헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12)

Ἄλεξισ δ’ ἐν Ταραντίνοισ ἐν τοῖσ συμποσίοισ φησὶ τοὺσ Ἀττικοὺσ καὶ ὀρχεῖσθαι ὑποπιόντασ· τοῦτο γάρ νῦν ἐστί σοι ἐν ταῖσ Ἀθήναισ ταῖσ καλαῖσ ἐπιχώριον ἅπαντεσ ὀρχοῦντ’ εὐθὺσ ἂν οἴνου μόνον ὀσμὴν ἴδωσι· συμφορὰν σύ γ’ εἰσορᾶν φαίησ ἂν εἰσ συμπόσιον εἰσελθὼν ἄφνω. καὶ τοῖσ μὲν ἀγενείοισ ἴσωσ ἔπεστί τισ χάρισ· ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον βαυκιζόμενον τὰ λευκὰ τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα, ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών. μήποτε δὲ καὶ Ἀντιφάνησ ἐν Καρσὶ κατὰ τὸ Ἀττικὸν ἔθοσ τῆσ ὀρχήσεωσ κωμῳδεῖ τινα τῶν σοφῶν ὡσ παρὰ δεῖπνον ὀρχούμενον λέγων οὕτωσ · οὐχ ὁρᾷσ ὀρχούμενον ταῖσ χερσὶ τὸν βάκηλον;

οὐδ’ αἰσχύνεται ὁ τὸν Ἡράκλειτον πᾶσιν ἐξηγούμενοσ, ὁ τὴν Θεοδέκτου μόνοσ ἀνευρηκὼσ τέχνην, ὁ τὰ κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ. τούτοισ οὐδ’ ἀναρμόστωσ ἄν τισ ἐπενέγκαι τὰ Ἐρίφῳ τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα τάδε· λόγοσ γάρ ἐστ’ ἀρχαῖοσ οὐ κακῶσ ἔχων·

οἶνον λέγουσι τοὺσ γέροντασ, ὦ πάτερ, πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντασ. Ἄλεξισ δ’ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἰσοστάσιόν φησιν ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον ὀρχεῖσθαι μόνον βλέποντεσ, ἄλλο δ’ οὐδέν, ὄψων ὀνόματα καὶ σιτίων ἔχοντεσ, Ὄψων, Κάραβοσ καὶ Κωβιόσ, Σεμίδαλισ. Ἀττικὸν δὲ δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτωσ διαγράφει Μάτρων ὁ παρῳδόσ, ὅπερ διὰ τὸ σπάνιον οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι ὑμῖν, ἄνδρεσ φίλοι, ὁ Πλούταρχοσ ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι·

δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα πολλά, ἃ Ξενοκλῆσ ῥήτωρ ἐν Ἀθήναισ δείπνισεν ἡμᾶσ· ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺσ δέ μοι ἕσπετο λιμόσ, οὗ δὴ καλλίστουσ ἄρτουσ ἴδον ἠδὲ μεγίστουσ, λευκοτέρουσ χιόνοσ, ἔσθειν δ’ ἀμύλοισιν ὁμοίουσ τάων καὶ Βορέησ ἠράσσατο πεσσομενάων αὐτὸσ δὲ Ξενοκλῆσ ἐπεπωλεῖτο στίχασ ἀνδρῶν, στῆ δ’ ἄρ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰών.

σχεδόθεν δέ οἱ ἦν παράσιτοσ Χαιρεφόων, πεινῶντι λάρῳ ὄρνιθι ἐοικώσ, νήστησ, ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼσ δειπνοσυνάων. τῷ δὲ μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν τε τραπέζασ, οἷσ ἐπιτετράφαται μέγασ οὐρανὸσ ὀπτανιάων ἠμὲν ἐπισπεῦσαι δείπνου χρόνον ἠδ’ ἀναμεῖναι ἔνθ’ ἄλλοι πάντεσ λαχάνοισ ἐπὶ χεῖρασ ἰάλλον, ἀλλ’ ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἀλλ’ ἤσθιον εἴδατα πάντα, βολβοὺσ ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα μυελόεντα, ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον.

αὐτὰρ ἐχίνουσ ῥῖψα καρηκομόωντασ ἀκάνθαισ·

οἱ δὲ κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ παίδων ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠιόνοσ κλύζεσκε· πολλὰσ δ’ ἐκ κεφαλῆσ προθελύμνουσ εἷλκον ἀκάνθασ. ἡ δὲ Φαληρικὴ ἦλθ’ ἀφύη, Τρίτωνοσ ἑταίρη, ἄντα παρειάων σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα. . ,1 τοὺσ δ’ ὁ Κύκλωψ ἐφίλει καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει πίνασ ἦλθε φέρων κατὰ τρύβλια ἠχήεντα, ἃσ κατὰ φυκότριχοσ πέτρησ λευκὸν τρέφει ὕδωρ ψῆττά τε χονδροφυὴσ καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃοσ. τῇ δ’ ἐγὼ ἐν πρώτοισ ἐπέχον κρατερώνυχα χεῖρα οὐδ’ ἔφθην τρώσασ μιν, ἀάσε δὲ Φοῖβοσ Ἀπόλλων.

ὡσ δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, τρίγλησ ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ χερσὶν ἔχοντα, ἂψ δ’ ἑλόμην χάρμῃ, λαιμὸν δ’ ἄπληστον ἄμυξα. ἦλθε δὲ Νηρῆοσ θυγάτηρ, Θέτισ ἀργυρόπεζα, σηπίη εὐπλόκαμοσ, δεινὴ θεὸσ αὐδήεσσα, ἣ μόνη ἰχθὺσ οὖσα τὸ λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε.

καὶ Τιτυὸν ἐίδον, λίμνησ ἐρικυδέα γόγγρον κείμενον ἐν λοπάδεσσ1̓· · ὁ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο τραπέζασ. τῷ δὲ μετ’ ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενοσ ἰχθὺσ ἔγχελυσ, ἣ Διὸσ εὔχετ’ ἐν ἀγκοίνῃσι μιγῆναι, ἐκ Κωπῶν,1 ὅθεν ἐγχέλεων γένοσ ἀγροτεράων, παμμεγέθησ, ἣν οὔ κε δύ’ ἀνέρεσ ἀθλητῆρεσ, οἱοῖ ἄρ’ Ἀστυάναξ τε καὶ Ἀντήνωρ ἐγένοντο, ῥηιδίωσ ἐπ’ ἄμαξαν ἀπ’ οὔδεοσ ὀχλίσσειαν τρισπίθαμοι γὰρ ταί γε καὶ ἐννεαπήχεεσ ἦσαν εὖροσ, ἀτὰρ μῆκόσ γε γενέσθην ἐννεόργυιοι. πολλὰ δ’ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγοσ ἦλθ’ ὁ μάγειροσ, σείων ὀψοφόρουσ πίνακασ κατὰ δεξιὸν ὦμον.

τῷ δ’ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι χύτραι ἕποντο,αὐτὰρ ἀπ’ Εὐβοίασ λοπάδεσ τόσαι ἐστιχόωντο.

Ἶρισ δ’ ἄγγελοσ ἦλθε ποδήνεμοσ, ὠκέα τευθίσ, πέρκη τ’ ἀνθεσίχρωσ καὶ ὁ δημοτικὸσ μελάνουροσ, ὃσ καὶ θνητὸσ ἐὼν ἕπετ’ ἰχθύσιν ἀθανάτοισιν. οἰή δ’ αὖ θύννου κεφαλὴ θαλαμηιάδαο νόσφιν ἀφειστήκει, κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων αἰρομένων· τὸ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. ῥίνη θ’, ἣν φιλέουσι περισσῶσ τέκτονεσ ἄνδρεσ, τρηχεῖ’ ἀλλ’ ἀγαθὴ κουροτρόφοσ οὐ γὰρ ἔγωγε ἧσ σαρκὸσ δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι.

ὀπταλέοσ δ’ εἰσῆλθε πελώριοσ ἱππότα κεστρεὺσ οὐκ οἰο͂σ· ἅμα τῷ γε δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο. κυανόχρωσ δ’ ἀμίασ ἐπὶ τοῖσ μέγασ, ὅσ τε θαλάσσησ πάσησ βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνοσ ὑποδμώσ, καρῖδὲσ θ’, αἳ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδή,1 αἳ δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι. χρύσοφρυσ, ὃσ κάλλιστοσ ἐν ἄλλοισ ἵσταται ἰχθύσ, κάραβοσ, ἀστακὸσ αὖτε λιλαίετο θωρήσσεσθαι ἐν μακάρων δείπνοισ.

τοῖσ δαιτυμόνεσ χέρ’ ἐφέντεσ ἐν στόμασὶν τ’ ἔθεσαν καὶ ἀπήγαγον ἄλλυδισ ἄλλον. τῶν δ’ ἄρ’ ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸσ ἡγεμόνευεν, οὗ πλήρησ περ ἐὼν κρατερῶσ παλάμῃ ἐπορέχθην γεύσασθ’ ἱμείρων τὸ δὲ γ’ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν, οἱήν δαίνυνται μάκαρεσ θεοὶ αἰὲν ἐόντεσ. μύραιναν δ’ ἐπέθηκε φέρων, προκάλυμμα τραπέζησ, ζώνην θ’, ἣν φορέεσκεν ἀγαλλομένη περὶ δειρήν, εἰσ λέχοσ ἡνίκ’ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ σάνδαλα δ’ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ ἀθανατάων, βούγλωσσὸν θ’,6 ὃσ ἔναιεν ἐν ἅλμῃ μορμυρούσῃ, κίχλασ δ’ ἑξείησ ἡβήτορασ ὑψιπετήεισ καὶ πέτρασ κάτα βοσκομένασ, ὑάδασ θ’ ὑδατινούσ.

ἐν δ’ ἀναμὶξ σαργοί τε καὶ ἵππουροι γλάνιέσ τε, μόρμυροσ ἄντα δ’ ἐῆν, γαλέη,7 σπάροσ οὓσ ὁ μάγειροσ σίζοντασ παρέθηκε φέρων, κνίσωσε δὲ δῶμα. τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι·

ἐμοὶ δέ γε θηλυτεράων εἶναι βρώματ’ ἔδοξεν ἔπειθ’ ὡρ́μαινον ἐπ’ ἄλλα. κεῖτο δέ τισ βατάνη, ἧσ οὐδεὶσ ἥπτετο δειπνῶν, ἐν καθαρῷ ὅθι περ λοπάδων διεφαίνετο χῶροσ ἑξῆσ κόσσυφοσ ἦλθ’ ἐμοί, ὃσ γεύσασθαι ἕτοιμοσ ἥμην·

οὐδ’ ἄρ’ ἄθικτοσ ἐήν, πόθεον δὲ καὶ ἄλλοι. κωλῆν δ’ ὡσ ἐίδον, ὡσ ἔτρεμον, ἐν δὲ σίναπυ κεῖτ’ ἀγχοῦ γλυκερὸν χρυσὸσ ὥσ, πλείον’ ἐρῦκον. γευσάμενοσ δ’ ἔκλαιον, ὅτ’ αὔριον οὐκ ἔτι ταῦτα ὄψομαι, ἀλλά με τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ νηδὺσ δ’ οὐχ ὑπέμεινε, βιάζετο γάρ ῥ’ ἀχέεσσι· δάμνα μιν ζωμόσ τε μέλασ ἀκροκώλιὰ θ’ ἑφθά.

παῖσ δέ τισ ἐκ Σαλαμῖνοσ ἄγεν τρισκαίδεκα νήσσασ, λίμνησ ἐξ ἱερῆσ, μάλα πίονασ· ἃσ ὁ μάγειροσ θῆκε φέρων, ἵν’ Ἀθηναίων κατέκειντο φάλαγγεσ Χαιρεφόων δ’ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω ὄρνιθασ γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι. ἤσθιε δ’ ὥστε λέων, παλάμῃ δ’ ἔχε τὸ σκέλοσ ἀμνοῦ, ὄφρα οἱ οἴκαδ’ ἰόντι πάλιν ποτιδόρπιον εἰή.

χόνδροσ δ’ ἡδυπρόσωποσ, ὃν Ἥφαιστοσ κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα μῆνασ, αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονοσ ἐξ ἔρον ἕντο, χεῖρασ νιψαμένοισιν ἀπ’ ’ Ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖοσ παῖσ ἦλθε φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ, ἄλλοσ δ’ αὖ στεφάνουσ ἐπὶ δεξιὰ πᾶσιν ἔδωκεν, οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντεσ. κρητὴρ δὲ Βρομίου ἐκεράννυτο, πίνετο δ’ οἶνοσ Λέσβιοσ, οὗ δὴ πλεῖστον ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα πεπώκει.

δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο γέμουσαι ἐν δ’ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ πίονα μῆλα, ῥοιαί τε σταφυλαί τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι, πρόσφατοσ ἥν θ’ ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι. τῶν δ’ ἐγὼ οὐδενὸσ ἦσθον ἁπλῶσ, μεστὸσ δ’ ἀνεκείμην.

ὡσ δὲ ἴδον ξανθόν, γλυκερόν, μέγαν, ἔγκυκλον, ἁδρὸν Δήμητροσ παῖδ’ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, πῶσ ἂν ἔπειτα πλακοῦντοσ ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην. .

. . οὐδ’ εἴ μοι δέκα μὲν χεῖρεσ, δέκα δὲ στόματ’ εἰε͂ν, γαστὴρ δ’ ἄρρηκτοσ, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη. πόρναι δ’ εἰσῆλθον, κοῦραι δύο θαυματοποιοί, ἃσ Στρατοκλῆσ ἤλαυνε ποδώκεασ ὄρνιθασ ὥσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION