Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 49

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 49)

οὐκ ἦν γὰρ τοιοῦτοσ ὁ Καπανεὺσ οἱο͂ν ὁ καλὸσ Χρύσιπποσ διαγράφει ἐν τῷ περὶ τῶν μὴ δι’ αὑτὰ αἱρετῶν λέγων ὧδε· ’ ἐπὶ τοσοῦτόν τινεσ ἐκπίπτουσι πρὸσ τὸ ἀργύριον ὥστε ἱστορῆσθαι πρὸσ τῇ τελευτῇ τινα μὲν καταπιόντα οὐκ ὀλίγουσ χρυσοῦσ ἀποθανεῖν, τὸν δὲ ἕτερον ῥαψάμενον εἴσ τινα χιτῶνα καὶ ἐνδύντα αὐτὸν ἐπισκῆψαι τοῖσ οἰκείοισ θάψαι οὕτωσ μήτε καύσαντασ μήτε θεραπεύσαντασ. ’ οὗτοι γὰρ καὶ οἱ τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντεσ ἀποθνῄσκουσιν ὦ χρυσέ, δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖσ, ὡσ οὔτε μήτηρ ἡδονὰσ τοιάσδ’ ἔχει, οὐ παῖδεσ ἐν δόμοισιν,2 οὐ φίλοσ πατήρ, οἱάσ σὺ χοἰ σὲ δώμασιν κεκτημένοι, εἰ δ’ ἡ Κύπρισ τοιοῦτον ὀφθαλμοῖσ ὁρᾷ, οὐ θαῦμ’ Ἔρωτασ μυρίουσ αὐτὴν ἔχειν.

τοιαύτη τισ ἦν ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖσ τότε περὶ ἧσ Ἀνάχαρσισ πυνθανομένου τινὸσ πρὸσ τί οἱ Ἕλληνεσ χρῶνται τῷ ἀργυρίῳ εἶπεν ’ πρὸσ τὸ ἀριθμεῖν.

’ Διογένησ δ’ ἐν τῇ ἑαυτοῦ Πολιτείᾳ νόμισμα εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλουσ, καλῶσ γὰρ καὶ ταῦτα ὁ Εὐριπίδησ εἴρηκε· μὴ πλοῦτον εἴπῃσ· οὐχὶ θαυμάζω θεὸν ὃν χὡ κάκιστοσ ῥᾳδίωσ ἐκτήσατο. Χρύσιπποσ δ’ ἐν τῇ Εἰσαγωγῇ τῇ εἰσ τὴν περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν πραγματείαν νεανίσκον φησί τινα ἐκ τῆσ Ιὠνίασ σφόδρα πλούσιον ἐπιδημῆσαι ταῖσ Ἀθήναισ πορφυρίδα ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα, πυνθανομένου δέ τινοσ αὐτοῦ ποδαπόσ ἐστιν ἀποκρίνασθαι ὅτι πλούσιοσ.

μήποτε τοῦ αὐτοῦ μνημονεύει καὶ Ἄλεξισ ἐν Θηβαίοισ λέγων ὧδε· ἐστὶν δὲ ποδαπὸσ τὸ γένοσ οὗτοσ; β. πλούσιοσ· τούτουσ δὲ πάντεσ φασὶν εὐγενεστάτουσ, πένητα δ’ εὐπάτριδ’ οὐδὲ εἷσ ὁρᾷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION