Plutarch, Fabius Maximus, chapter 2

(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 2)

πέντε δ’ ὑπατειῶν ἃσ ὑπάτευσεν, ἡ πρώτη τὸν ἀπὸ Λιγύων θρίαμβον ἔσχεν, ἡττηθέντεσ γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ μάχῃ καὶ πολλοὺσ ἀποβαλόντεσ εἰσ τὰσ Ἄλπεισ ἀνεστάλησαν, καὶ τὴν πρόσοικον ἐπαύσαντο τῆσ Ἰταλίασ ληϊζόμενοι καὶ κακῶσ ποιοῦντεσ. ἐπεὶ δ’ Ἀννίβασ ἐμβαλὼν εἰσ Ἰταλίαν καὶ μάχῃ πρῶτον περὶ τὸν Τρεβίαν ποταμὸν ἐπικρατήσασ αὐτὸσ μὲν ἤλαυνε διὰ Τυρρηνίασ πορθῶν τὴν χώραν, ἔκπληξιν δὲ δεινὴν καὶ φόβον εἰσ τὴν Ῥώμην ἐνέβαλλε, σημεῖα δὲ τὰ μὲν συνήθη Ῥωμαίοισ ἀπὸ κεραυνῶν, τὰ δ’ ὅλωσ ἐξηλλαγμένα καὶ πολλὴν ἀτοπίαν ἔχοντα προσέπιπτε ;

τὸν μὲν ὕπατον Γάιον Φλαμίνιον οὐδὲν ἤμβλυνε τούτων, ἄνδρα πρὸσ τῷ φύσει θυμοειδεῖ καὶ φιλοτίμῳ μεγάλαισ ἐπαιρόμενον εὐτυχίαισ, ἃσ πρόσθεν εὐτύχησε παραλόγωσ, τῆσ τε βουλῆσ ἀπᾳδούσησ καὶ τοῦ συνάρχοντοσ ἐνισταμένου βίᾳ συμβαλὼν τοῖσ Γαλάταισ καὶ κρατήσασ, Φάβιον δὲ τὰ μὲν σημεῖα, καίπερ ἁπτόμενα πολλῶν, ἧττον ὑπέθραττε διὰ τὴν ἀλογίαν·

τὴν δ’ ὀλιγότητα τῶν πολεμίων καὶ τὴν ἀχρηματίαν πυνθανόμενοσ καρτερεῖν παρεκάλει τοὺσ Ῥωμαίουσ καὶ μὴ μάχεσθαι πρὸσ ἄνθρωπον ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ διὰ πολλῶν ἀγώνων ἠσκημένῃ στρατιᾷ χρώμενον, ἀλλὰ τοῖσ συμμάχοισ ἐπιπέμποντασ βοηθείασ καὶ τὰσ πόλεισ διὰ χειρὸσ ἔχοντασ αὐτὴν ἐᾶν περὶ αὑτῇ μαραίνεσθαι τὴν ἀκμὴν τοῦ Ἀννίβου, καθάπερ φλόγα λάμψασαν ἀπὸ μικρᾶσ καὶ κούφησ δυνάμεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION