헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί3́16́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 16)

καὶ περὶ μὲν διαβολῆσ εἰρήσθω τοσαῦτα, διήγησισ δ’ ἐν μὲν τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ ἐστιν οὐκ ἐφεξῆσ ἀλλὰ κατὰ μέροσ· δεῖ μὲν γὰρ τὰσ πράξεισ διελθεῖν ἐξ ὧν ὁ λόγοσ· σύγκειται γὰρ ἔχων ὁ λόγοσ τὸ μὲν ἄτεχνον οὐθὲν γὰρ αἴτιοσ ὁ λέγων τῶν πράξεων, τὸ δ’ ἐκ τῆσ τέχνησ· τοῦτο δ’ ἐστὶν ἢ ὅτι ἔστι δεῖξαι, ἐὰν ᾖ ἄπιστον, ἢ ὅτι ποιόν, ἢ ὅτι ποσόν, ἢ καὶ ἅπαντα. διὰ δὲ τοῦτ’ ἐνίοτε οὐκ ἐφεξῆσ δεῖ διηγεῖσθαι πάντα, ὅτι δυσμνημόνευτον τὸ δεικνύναι οὕτωσ·

ἐκ μὲν οὖν τούτων ἀνδρεῖοσ, ἐκ δὲ τῶνδε σοφὸσ ἢ δίκαιοσ. καὶ ἁπλούστεροσ ὁ λόγοσ οὗτοσ, ἐκεῖνοσ δὲ ποικίλοσ καὶ οὐ λιτόσ. δεῖ δὲ τὰσ μὲν γνωρίμουσ ἀναμιμνήσκειν·

διὸ οἱ πολλοὶ οὐδὲν δέονται διηγήσεωσ, οἱο͂ν εἰ θέλεισ Ἀχιλλέα ἐπαινεῖν ἴσασι γὰρ πάντεσ τὰσ πράξεισ, ἀλλὰ χρῆσθαι αὐταῖσ δεῖ. ἐὰν δὲ Κριτίαν, δεῖ· οὐ γὰρ πολλοὶ ἴσασιν . . . . νῦν δὲ γελοίωσ τὴν διήγησίν φασι δεῖν εἶναι ταχεῖαν.

καίτοι ὥσπερ ὁ τῷ μάττοντι ἐρομένῳ πότερον σκληρὰν ἢ μαλακὴν μάξῃ "τί δ’" , ἔφη <τισ>, "εὖ ἀδύνατον; , καὶ ἐνταῦθα ὁμοίωσ· δεῖ γὰρ μὴ μακρῶσ διηγεῖσθαι ὥσπερ οὐδὲ προοιμιάζεσθαι μακρῶσ, οὐδὲ τὰσ πίστεισ λέγειν. οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθά ἐστι τὸ εὖ ἢ τὸ ταχὺ ἢ τὸ συντόμωσ, ἀλλὰ τὸ μετρίωσ· τοῦτο δ’ ἐστὶ τὸ λέγειν ὅσα δηλώσει τὸ πρᾶγμα, ἢ ὅσα ποιήσει ὑπολαβεῖν γεγονέναι ἢ βεβλαφέναι ἢ ἠδικηκέναι, ἢ τηλικαῦτα ἡλίκα βούλει, τῷ δὲ ἐναντίῳ τὰ ἐναντία· παραδιηγεῖσθαι δὲ ὅσα εἰσ τὴν σὴν ἀρετὴν φέρει οἱο͂ν "ἐγὼ δ’ ἐνουθέτουν, ἀεὶ τὰ δίκαια λέγων, μὴ τὰ τέκνα ἐγκαταλείπειν" , ἢ θατέρου κακίαν·

"ὁ δὲ ἀπεκρίνατό μοι ὅτι, οὗ ἂν ᾖ αὐτόσ, ἔσται ἄλλα παιδία" , ὃ τοὺσ ἀφισταμένουσ Αἰγυπτίουσ ἀποκρίνασθαί φησιν ὁ Ἡρόδοτοσ· ἢ ὅσα ἡδέα τοῖσ δικασταῖσ. ἀπολογουμένῳ δὲ ἐλάττων ἡ διήγησισ·

αἱ γὰρ ἀμφισβητήσεισ ἢ μὴ γεγονέναι ἢ μὴ βλαβερὸν εἶναι ἢ μὴ ἄδικον ἢ μὴ τηλικοῦτον, ὥστε περὶ τὸ ὁμολογούμενον οὐ διατριπτέον, ἐὰν μή τι εἰσ ἐκεῖνο συντείνῃ, οἱο͂ν εἰ πέπρακται, ἀλλ’ οὐκ ἄδικον. ἔτι πεπραγμένα δεῖ λέγειν ὅσα μὴ πραττόμενα ἢ οἶκτον ἢ δείνωσιν φέρει·

παράδειγμα ὁ Ἀλκίνου ἀπόλογοσ, ὃσ πρὸσ τὴν Πηνελόπην ἐν ἑξήκοντα ἔπεσιν πεποίηται, καὶ ὡσ Φάϋλλοσ τὸν κύκλον, καὶ ὁ ἐν τῷ Οἰνεῖ πρόλογοσ. ἠθικὴν δὲ χρὴ τὴν διήγησιν εἶναι·

ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν εἰδῶμεν τί ἦθοσ ποιεῖ. ἓν μὲν δὴ τὸ προαίρεσιν δηλοῦν, ποιὸν δὲ τὸ ἦθοσ τῷ ποιὰν ταύτην, ἡ δὲ προαίρεσισ ποιὰ τῷ τέλει· διὰ τοῦτο <δ’> οὐκ ἔχουσιν οἱ μαθηματικοὶ λόγοι ἤθη, ὅτι οὐδὲ προαίρεσιν τὸ γὰρ οὗ ἕνεκα οὐκ ἔχουσιν, ἀλλ’ οἱ Σωκρατικοί· περὶ τοιούτων γὰρ λέγουσιν. ἄλλα δ’ ἠθικὰ τὰ ἑπόμενα ἑκάστῳ ἤθει, οἱο͂ν ὅτι ἅμα λέγων ἐβάδιζεν·

δηλοῖ γὰρ θρασύτητα καὶ ἀγροικίαν ἤθουσ. καὶ μὴ ὡσ ἀπὸ διανοίασ λέγειν, ὥσπερ οἱ νῦν, ἀλλ’ ὡσ ἀπὸ προαιρέσεωσ· "ἐγὼ δὲ ἐβουλόμην· καὶ προειλόμην γὰρ τοῦτο· ἀλλ’ εἰ μὴ ὠνήμην, βέλτιον" · τὸ μὲν γὰρ φρονίμου τὸ δὲ ἀγαθοῦ· φρονίμου μὲν γὰρ ἐν τῷ τὸ ὠφέλιμον διώκειν, ἀγαθοῦ δ’ ἐν τῷ τὸ καλόν. ἂν δ’ ἄπιστον ᾖ, τότε τὴν αἰτίαν ἐπιλέγειν, ὥσπερ Σοφοκλῆσ ποιεῖ· παράδειγμα τὸ ἐκ τῆσ Ἀντιγόνησ, ὅτι μᾶλλον τοῦ ἀδελφοῦ ἐκήδετο ἢ ἀνδρὸσ ἢ τέκνων· τὰ μὲν γὰρ ἂν γενέσθαι ἀπολομένων, μητρὸσ δ’ ἐν Αἵδου καὶ πατρὸσ βεβηκότωνοὐκ ἔστ’ ἀδελφὸσ ὅσ τισ ἂν βλάστοι ποτέ. ἐὰν δὲ μὴ ἔχῃσ αἰτίαν, ἀλλ’ ὅτι οὐκ ἀγνοεῖσ ἄπιστα λέγων, ἀλλὰ φύσει τοιοῦτοσ εἶ· ἀπιστοῦσι γὰρ ἄλλο τι πράττειν ἑκόντα πλὴν τὸ συμφέρον. ἔτι ἐκ τῶν παθητικῶν λέγε διηγούμενοσ καὶ τὰ ἑπόμενα καὶ ἃ ἴσασι, καὶ τὰ ἴδια ἢ σεαυτῷ ἢ ἐκείνῳ προσόντα·

"ὁ δ’ ᾤχετό με ὑποβλέψασ" . καὶ ὡσ περὶ Κρατύλου Αἰσχίνησ, ὅτι διασίζων, τοῖν χειροῖν διασείων· πιθανὰ γάρ, διότι σύμβολα γίγνεται ταῦτα ἃ ἴσασιν ἐκείνων ὧν οὐκ ἴσασιν. πλεῖστα δὲ τοιαῦτα λαβεῖν ἐξ Ὁμήρου ἔστιν· ὧσ ἄρ’ ἔφη, γρῆυσ δὲ κατέσχετο χερσὶ πρόσωπα· οἱ γὰρ δακρύειν ἀρχόμενοι ἐπιλαμβάνονται τῶν ὀφθαλμῶν. καὶ εὐθὺσ εἴσαγε καὶ σεαυτὸν ποιόν τινα, ἵνα ὡσ τοιοῦτον θεωρῶσιν, καὶ τὸν ἀντίδικον· λανθάνων δὲ ποίει. ὅτι δὲ ῥᾴδιον, ὁρ́α ἐκ τῶν ἀπαγγελλόντων· περὶ ὧν γὰρ μηθὲν ἴσμεν, ὅμωσ λαμβάνομεν ὑπόληψιν τινά. πολλαχοῦ δὲ δεῖ διηγεῖσθαι, καὶ ἐνίοτε οὐκ ἐν ἀρχῇ. ἐν δὲ δημηγορίᾳ ἥκιστα διήγησισ ἔστιν, ὅτι περὶ τῶν μελλόντων οὐθεὶσ διηγεῖται·

ἀλλ’ ἐάν περ διήγησισ ᾖ, τῶν γενομένων ἔστω, ἵνα ἀναμνησθέντεσ ἐκείνων βέλτιον βουλεύσωνται περὶ τῶν ὕστερον, ἢ διαβάλλοντοσ ἢ ἐπαινοῦντοσ· ἀλλὰ τότε οὐ τὸ τοῦ συμβούλου ποιεῖ ἔργον. ἂν δ’ ᾖ ἄπιστον, ὑπισχνεῖσθαι δεῖ καὶ αἰτίαν λέγειν εὐθὺσ καὶ διατάττειν ὡσ βούλονται, οἱο͂ν ἡ Ιὀκάστη ἡ Καρκίνου ἐν τῷ Οἰδίποδι ἀεὶ ὑπισχνεῖται πυνθανομένου τοῦ ζητοῦντοσ τὸν υἱόν, καὶ ὁ Αἵμων ὁ Σοφοκλέουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 16

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION