Plutarch, Fabius Maximus, chapter 6

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 6)

μετὰ ταῦτα γίνεται διαμαρτία τὸν Ἀννίβου. βουλόμενοσ γὰρ ἀποσπάσαι τὸν Φαβίου πορρωτέρω τὸ στράτευμα καὶ πεδίων ἐπιλαβέσθαι προνομὰσ ἐχόντων, ἐκέλευσε τοὺσ ὁδηγοὺσ μετὰ δεῖπνον εὐθὺσ ἡγεῖσθαι πρὸσ τὸ Κασινάτον. οἱ δὲ τῆσ φωνῆσ διὰ βαρβαρισμὸν οὐκ ἐξακούσαντεσ ἀκριβῶσ, ἐμβάλλουσιν αὐτοῦ τὴν δύναμιν φέροντεσ εἰσ τὰ καταλήγοντα τῆσ Καμπανίασ εἰσ πόλιν Κασιλῖνον, ἣν τέμνει ῥέων διὰ μέσησ ποταμὸσ, ὃν Οὐουλτοῦρνον οἱ Ῥωμαῖοι καλοῦσιν. ἔστι δ’ ἡ χώρα τὰ μὲν ἄλλα περιστεφὴσ ὄρεσιν αὐλὼν δ’ ἀναπέπταται πρὸσ τὴν θάλατταν, ἔνθα τὰ ἕλη καταδίδωσι τοῦ ποταμοῦ περιχεομένου, καὶ θῖνασ ἄμμου βαθείασ ἔχει, καὶ τελευτᾷ πρὸσ αἰγιαλὸν κυματώδη καὶ δύσορμον.

ἐνταῦθα καταβαίνοντοσ τοῦ Ἀννίβου περιελθὼν ἐμπειρίᾳ τῶν ὁδῶν ὁ Φάβιοσ τὴν μὲν διέξοδον ὁπλίτασ τετρακισχιλίουσ ἐπιστήσασ ἐνέφραξε, τὸν δ’ ἄλλον στρατὸν ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἄκρων ἐν καλῷ καθίσασ διὰ τῶν ἐλαφροτάτων καὶ προχειροτάτων ἐνέβαλε τοῖσ ἐσχάτοισ τῶν πολεμίων, καὶ συνετάραξεν ἅπαν τὸ στράτευμα, διέφθειρε δὲ περὶ ὀκτακοσίουσ. ἐκ τούτου βουλόμενοσ Ἀννίβασ ἀπαγαγεῖν τὸ στράτευμα, καὶ τὴν διαμαρτίαν τοῦ τόπου νοήσασ καὶ τὸν κίνδυνον, ἀνεσταύρωσε μὲν τοὺσ ὁδηγούσ, ἐκβιάζεσθαι δὲ τοὺσ πολεμίουσ καὶ προσμάχεσθαι τῶν ὑπερβολῶν ἐγκρατεῖσ ὄντασ ἀπεγίνωσκε.

δυσθύμωσ δὲ καὶ περιφόβωσ διακειμένων ἁπάντων, καὶ περιεστάναι σφᾶσ πανταχθεν ἀφύκτουσ ἡγουμένων ἀπορίασ, ἔγνω δολοῦν ἀπάτῃ τοὺσ πολεμίουσ, ἦν δὲ τοιόνδε. βοῦσ ὅσον δισχιλίασ ἐκ τῶν αἰχμαλώτων ἐκέλευσε συλλαβόντασ ἀναδῆσαι δᾷδα πρὸσ ἕκαστον κέρασ ἢ λύγων ἢ φρυγάνων αὐών φάκελον·

εἶτα νυκτὸσ, ὅταν ἀρθῇ σημεῖον, ἀνάψαντασ ἐλαύνειν ἐπὶ τὰσ ὑπερβολὰσ παρὰ τὰ στενὰ καὶ τὰσ φυλακὰσ τῶν πολεμίων, ἅμα δὲ ταῦτα παρεσκεύαζον οἷσ προσετέτακτο, καὶ τὸν ἄλλον αὐτὸσ ἀναστήσασ στρατὸν ἤδη σκότουσ ὄντοσ ἦγε σχολαίωσ. ἐπεὶ δὲ πυρούμενον τὸ κέρασ ἄχρι ῥίζησ διέδωκε τῇ σαρκὶ τὴν αἴσθησιν, καὶ πρὸσ τὸν πόνον διαφέρουσαι καὶ τινάσσουσαι τὰσ κεφαλὰσ ἀνεπίμπλαντο πολλῆσ ἀπ’ ἀλλήλων φλογόσ, οὐκ ἐνέμειναν τῇ τάξει τῆσ πορείασ, ἀλλ’ ἔκφοβοι καὶ περιαλγεῖσ οὖσαι δρόμῳ κατὰ τῶν ὀρῶν ἐφέροντο, λαμπόμεναι μὲν οὐρὰσ ἄκρασ καὶ μέτωπα, πολλὴν δὲ τῆσ ὕλησ, δι’ ἧσ ἔφευγον, ἀνάπτουσαι.

δεινὸν οὖν ἧσ θέαμα τοῖσ παραφυλάττουσι τὰσ ὑπερβολὰσ Ῥωμαίοισ·

καὶ γὰρ αἱ φλόγεσ ἐῴκεσαν ὑπ’ ἀνθρώπων θεόντων διαφερομέναισ λαμπάσι, καὶ θόρυβοσ ἧσ ἐν αὐτοῖσ πολὺσ καὶ φόβοσ, ἀλλαχόθεν ἄλλουσ ἐπιφέρεσθαι τῶν πολεμίων σφίσι καὶ κυκλοῦσθαι πανταχόθεν ἡγουμένων, διὸ μένειν οὐκ ἐτόλμων, ἀλλὰ πρὸσ τὸ μεῖζον ἀνεχώρουν στρατόπεδον προέμενοι τὰ στενά. καὶ κατὰ τοῦτο δὲ καιροῦ προσμίξαντεσ οἱ ψιλοὶ τοῦ Ἀννίβου τὰσ ὑπερβολὰσ κατέσχον, ἡ δ’ ἄλλη δύναμισ ἤδη προσέβαινεν ἀδεῶσ πολλὴν καὶ βαρεῖαν ἐφελκομένη λείαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION