Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 13

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 13)

περὶ μὲν οὖν τῆσ λέξεωσ εἴρηται, καὶ κοινῇ περὶ ἁπάντων καὶ ἰδίᾳ περὶ ἑκάστου γένουσ· λοιπὸν δὲ περὶ τάξεωσ εἰπεῖν. ἔστι δὲ τοῦ λόγου δύο μέρη· ἀναγκαῖον γὰρ τό τε πρᾶγμα εἰπεῖν περὶ οὗ, καὶ τοῦτ’ ἀποδεῖξαι. διὸ εἰπόντα μὴ ἀποδεῖξαι ἢ ἀποδεῖξαι μὴ προειπόντα ἀδύνατον· ὅ τε γὰρ ἀποδεικνύων τι ἀποδείκνυσι, καὶ ὁ προλέγων ἕνεκα τοῦ ἀποδεῖξαι προλέγει. τούτων δὲ τὸ μὲν πρόθεσίσ ἐστι τὸ δὲ πίστισ, ὥσπερ ἂν εἴ τισ διέλοι ὅτι τὸ μὲν πρόβλημα τὸ δὲ ἀπόδειξισ.

νῦν δὲ διαιροῦσι γελοίωσ·

διήγησισ γάρ που τοῦ δικανικοῦ μόνου λόγου ἐστίν, ἐπιδεικτικοῦ δὲ καὶ δημηγορικοῦ πῶσ ἐνδέχεται εἶναι διήγησιν οἱάν λέγουσιν, ἢ τὰ πρὸσ τὸν ἀντίδικον, ἢ ἐπίλογον τῶν ἀποδεικτικῶν; προοίμιον δὲ καὶ ἀντιπαραβολὴ καὶ ἐπάνοδοσ ἐν ταῖσ δημηγορίαισ τότε γίνεται ὅταν ἀντιλογία ᾖ. καὶ γὰρ ἡ κατηγορία καὶ ἡ ἀπολογία πολλάκισ, ἀλλ’ οὐχ ἡ συμβουλή· ἀλλ’ ὁ ἐπίλογοσ ἔτι οὐδὲ δικανικοῦ παντόσ, οἱο͂ν ἐὰν μικρὸσ ὁ λόγοσ ἢ τὸ πρᾶγμα εὐμνημόνευτον· συμβαίνει γὰρ τοῦ μήκουσ ἀφαιρεῖσθαι. ἀναγκαῖα ἄρα μόρια πρόθεσισ καὶ πίστισ.

ἴδια μὲν οὖν ταῦτα, τὰ δὲ πλεῖστα προοίμιον πρόθεσισ πίστισ ἐπίλογοσ· τὰ γὰρ πρὸσ τὸν ἀντίδικον τῶν πίστεών ἐστι, καὶ ἡ ἀντιπαραβολὴ αὔξησισ τῶν αὐτοῦ, ὥστε μέροσ τι τῶν πίστεων ἀποδείκνυσι γάρ τι ὁ ποιῶν τοῦτο, ἀλλ’ οὐ τὸ προοίμιον, οὐδ’ ὁ ἐπίλογοσ, ἀλλ’ ἀναμιμνήσκει. ἔσται οὖν, ἄν τισ τὰ τοιαῦτα διαιρῇ, ὅπερ ἐποίουν οἱ περὶ Θεόδωρον, διήγησισ ἕτερον καὶ ἡ ἐπιδιήγησισ καὶ προδιήγησισ, καὶ ἔλεγχοσ καὶ ἐπεξέλεγχοσ.

δεῖ δὲ εἶδόσ τι λέγοντα καὶ διαφορᾷ ὄνομα τίθεσθαι· εἰ δὲ μή, γίνεται κενὸν καὶ ληρῶδεσ, οἱο͂ν Λικύμνιοσ ποιεῖ ἐν τῇ τέχνῃ, ἐπούρωσιν ὀνομάζων καὶ ἀποπλάνησιν καὶ ὄζουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION