Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 59

γελασάντων οὖν πάντων ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη:? πόθεν δὲ καὶ ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις· πρὸς ὃν ὁ Κύνουλκος: ἀλλ, ὦ χοιρίον εὐάρτυτον, Φρύνιχος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ Ἐφιάλτῃ μνημονεύει τοῦ ἡδυλογεῖν διὰ τούτων ἐστὶν δ αὐτούς γε φυλάττεσθαι τῶν νῦν χαλεπώτατον ἔργον. ἔχουσι γάρ τι κέντρον ἐν τοῖς δακτύλοις, μισάνθρωπον ἄνθος ἥβης:

εἶθ ἡδυλογοῦσιν ἅπασιν ἀεὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν περιόντες, ἐπὶ τοῖς δὲ βάθροις ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις οἷς ἡδυλογοῦσι μεγάλας ἀμυχὰς καταμύξαντες καὶ συγκρούσαντες ἅπαντες γελῶσι. τὸ δὲ χαριτογλωσσεῖν Αἰσχύλος εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ: γνώσει δὲ τάδ ὡς ἔτυμ, οὐδὲ μάτην χαριτογλωσσεῖν ἔνι μοι. πάλιν τε εἰπόντος τοῦ Οὐλπιανοῦ:

τίνα δ ἐστίν, ἄνδρες φίλοι, τὰ μαγειρικὰ σκεύη· τούτων γὰρ ἐμνημόνευσαν ἐν τοῖς Ἀρκαδικοῖς δείπνοις μνήμης ἠξιωμένων. καὶ τὸ ἀσώτιον ποῦ κεῖται· ἀσώτους μὲν γὰρ οἶδα διαβοήτους: ἕνα μὲν οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κνιδίᾳ: Διόδωρος οὑπίτριπτος ἐν ἔτεσιν δύο σφαῖραν ἀπέδειξε τὴν πατρῴαν οὐσίαν οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο. ἐν δὲ Φαίδρῳ φησί:

σχολῇ γε, νὴ τὸν ἥλιον, σχολῇ λέγεις. Ἐπιχαρίδης ὁ μικρὸς ἐν πένθ ἡμέραις σφαῖραν ἐποίησε τὴν πατρῴαν οὐσίαν οὕτως συνεστρόγγυλεν ἰταμῶς καὶ ταχύ.?