Plutarch, Ἀριστείδης, chapter 2

(플루타르코스, Ἀριστείδης, chapter 2)

Ἀριστείδησ δὲ Κλεισθένουσ μὲν τοῦ καταστησαμένου τὴν πολιτείαν μετὰ τοὺσ τυράννουσ ἑταῖροσ γενόμενοσ, ζηλώσασ δὲ καὶ θαυμάσασ μάλιστα τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν Λυκοῦργον τὸν Λακεδαιμόνιον, ἥψατο μὲν ἀριστοκρατικῆσ πολιτείασ, ἔσχε δ’ ἀντιτασσόμενον ὑπὲρ τοῦ δήμου Θεμιστοκλέα τὸν Νεοκλέουσ. ἔνιοι μὲν οὖν φασιν παῖδασ ὄντασ αὐτοὺσ καὶ συντρεφομένουσ ἀπ’ ἀρχῆσ ἐν παντὶ καὶ σπουδῆσ ἐχομένῳ καὶ παιδιᾶσ πράγματι καὶ λόγῳ διαφέρεσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ τὰσ φύσεισ εὐθὺσ ὑπὸ τῆσ φιλονεικίασ ἐκείνησ ἀνακαλύπτεσθαι, τὴν μὲν εὐχερῆ καὶ παράβολον καὶ πανοῦργον οὖσαν καὶ μετ’ ὀξύτητοσ ἐπὶ πάντα ῥᾳδίωσ φερομένην, τὴν δ’ ἱδρυμένην ἐν ἤθει βεβαίῳ καὶ πρὸσ τὸ δίκαιον ἀτενῆ, ψεῦδοσ δὲ καὶ βωμολοχίαν καὶ ἀπάτην οὐδ’ ἐν παιδιᾶσ τινι τρόπῳ προσιεμένην. ἀρίστων δ’ ὁ Κεῖοσ ἐξ ἐρωτικῆσ ἀρχῆσ γενέσθαι φησὶ καὶ προελθεῖν ἐπὶ τοσοῦτον τὴν ἔχθραν αὐτῶν.

Στησίλεω γάρ, ὃσ ἦν γένει Κεῖοσ, ἰδέᾳ τε καὶ μορφῇ σώματοσ πολὺ τῶν ἐν ὡρ́ᾳ λαμπρότατοσ, ἀμφοτέρουσ ἐρασθέντασ οὐ μετρίωσ ἐνεγκεῖν τὸ πάθοσ οὐδ’ ἅμα λήγοντι τῷ κάλλει τοῦ παιδὸσ ἀποθέσθαι τὴν φιλονεικίαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἐγγυμνασαμένουσ ἐκείνῃ πρὸσ τὴν πολιτείαν εὐθὺσ ὁρμῆσαι διαπύρουσ ὄντασ καὶ διαφόρωσ ἔχοντασ.

"εἰσ τοῦτον ἐγὼ καθίσαιμι τὸν θρόνον, ἐν ᾧ πλέον οὐδὲν ἕξουσιν οἱ φίλοι παρ’ ἐμοὶ τῶν ἀλλοτρίων·

Ἀριστείδησ δὲ καθ’ ἑαυτὸν ὥσπερ ὁδὸν ἰδίαν ἐβάδιζε διὰ τῆσ πολιτείασ, πρῶτον μὲν οὐ βουλόμενοσ συναδικεῖν τοῖσ ἑταίροισ ἢ λυπηρὸσ εἶναι μὴ χαριζόμενοσ, ἔπειτα τὴν ἀπὸ τῶν φίλων δύναμιν οὐκ ὀλίγουσ ἰδὼν ἐπαίρουσαν ἀδικεῖν ἐφυλάττετο, μόνῳ τῷ χρηστὰ καὶ δίκαια πράττειν καὶ λέγειν ἀξιῶν θαρρεῖν τὸν ἀγαθὸν πολίτην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION