Plutarch, Dion, chapter 2

(플루타르코스, Dion, chapter 2)

αἱ δὲ τύχαι, τοῖσ συμπτώμασι μᾶλλον ἢ ταῖσ προαιρέσεσιν οὖσαι αἱ αὐταί, συνάγουσι τῶν ἀνδρῶν τοὺσ βίουσ εἰσ ὁμοιότητα. προανῃρέθησαν γὰρ ἀμφότεροι τοῦ τέλουσ, εἰσ ὃ προὔθεντο τὰσ πράξεισ ἐκ πολλῶν καὶ μεγάλων ἀγώνων καταθέσθαι μὴ δυνηθέντεσ. ὃ δὲ πάντων θαυμασιώτατον, ὅτι καὶ τὸ δαιμόνιον ἀμφοτέροισ ὑπεδήλωσε τὴν τελευτήν, ὁμοίωσ ἑκατέρῳ φάσματοσ εἰσ ὄψιν οὐκ εὐμενοῦσ παραγενομένου. καίτοι λόγοσ τίσ ἐστι τῶν ἀναιρούντων τὰ τοιαῦτα, μηδενὶ ἂν νοῦν ἔχοντι προσπεσεῖν φάντασμα δαίμονοσ μηδὲ εἴδωλον, Ἀλλὰ παιδάρια καὶ γύναια καὶ παραφόρουσ δι’ ἀσθένειαν ἀνθρώπουσ ἔν τινι πλάνῳ ψυχῆσ ἢ δυσκρασίᾳ σώματοσ γενομένουσ δόξασ ἐφέλκεσθαι κενὰσ καὶ ἀλλοκότουσ, δαίμονα πονηρὸν ἐν αὑτοῖσ τὴν δεισιδαιμονίαν ἔχοντασ.

εἰ δὲ Δίων καὶ Βροῦτοσ, ἄνδρεσ ἐμβριθεῖσ καὶ φιλόσοφοι καὶ πρὸσ οὐδὲν ἀκροσφαλεῖσ οὐδ’ εὐάλωτοι πάθοσ, οὕτωσ ὑπὸ φάσματοσ διετέθησαν ὥστε καὶ φράσαι πρὸσ ἑτέρουσ, οὐκ οἶδα μὴ τῶν πάνυ παλαιῶν τὸν ἀτοπώτατον ἀναγκασθῶμεν προσδέχεσθαι λόγον, ὡσ τὰ φαῦλα δαιμόνια καὶ βάσκανα, προσφθονοῦντα τοῖσ ἀγαθοῖσ ἀνδράσι καὶ ταῖσ πράξεσιν ἐνιστάμενα, ταραχὰσ καὶ φόβουσ ἐπάγει, σείοντα καὶ σφάλλοντα τὴν ἀρετήν, ὡσ μὴ διαμείναντεσ ἀπτῶτεσ ἐν τῷ καλῷ καὶ ἀκέραιοι βελτίονοσ ἐκείνων μοίρασ μετὰ τὴν τελευτὴν τύχωσιν.

ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰσ ἄλλον ἀνακείσθω λόγον.

ἐν τούτῳ δέ, δωδεκάτῳ τῶν παραλλήλων ὄντι βίων, τὸν τοῦ πρεσβυτέρου προεισαγάγωμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION