Plutarch, Ἀριστείδης, chapter 22 2:

(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 22 2:)

Θεμιστοκλέουσ δὲ πρὸσ τὸν δῆμον εἰπόντοσ, ὡσ ἔχει τι βούλευμα καὶ γνώμην ἀπόρρητον, ὠφέλιμον δὲ τῇ πόλει καὶ σωτήριον, ἐκέλευσαν Ἀριστείδην μόνον ἀκοῦσαι καὶ συνδοκιμάσαι. φράσαντοσ δὲ τῷ Ἀριστείδη τοῦ Θεμιστοκλέουσ, ὡσ διανοεῖται τὸν ναύσταθμον ἐμπρῆσαι τῶν Ἑλλήνων, οὕτω γὰρ ἔσεσθαι μεγίστουσ καὶ κυρίουσ ἁπάντων τοὺσ Ἀθηναίουσ, παρελθὼν εἰσ τὸν δῆμον ὁ Ἀριστείδησ ἔφη τῆσ πράξεωσ, ἣν Θεμιστοκλῆσ πράττειν διανοεῖται, μήτε λυσιτελεστέραν ἄλλην μήτ’ ἀδικωτέραν εἶναι. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ Ἀθηναῖοι παύσασθαι τὸν Θεμιστοκλέα προσέταξαν. οὕτω μὲν ὁ δῆμοσ ἦν φιλοδίκαιοσ, οὕτω δὲ τῷ δήμῳ πιστὸσ ὁ ἀνὴρ καὶ βέβαιοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION