Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 18

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 18)

περὶ δὲ ἐρωτήσεωσ, εὔκαιρόν ἐστι ποιεῖσθαι μάλιστα μὲν ὅταν τὸ ἕτερον εἰρηκὼσ ᾖ, ὥστε ἑνὸσ προσερωτηθέντοσ συμβαίνει τὸ ἄτοπον, οἱο͂ν Περικλῆσ Λάμπωνα ἐπήρετο περὶ τῆσ τελετῆσ τῶν τῆσ σωτείρασ ἱερῶν, εἰπόντοσ δὲ ὅτι οὐχ οἱο͂́ν τε ἀτέλεστον ἀκούειν, ἤρετο εἰ οἶδεν αὐτόσ, φάσκοντοσ δὲ "καὶ πῶσ, ἀτέλεστοσ ὤν; δεύτερον δὲ ὅταν τὸ μὲν φανερὸν ᾖ, τὸ δὲ ἐρωτήσαντι δῆλον ᾖ ὅτι δώσει·

πυθόμενον μὲν γὰρ δεῖ τὴν μίαν πρότασιν μὴ προσερωτᾶν τὸ φανερὸν ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα εἰπεῖν, οἱο͂ν Σωκράτησ, Μελήτου οὐ φάσκοντοσ αὐτὸν θεοὺσ νομίζειν, εἰρηκότοσ δὲ ὡσ δαιμόνιόν τι λέγοι, ἤρετο εἰ οὐχ οἱ δαίμονεσ ἤτοι θεῶν παῖδεσ εἰε͂ν ἢ θεῖόν τι, φήσαντοσ δὲ "ἔστιν οὖν" , ἔφη, "ὅστισ θεῶν μὲν παῖδασ οἰέται εἶναι, θεοὺσ δὲ οὔ; ἔτι ὅταν μέλλῃ ἢ ἐναντία λέγοντα δείξειν ἢ παράδοξον.

τέταρτον δὲ ὅταν μὴ ἐνῇ ἀλλ’ ἢ σοφιστικῶσ ἀποκρινάμενον λῦσαι·

ἐὰν γὰρ οὕτωσ ἀποκρίνηται, ὅτι ἔστι μὲν ἔστι δ’ οὔ, ἢ τὰ μὲν τὰ δ’ οὔ, ἢ πῇ μὲν πῇ δ’ οὔ, θορυβοῦσιν ὡσ ἀποροῦντοσ. ἄλλωσ δὲ μὴ ἐγχείρει. ἐὰν γὰρ ἐνστῇ, κεκρατῆσθαι δόξεισ· οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε πολλὰ ἐρωτᾶν, διὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ ἀκροατοῦ· διὸ καὶ τὰ ἐνθυμήματα ὅτι μάλιστα συστρέφειν δεῖ. ἀποκρίνασθαι δὲ δεῖ πρὸσ μὲν τὰ ἀμφίβολα διαιροῦντα λόγῳ καὶ μὴ συντόμωσ, πρὸσ δὲ τὰ δοκοῦντα ἐναντία τὴν λύσιν φέροντα εὐθὺσ τῇ ἀποκρίσει, πρὶν ἐπερωτῆσαι τὸ ἐπιὸν ἢ συλλογίσασθαι·

οὐ γὰρ χαλεπὸν προορᾶν ἐν τίνι ὁ λόγοσ. φανερὸν δ’ ἡμῖν ἐστιν ἐκ τῶν Τοπικῶν καὶ τοῦτο καὶ αἱ λύσεισ. καὶ συμπεραινομένου, ἐὰν ἐρώτημα ποιῇ τὸ συμπέρασμα, τὴν αἰτίαν εἰπεῖν, οἱο͂ν Σοφοκλῆσ, ἐρωτώμενοσ ὑπὸ Πεισάνδρου εἰ ἔδοξεν αὐτῷ, ὥσπερ καὶ τοῖσ ἄλλοισ προβούλοισ, καταστῆσαι τοὺσ τετρακοσίουσ, ἔφη "τί δέ;

οὐ πονηρά σοι ταῦτα ἐδόκει εἶναι; ἔφη. "οὐκοῦν σὺ ταῦτα ἔπραξασ τὰ πονηρά; "ναὶ" , ἔφη, "οὐ γὰρ ἦν ἄλλα βελτίω" . καὶ ὡσ ὁ Λάκων εὐθυνόμενοσ τῆσ ἐφορίασ, ἐρωτώμενοσ εἰ δοκοῦσιν αὐτῷ δικαίωσ ἀπολωλέναι ἅτεροι, ἔφη. ὁ δὲ "οὐκοῦν σὺ τούτοισ ταὐτὰ ἔθου; καὶ ὃσ ἔφη. "οὐκοῦν δικαίωσ ἄν" , ἔφη, "καὶ σὺ ἀπόλοιο; "οὐ δῆτα" , ἔφη, "οἱ μὲν γὰρ χρήματα λαβόντεσ ταῦτα ἔπραξαν, ἐγὼ δὲ οὔ, ἀλλὰ γνώμῃ. " διὸ οὔτε ἐπερωτᾶν δεῖ μετὰ τὸ συμπέρασμα, οὔτε τὸ συμπέρασμα ἐπερωτᾶν, ἐὰν μὴ τὸ πολὺ περιῇ τοῦ ἀληθοῦσ. περὶ δὲ τῶν γελοίων, ἐπειδή τινα δοκεῖ χρῆσιν ἔχειν ἐν τοῖσ ἀγῶσι, καὶ δεῖν ἔφη Γοργίασ τὴν μὲν σπουδὴν διαφθείρειν τῶν ἐναντίων γέλωτι τὸν δὲ γέλωτα σπουδῇ, ὀρθῶσ λέγων, εἴρηται πόσα εἴδη γελοίων ἔστιν ἐν τοῖσ περὶ ποιητικῆσ, ὧν τὸ μὲν ἁρμόττει ἐλευθέρῳ τὸ δ’ οὔ, ὅπωσ τὸ ἁρμόττον αὑτῷ λήψεται.

ἔστι δ’ ἡ εἰρωνεία τῆσ βωμολοχίασ ἐλευθεριώτερον· ὁ μὲν γὰρ αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖ τὸ γελοῖον, ὁ δὲ βωμολόχοσ ἑτέρου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION