Plutarch, Ἀριστείδης, chapter 25

(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 25)

ὁ δ’ Ἀριστείδησ ὡρ́κισε μὲν τοὺσ Ἕλληνασ καὶ ὤμοσεν ὑπὲρ τῶν Ἀθηναίων, μύδρουσ ἐμβαλὼν ἐπὶ ταῖσ ἀραῖσ εἰσ τὴν θάλατταν, ὕστερον δὲ τῶν πραγμάτων ἄρχειν ἐγκρατέστερον, ὡσ ἐοίκεν, ἐκβιαζομένων ἐκέλευε τοὺσ Ἀθηναίουσ τὴν ἐπιορκίαν τρέψαντασ εἰσ ἑαυτὸν ᾗ συμφέρει χρῆσθαι τοῖσ πράγμασι. καθ’ ὅλου δ’ ὁ Θεόφραστόσ φησι τὸν ἄνδρα τοῦτον περὶ τὰ οἰκεῖα καὶ τοὺσ πολίτασ ἄκρωσ ὄντα δίκαιον ἐν τοῖσ κοινοῖσ πολλὰ πρᾶξαι πρὸσ τὴν ὑπόθεσιν τῆσ πατρίδοσ, ὡσ συχνῆσ καὶ ἀδικίασ δεομένην.

καὶ γὰρ τὰ χρήματά φησιν ἐκ Δήλου βουλευομένων Ἀθήναζε κομίσαι παρὰ τὰσ συνθήκασ, καὶ Σαμίων εἰσηγουμένων, εἰπεῖν ἐκεῖνον, ὡσ οὐ δίκαιον μέν, συμφέρον δὲ τοῦτ’ ἐστί. καὶ τέλοσ εἰσ τὸ ἄρχειν ἀνθρώπων τοσούτων καταστήσασ τὴν πόλιν αὐτὸσ ἐνέμεινε τῇ πενίᾳ καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ πένησ εἶναι δόξαν οὐδὲν ἧττον ἀγαπῶν τῆσ ἀπὸ τῶν τροπαίων διετέλεσε. δῆλον δ’ ἐκεῖθεν.

Καλλίασ ὁ δᾳδοῦχοσ ἦν αὐτῷ γένει προσήκων· τοῦτον οἱ ἐχθροὶ θανάτου διώκοντεσ, ἐπεὶ περὶ ὧν ἐγράψαντο μετρίωσ κατηγόρησαν, εἶπόν τινα λόγον ἔξωθεν τοιοῦτον πρὸσ τοὺσ δικαστάσ· "ἴστε τὸν Λυσιμάχου θαυμαζόμενον ἐν τοῖσ Ἕλλησι·

"τούτῳ πῶσ οἰέσθε τὰ κατ’ οἶκον ἔχειν ὁρῶντεσ αὐτὸν ἐν τρίβωνι τοιούτῳ προερχόμενον εἰσ τὸ δημόσιον; "ἆρ’ οὐκ εἰκόσ ἐστι τὸν ῥιγοῦντα φανερῶσ καὶ πεινᾶν οἴκοι καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων σπανίζειν; "τοῦτον μέντοι Καλλίασ, ἀνεψιὸν ὄντα, πλουσιώτατοσ ὢν Ἀθηναίων περιορᾷ μετὰ τέκνων καὶ γυναικὸσ ἐνδεόμενον, πολλὰ κεχρημένοσ τῷ ἀνδρὶ καὶ πολλάκισ αὐτοῦ τῆσ παρ’ ὑμῖν δυνάμεωσ ἀπολελαυκώσ. ὁ δὲ Καλλίασ ὁρῶν ἐπὶ τούτῳ μάλιστα θορυβοῦντασ τοὺσ δικαστὰσ καὶ χαλεπῶσ πρὸσ αὐτὸν ἔχοντασ ἐκάλει τὸν Ἀριστείδην, ἀξιῶν μαρτυρῆσαι πρὸσ τοὺσ δικαστάσ, ὅτι πολλάκισ αὐτοῦ πολλὰ καὶ διδόντοσ καὶ δεομένου λαβεῖν οὐκ ἠθέλησεν ἀποκρινόμενοσ, ὡσ μᾶλλον αὐτῷ διὰ πενίαν μέγα φρονεῖν ἢ Καλλίᾳ διὰ πλοῦτον προσήκει·

πλούτῳ μὲν γὰρ ἔστι πολλοὺσ ἰδεῖν εὖ τε καὶ κακῶσ χρωμένουσ, πενίαν δὲ φέροντι γενναίωσ οὐ ῥᾴδιον ἐντυχεῖν· αἰσχύνεσθαι δὲ πενίαν τοὺσ ἀκουσίωσ πενομένουσ. ταῦτα δὲ τοῦ Ἀριστείδου τῷ Καλλίᾳ προσμαρτυρήσαντοσ οὐδεὶσ ἦν τῶν ἀκουόντων, ὃσ οὐκ ἀπῄει πένησ μᾶλλον ὡσ Ἀριστείδησ εἶναι βουλόμενοσ ἢ πλουτεῖν ὡσ Καλλίασ.

ταῦτα μὲν οὖν Αἰσχίνησ ὁ Σωκρατικὸσ ἀναγέγραφε. Πλάτων δὲ τῶν μεγάλων δοκούντων καὶ ὀνομαστῶν Ἀθήνησι μόνον ἄξιον λόγου τοῦτον ἀποφαίνει τὸν ἄνδρα· Θεμιστοκλέα μὲν γὰρ καὶ Κίμωνα καὶ Περικλέα στοῶν καὶ χρημάτων καὶ φλυαρίασ πολλῆσ ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν, Ἀριστείδην δὲ πολιτεύσασθαι πρὸσ ἀρετήν. μεγάλα δ’ αὐτοῦ καὶ τὰ πρὸσ Θεμιστοκλέα τῆσ ἐπιεικείασ σημεῖα.

χρησάμενοσ γὰρ αὐτῷ παρὰ πᾶσαν ὁμοῦ τὴν πολιτείαν ἐχθρῷ καὶ δι’ ἐκεῖνον ἐξοστρακισθείσ, ἐπεὶ τὴν αὐτὴν λαβὴν παρέσχεν ὁ ἀνὴρ ἐν αἰτίᾳ γενόμενοσ πρὸσ τὴν πόλιν, οὐκ ἐμνησικάκησεν, ἀλλ’ Ἀλκμαίωνοσ καὶ Κίμωνοσ καὶ πολλῶν ἄλλων ἐλαυνόντων καὶ κατηγορούντων μόνοσ Ἀριστείδησ οὔτ’ ἔπραξεν οὔτ’ εἶπέ τι φαῦλον, οὐδ’ ἀπέλαυσεν ἐχθροῦ δυστυχοῦντοσ, ὥσπερ οὐδ’ εὐημεροῦντι πρότερον ἐφθόνησε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION