Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 67

"τὸν Φωκίωνοσ υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ ἦν ὃσ οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων καὶ ὁπότε ἀπαντήσειέ τισ αὐτῷ ἔλεγεν ’ ὦ καταισχύνασ τὸ γένοσ πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὸ πατρῷα εἰσ ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆσ Μουνυχίασ· "· "ἐφ’ ᾧ πάλιν ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. "ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸσ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν ἔφη ἐπιδίδωμι κἀγώ,’ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν ’εἰσ ἀκολασίαν ἦν δ’ ὁ Φῶκοσ καὶ φιλοπότησ. "νικήσαντοσ γοῦν αὐτοῦ ἵπποισ Παναθήναια ὡσ ὁ πατὴρ εἱστία τοὺσ ἑταίρουσ, συνελθόντων εἰσ τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖσ εἰσιοῦσι προσεφέροντο ποδονιπτῆρεσ οἴνου δι’ ἀρωμάτων, οὓσ ἰδὼν ὁ πατήρ καλέσασ τὸν Φῶκον ’ οὐ παύσεισ, ἔφη, τὸν ἑταῖρον διαφθείροντά σου τὴν νίκην; "’ οἶδα δὲ καὶ ἄλλουσ ἀσώτουσ πολλούσ, περὶ ὧν ὑμῖν καταλείπω ζητεῖν, πλὴν Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου, ὃν καὶ οἱ τῶν παίδων οἴδασι παιδαγωγοί, περὶ δὲ τῶν ἄλλων ὧν φθάνω προβεβληκὼσ εἴ τι λέγειν ἔχετε, ’ ἀναπεπταμένασ ἔχω τῶν ὤτων τὰσ πύλασ ὥστε λέγετε ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ ὁ Μάγνοσ εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν.