Plutarch, Dion, chapter 55

(플루타르코스, Dion, chapter 55)

συνισταμένησ δὲ τῆσ ἐπιβουλῆσ φάσμα γίνεται τῷ Δίωνι μέγα καὶ τερατῶδεσ, ἐτύγχανε μὲν γὰρ ὀψὲ τῆσ ἡμέρασ καθεζόμενοσ ἐν παστάδι τῆσ οἰκίασ μόνοσ ὢν πρὸσ ἑαυτῷ τὴν διάνοιαν ἐξαίφνησ δὲ ψόφου γενομένου πρὸσ θατέρῳ πέρατι τῆσ στοᾶσ, ἀποβλέψασ ἔτι φωτὸσ ὄντοσ εἶδε γυναῖκα μεγάλην, στολῇ μὲν καὶ προσώπῳ μηδὲν Ἐριννύοσ τραγικῆσ παραλλάττουσαν, σαίρουσαν δὲ καλλύντρῳ τινὶ τὴν οἰκίαν. ἐκπλαγεὶσ δὲ δεινῶσ καὶ περίφοβοσ γενόμενοσ μετεπέμψατο τοὺσ φίλουσ καὶ διηγεῖτο τὴν ὄψιν αὐτοῖσ καὶ παραμένειν ἐδεῖτο καὶ συννυκτερεύειν, παντάπασιν ἐκστατικῶσ ἔχων καὶ δεδοικὼσ μὴ πάλιν εἰσ ὄψιν αὐτῷ μονωθέντι τὸ τέρασ ἀφίκηται.

τοῦτο μὲν οὖν αὖθισ οὐ συνέπεσε, μεθ’ ἡμέρασ δ’ ὀλίγασ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ σχεδὸν ἀντίπαισ ὤν, ἔκ τινοσ λύπησ καὶ ὀργῆσ μικρὰν καὶ παιδικὴν ἀρχὴν λαβούσησ, ἔρριψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ τέγουσ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ διεφθάρη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION