Plutarch, Ἀριστείδης, chapter 6

(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 6)

πασῶν δὲ τῶν περὶ αὐτὸν ἀρετῶν ἡ δικαιοσύνη μάλιστα τοῖσ πολλοῖσ αἴσθησιν παρεῖχε διὰ τὸ τὴν χρείαν ἐνδελεχεστάτην αὐτῆσ καὶ κοινοτάτην ὑπάρχειν. ὅθεν ἀνὴρ πένησ καὶ δημοτικὸσ ἐκτήσατο τὴν βασιλικωτάτην καὶ θειοτάτην προσηγορίαν τὸν Δίκαιον· ὃ τῶν βασιλέων καὶ τυράννων οὐδεὶσ ἐζήλωσεν, ἀλλὰ Πολιορκηταὶ καὶ Κεραυνοὶ καὶ Νικάτορεσ, ἔνιοι δ’ Αἐτοὶ καὶ Ιἕρακεσ ἔχαιρον προσαγορευόμενοι, τὴν ἀπὸ τῆσ βίασ καὶ τῆσ δυνάμεωσ, ὡσ ἐοίκε, μᾶλλον ἢ τὴν ἀπὸ τῆσ ἀρετῆσ δόξαν ἀγαπῶντεσ.

καίτοι τὸ θεῖον, ᾧ γλίχονται συνοικειοῦν καὶ συναφομοιοῦν αὑτούσ, τρισὶ δοκεῖ διαφέρειν, ἀφθαρσίᾳ καὶ δυνάμει καὶ ἀρετῇ, ὧν καὶ σεμνότατον ἡ ἀρετὴ καὶ θειότατόν ἐστιν. ἀφθάρτῳ μὲν γὰρ εἶναι καὶ τῷ κενῷ καὶ τοῖσ στοιχείοισ συμβέβηκε, δύναμιν δὲ καὶ σεισμοὶ καὶ κεραυνοὶ καὶ πνευμάτων ὁρμαὶ καὶ ῥευμάτων ἐπιφοραὶ μεγάλην ἔχουσι, δίκησ δὲ καὶ θέμιδοσ οὐδὲν ὅτι μὴ τῷ φρονεῖν καὶ λογίζεσθαι μεταλαγχάνει.

διὸ καὶ τριῶν ὄντων, ἃ πεπόνθασιν οἱ πολλοὶ πρὸσ τὸ θεῖον, ζήλου καὶ φόβου καὶ τιμῆσ, ζηλοῦν μὲν αὐτοὺσ καὶ μακαρίζειν ἐοίκασι κατὰ τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀί̈διον, ἐκπλήττεσθαι δὲ καὶ δεδιέναι κατὰ τὸ κύριον καὶ δυνατόν, ἀγαπᾶν δὲ καὶ τιμᾶν καὶ σέβεσθαι κατὰ τὴν δικαιοσύνην. ἀλλά, καίπερ οὕτω διακείμενοι, τῆσ μὲν ἀθανασίασ, ἣν ἡ φύσισ ἡμῶν οὐ δέχεται, καὶ τῆσ δυνάμεωσ, ἧσ ἐν τῇ τύχῃ κεῖται τὸ πλεῖστον, ἐπιθυμοῦσι, τὴν δ’ ἀρετήν, ὃ μόνον ἐστὶ τῶν θείων ἀγαθῶν ἐφ’ ἡμῖν, ἐν ὑστέρῳ τίθενται, κακῶσ φρονοῦντεσ, ὡσ τὸν ἐν δυνάμει καὶ τύχῃ μεγάλῃ καὶ ἀρχῇ βίον ἡ μὲν δικαιοσύνη ποιεῖ θεῖον, ἡ δ’ ἀδικία θηριώδη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION