Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 60

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 60)

καὶ Κτήσιπποσ δ’ ὁ Χαβρίου υἱὸσ εἰσ τοσοῦτον ἦλθεν ἀσωτίασ ὡσ καὶ τοῦ μνήματοσ τοῦ πατρόσ, εἰσ ὃ Ἀθηναῖοι χιλίασ ἀνάλωσαν δραχμάσ, τοὺσ λίθουσ πωλῆσαι εἰσ τὰσ ἡδυπαθείασ. Δίφιλοσ γοῦν ἐν τοῖσ Ἐναγίζουσί φησι· εἰ μὴ συνήθησ, Φαίδιμ’, ὢν ἐτύγχανεν ὁ Χαβρίου Κτήσιπποσ, εἰσηγησάμην νόμον ἂν τιν’ οὐκ ἄχρηστον, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, ὥστ’ ἐπιτελεσθῆναὶ ποτ’ αὐτῷ τοῦ πατρὸσ τὸ μνῆμα κατ’ ἐνιαυτὸν ἕνα.

. , λίθον ἁμαξιαῖον, καὶ σφόδρ’ εὐτελὲσ λέγω. Τιμοκλῆσ δ’ ἐν Δημοσατύροισ φησίν οὐδ’ ὁ Χαβρίου Κτήσιπποσ ἔτι τρὶσ κείρεται, ἐν ταῖσ γυναιξὶ λαμπρόσ, οὐκ ἐν ἀνδράσιν. καὶ Μένανδροσ δ’ ἐν Ὀργῇ περὶ αὐτοῦ τάδε λέγει·

καίτοι νέοσ ποτ’ ἐγενόμην κἀγώ, γύναι· ἀλλ’ οὐκ ἐλούμην πεντάκισ τῆσ ἡμέρασ τότ’, ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ χλανίδ’ εἶχον, ἀλλὰ νῦν οὐδὲ μύρον εἶχον, ἀλλὰ νῦν καὶ βάψομαι καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία καὶ γενήσομαι Κτήσιπποσ, οὐκ ἄνθρωποσ, ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, κᾆθ’ ὡσ ἐκεῖνοσ κατέδομαι καὶ τοὺσ λίθουσ ἁπαξάπαντασ, οὐ γὰρ οὖν τὴν γῆν μόνην. τάχ’ οὖν διὰ τὴν πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν τοὔνομα αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένησ ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν.

χρὴ δὲ τοὺσ τὰ πατρῷα κατεδηδοκότασ κατὰ τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτωσ κολάζεσθαι. φησὶν γάρ· γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη διὰ τέλουσ καὶ μηδ’ ἐπιβαίνειν γῆσ, ἵν’ οὕτωσ ᾔσθετο οἱο͂ν παραλαβὼν ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION