Plutarch, Caesar, chapter 14

(플루타르코스, Caesar, chapter 14)

οὐ μὴν ἀλλ’ ὁ Καῖσαρ ἐν μέσῳ τῆσ Κράσσου καὶ Πομπηϊού φιλίασ δορυφορούμενοσ ἐπὶ τὴν ὑπατείαν κατήχθη· καὶ λαμπρῶσ ἀναγορευθεὶσ μετὰ Καλπουρνίου Βύβλου καὶ καταστὰσ εἰσ τὴν ἀρχήν εὐθὺσ εἰσέφερε νόμουσ οὐχ ὑπάτῳ προσήκοντασ, ἀλλὰ δημάρχῳ τινὶ θρασυτάτῳ, πρὸσ ἡδονὴν τῶν πολλῶν κληρουχίασ τινὰσ χώρασ καὶ διανομὰσ εἰσηγούμενοσ. ἐν δὲ τῇ βουλῇ τῶν καλῶν τε καὶ ἀγαθῶν ἀντικρουσάντων, πάλαι δεόμενοσ προφάσεωσ, ἀνακραγὼν καὶ μαρτυράμενοσ ὡσ εἰσ τὸν δῆμον ἄκων ἐξελαύνοιτο θεραπεύσων ἐκεῖνον ἐξ ἀνάγκησ ὕβρει καὶ χαλεπότητι τῆσ βουλῆσ, πρὸσ αὐτὸν ἐξεπήδησε καὶ περιστησάμενοσ ἔνθεν μὲν Κράσσον, ἔνθεν δὲ Πομπήϊον, ἠρώτησεν εἰ τοὺσ νόμουσ ἐπαινοῖεν.

ἐπαινεῖν δὲ φασκόντων, παρεκάλει βοηθεῖν ἐπὶ τοὺσ ἐνίστασθαι μετὰ ξιφῶν ἀπειλοῦντασ.

ἐκεῖνοι δὲ ὑπισχνοῦντο Πομπήϊοσ δὲ καὶ προσεπεῖπεν ὡσ ἀφίξοιτο πρὸσ τὰ ξίφη μετὰ τοῦ ξίφουσ καὶ θυρεὸν κομίζων, ἐπὶ τούτῳ τοὺσ μὲν ἀριστοκρατικοὺσ ἠνίασεν, οὐκ ἀξίαν τῆσ περὶ αὐτὸν αἰδοῦσ, οὐδὲ τῆσ πρὸσ τὴν σύγκλητον εὐλαβείασ πρέπουσαν, ἀλλὰ μανικὴν καὶ μειρακιώδη φωνὴν ἀκούσαντασ, ὁ δὲ δῆμοσ ἥσθη. Καῖσαρ δὲ μειζόνωσ ἔτι τῆσ Πομπηϊού δυνάμεωσ ὑποδραττόμενοσ, ἦν γὰρ αὐτῷ Ιοὐλία θυγάτηρ ἐγγεγυημένη Σερουϊλίῳ Καιπίωνι, ταύτην ἐνεγγύησε Πομπηϊῴ, τὴν δὲ Πομπηϊού τῷ Σερουϊλίῳ δώσειν ἔφησεν, οὐδὲ αὐτὴν ἀνέγγυον οὖσαν, ἀλλὰ Φαύστῳ τῷ Σύλλα παιδὶ καθωμολογημένην.

ὀλίγῳ δὲ ὕστερον Καῖσαρ ἠγάγετο Καλπουρνίαν θυγατέρα Πείσωνοσ, τὸν δὲ Πείσωνα κατέστησεν ὕπατον εἰσ τὸ μέλλον, ἐνταῦθα δὴ καὶ σφόδρα μαρτυρομένου Κάτωνοσ καὶ βοῶντοσ οὐκ ἀνεκτὸν εἶναι, γάμοισ διαμαστροπευομένησ τῆσ ἡγεμονίασ καὶ διὰ γυναίων εἰσ ἐπαρχίασ καὶ στρατεύματα καὶ δυνάμεισ ἀλλήλουσ ἀντεισαγόντων.

ὁ μὲν οὖν συνάρχων τοῦ Καίσαροσ Βύβλοσ, ἐπεὶ κωλύων τοὺσ νόμουσ οὐδὲν ἐπέραινεν, ἀλλὰ πολλάκισ ἐκινδύνευε μετὰ Κάτωνοσ ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ ἀποθανεῖν, ἐγκλεισάμενοσ οἴκοι τὸν τῆσ ἀρχῆσ χρόνον διετέλεσε.

Πομπήϊοσ δὲ γήμασ εὐθὺσ ἐνέπλησε τὴν ἀγορὰν ὅπλων καὶ συνεπεκύρου τῷ δήμῳ τοὺσ νόμουσ, Καίσαρι δὲ τὴν ἐντὸσ Ἄλπεων καὶ τὴν ἐκτὸσ ἅπασαν Κελτικήν, προσθεὶσ τὸ Ἰλλυρικόν μετὰ ταγμάτων τεσσάρων εἰσ πενταετίαν. Κάτωνα μὲν οὖν ἐπιχειρήσαντα τούτοισ ἀντιλέγειν ἀπῆγεν εἰσ φυλακὴν ὁ Καῖσαρ, οἰόμενοσ αὐτὸν ἐπικαλέσεσθαι τοὺσ δημάρχουσ·

ἐκείνου δὲ ἀφώνου βαδίζοντοσ ὁρῶν ὁ Καῖσαρ οὐ μόνον τοὺσ κρατίστουσ δυσφοροῦντασ, ἀλλὰ καὶ τὸ δημοτικὸν αἰδοῖ τῆσ Κάτωνοσ ἀρετῆσ σιωπῇ καὶ μετὰ κατηφείασ ἑπόμενον, αὐτὸσ ἐδεήθη κρύφα τῶν δημάρχων ἑνὸσ ἀφελέσθαι τὸν Κάτωνα. τῶν δὲ ἄλλων συγκλητικῶν ὀλίγοι παντάπασιν αὐτῷ συνῄεσαν εἰσ βουλήν, οἱ δὲ λοιποὶ δυσχεραίνοντεσ ἐκποδὼν ἦσαν.

"οὐ καὶ σὺ ταῦτα δεδιὼσ οἰκουρεῖσ; "ὅτι με ποιεῖ μὴ φοβεῖσθαι τὸ γῆρασ· "ὁ γὰρ ἔτι λειπόμενοσ βίοσ οὐ πολλῆσ ὀλίγοσ ὢν δεῖται προνοίασ. αἴσχιστον δὲ τῶν τότε πολιτευμάτων ἔδοξεν ἐν τῇ Καίσαροσ ὑπατείᾳ δήμαρχον αἱρεθῆναι Κλώδιον ἐκεῖνον, ὑφ’ οὗ τὰ περὶ τὸν γάμον καὶ τὰσ ἀπορρήτουσ παρενομήθη παννυχίδασ.

ᾑρέθη δὲ ἐπὶ τῇ Κικέρωνοσ καταλύσει· καὶ Καῖσαρ οὐ πρότερον ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν στρατιάν ἢ καταστασιάσαι Κικέρωνα μετὰ Κλωδίου καὶ συνεκβαλεῖν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION