Plutarch, Dion, chapter 47

(플루타르코스, Dion, chapter 47)

ἡμέρα δ’ ὡσ ἦν, τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶσ ὑπέμεινε δημαγωγῶν, ἀλλὰ καταγνόντεσ ἑαυτῶν ἔφυγον, Ἡρακλείδησ δὲ καὶ Θεοδότησ αὐτοὶ κομίσαντεσ ἑαυτοὺσ τῷ Δίωνι παρέδωκαν, ἀδικεῖν ὁμολογοῦντεσ καὶ δεόμενοι βελτίονοσ ἐκείνου τυχεῖν γεγόνασιν αὐτοὶ περὶ ἐκεῖνον πρέπειν δὲ Δίωνι τήν ἄλλην ἅπασαν ἀρετὴν ἀσύγκριτον ἔχοντι καὶ πρὸσ ὀργὴν κρείττονι φανῆναι τῶν ἠγνωμονηκότων, οἳ περὶ οὗ πρότερον ἐστασίασαν πρὸσ αὐτόν νῦν ἥκουσιν ἡττᾶσθαι τῆσ ἀρετῆσ ὁμολογοῦντεσ. ταῦτα τῶν περὶ τὸν Ἡρακλείδην δεομένων οἱ μὲν φίλοι παρεκελεύοντο τῷ Δίωνι μὴ φείδεσθαι κακῶν καὶ βασκάνων ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τοῖσ στρατιώταισ χαρίσασθαι τὸν Ἡρακλείδην καὶ τοῦ πολιτεύματοσ ἐξελεῖν δημοκοπίαν, ἐπιμανὲσ νόσημα, τυραννίδοσ οὐκ ἔλαττον.

ὁ δὲ Δίων παραμυθούμενοσ αὐτοὺσ ἔλεγεν ὡσ τοῖσ μὲν ἄλλοισ στρατηγοῖσ πρὸσ ὅπλα καὶ πόλεμον ἡ πλείστη τῆσ ἀσκήσεώσ ἐστιν, αὐτῷ δὲ πολὺν χρόνον ἐν Ἀκαδημείᾳ μεμελέτηται θυμοῦ περιεῖναι καὶ φθόνου καὶ φιλονεικίασ πάσησ· ὧν ἐπίδειξίσ ἐστιν οὐχ ἡ πρὸσ φίλουσ καὶ χρηστοὺσ μετριότησ, ἀλλ’ εἴ τισ ἀδικούμενοσ εὐπαραίτητοσ εἰή καὶ πρᾷοσ τοῖσ ἁμαρτάνουσι· βούλεσθαι δ’ Ἡρακλείδου μὴ τοσοῦτον δυνάμει καὶ φρονήσει κρατῶν ὅσον χρηστότητι καὶ δικαιοσύνῃ φανῆναι·

τὸ γὰρ ἀληθῶσ βέλτιον ἐν τούτοισ· αἱ δὲ τοῦ πολέμου κατορθώσεισ, εἰ καὶ ἀνθρώπων μηδένα, τήν γε τύχην διαμφισβητοῦσαν ἔχουσιν. εἰ δ’ Ἡρακλείδησ ἄπιστοσ καὶ κακὸσ διὰ φθόνον, οὔ τοι καὶ Δίωνα δεῖν θυμῷ διαφθεῖραι τήν ἀρετήν· ἀνθρώπου δὲ κακίαν, εἰ καὶ χαλεπόν ἐστιν, οὐχ οὕτωσ ἄγριον εἶναι παντάπασι καὶ δύσκολον ὥστε μὴ μεταβάλλειν χάριτι νικηθεῖσαν ὑπὸ τῶν πολλάκισ εὖ ποιούντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION