Plutarch, Fabius Maximus, chapter 12

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 12)

ἐν τοσούτῳ δὲ κακῷ τῶν Ῥωμαίων ὄντων οὐκ ἔλαθεν ὁ κίνδυνοσ τὸν Φάβιον, ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον, ὡσ ἐοίκεν, ἤδη προειληφώσ τήν τε δύναμιν συντεταγμένην εἶχεν ἐπὶ τῶν ὅπλων καὶ τὰ πραττόμενα γινώσκειν ἐφρόντιζεν οὐ δι’ ἀγγέλων, ἀλλ’ αὐτὸσ ἔχων κατασκοπὴν πρὸ τοῦ χάρακοσ. τὰσ·

δὲ σημαίασ ἐκφέρειν κατὰ τάχοσ καὶ τὸν στρατὸν ἕπεσθαι κελεύσασ ἀνεβόησε· "νῦν τισ, ὦ στρατιῶται, Μάρκου Μινουκίου μεμνημένοσ ἐπειγέσθω· "λαμπρὸσ γὰρ ἁνὴρ καὶ φιλόπατρισ, εἰ δέ τι σπεύδων ἐξελάσαι τοὺσ πολεμίουσ ἥμαρτεν, αὖθισ αἰτιασόμεθα. πρῶτον μὲν οὖν ἐπιφανεὶσ τρέπεται καὶ διασκίδνησι τοὺσ ἐν τῷ πεδίῳ περιελαύνοντασ Νομάδασ·

εἶτα πρὸσ τοὺσ μαχομένουσ καὶ κατὰ νώτου τῶν Ῥωμαίων ὄντασ ἐχώρει καὶ τοὺσ ἐμποδὼν ἔκτεινεν, οἱ δὲ λοιποί, πρὶν ἀποληφθῆναι καὶ γενέσθαι περιπετεῖσ οἷσ αὐτοὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐποίησαν, ἐγκλίναντεσ ἔφυγον. ὁρῶν δ’ ὁ Ἀννίβασ τήν μεταβολὴν καὶ τὸν Φάβιον εὐρώστωσ παρ’ ἡλικίαν διὰ τῶν μαχομένων ὠθούμενον ἄνω πρὸσ τὸν Μινούκιον εἰσ τὸν λόφον, ἐπέσχε τήν μάχην, καὶ τῇ σάλπιγγι σημήνασ ἀνάκλησιν ἀπῆγεν εἰσ τὸν χάρακα τοὺσ Καρχηδονίουσ, ἀσμένωσ καὶ τῶν Ῥωμαίων ἀποτρεπομένων, λέγεται δ’ αὐτὸν ἀπιόντα περὶ τοῦ Φαβίου πρὸσ τοὺσ φίλουσ εἰπεῖν τι τοιοῦτον μετὰ παιδιᾶσ·

"οὐκ ἐγὼ μέντοι προὔλεγον ὑμῖν πολλάκισ τήν ἐπὶ τῶν ἄκρων ταύτην καθημένην νεφέλην, ὅτι μετὰ ζάλησ ποτὲ καὶ καταιγίδων ὄμβρον ἐκρήξει;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION