὲν οὖν ὁμολογῶ μικρὰ μεμφόμενοσ τὴν τύχην περὶ μειζόνων ἐπαινεῖν. ἃ γὰρ οὐκ ᾐσθόμην χρόνον τοσοῦτον, ἡμέρασ μέρει μικρῷ πεπαίδευμαι, γνοὺσ ἐμαυτὸν οὐκ ἄρχειν ἑτέρων δυνάμενον, ἀλλ’ ἄρχοντοσ ἑτέρου δεόμενον καὶ φιλοτιμούμενον νικᾶν ὑφ’ ὧν ἡττᾶσθαι κάλλιον. "ὑμῖν δὲ τῶν μὲν ἄλλων ἐστὶν ἄρχων ὁ δικτάτωρ, τῆσ δὲ πρὸσ ἐκεῖνον εὐχαριστίασ αὐτὸσ ἡγεμὼν ἔσομαι, πρῶτον ἐμαυτὸν εὐπειθῆ καὶ ποιοῦντα τὸ κελευόμενον ὑπ’ ἐκείνου παρεχόμενοσ. ταῦτ’ εἰπὼν καὶ τοὺσ ἀετοὺσ ἄρασθαι κελεύσασ καὶ πάντασ ἀκολουθεῖν, ἦγε πρὸσ τὸν χάρακα τοῦ Φαβίου.

καὶ παρελθὼν ἐντὸσ ἐβάδιζεν ἐπὶ τὴν στρατηγικὴν σκηνήν, ὥστε θαυμάζειν καὶ διαπορεῖν πάντασ. προελθόντοσ δὲ τοῦ Φαβίου θέμενοσ ἔμπροσθεν τὰσ σημαίασ αὐτὸσ μὲν ἐκεῖνον πατέρα μεγάλῃ φωνῇ, οἱ δὲ στρατιῶται τοὺσ στρατιώτασ πάτρωνασ ἠσπάζοντο. τοῦτο δ’ ἔστι τοῖσ ἀπελευθέροισ προσφώνημα πρὸσ τοὺσ ἀπελευθερώσαντασ. ἡσυχίασ δὲ γενομένησ ὁ Μινούκιοσ εἶπε·

"δύο νίκασ, ὦ δίκτατορ, τῇ σήμερον ἡμέρᾳ νενίκηκασ, ἀνδρείᾳ μὲν Ἀννίβαν, εὐβουλίᾳ δὲ καὶ χρηστότητι τὸν συνάρχοντα· "καὶ δι’ ἧσ μὲν σέσωκασ ἡμᾶσ, δι’ ἧσ δὲ πεπαίδευκασ, ἡττωμένουσ αἰσχρὰν μὲν ἧτταν ὑπ’ ἐκείνου, καλὴν δὲ καὶ σωτήριον ὑπὸ σοῦ. πατέρα δή σε χρηστὸν προσαγορεύω, τιμιωτέραν οὐκ ἔχων προσηγορίαν, ἐπεὶ τῆσ γε τοῦ τεκόντοσ χάριτοσ μείζων ἡ παρὰ σοῦ χάρισ αὕτη. "ἐγεννήθην μὲν γὰρ ὑπ’ ἐκείνου μόνοσ, σῴζομαι δὲ ὑπὸ σοῦ μετὰ τοσούτων" ταῦτ’ εἰπὼν καὶ περιβαλὼν τὸν Φάβιον ἠσπάζετο. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοὺσ στρατιώτασ ἦν ὁρᾶν πράττοντασ·

ἐνεφύοντο γὰρ ἀλλήλοισ καὶ κατεφίλουν, ὥστε μεστὸν εἶναι χαρᾶσ καὶ δακρύων ἡδίστων τὸ στρατόπεδον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION