Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 10

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 10)

ἐπεὶ δὲ διώρισται περὶ τούτων, πόθεν λέγεται τὰ ἀστεῖα καὶ τὰ εὐδοκιμοῦντα λεκτέον. ποιεῖν μὲν οὖν ἐστὶν τοῦ εὐφυοῦσ ἢ τοῦ γεγυμνασμένου, δεῖξαι δὲ τῆσ μεθόδου ταύτησ. εἴπωμεν οὖν καὶ διαριθμησώμεθα·

ἀρχὴ δ’ ἔστω ἡμῖν αὕτη. τὸ γὰρ μανθάνειν ῥᾳδίωσ ἡδὺ φύσει πᾶσιν ἐστί, τὰ δὲ ὀνόματα σημαίνει τι, ὥστε ὅσα τῶν ὀνομάτων ποιεῖ ἡμῖν μάθησιν, ἥδιστα. αἱ μὲν οὖν γλῶτται ἀγνῶτεσ, τὰ δὲ κύρια ἴσμεν· ἡ δὲ μεταφορὰ ποιεῖ τοῦτο μάλιστα· ὅταν γὰρ εἴπῃ τὸ γῆρασ καλάμην, ἐποίησεν μάθησιν καὶ γνῶσιν διὰ τοῦ γένουσ· ἄμφω γὰρ ἀπηνθηκότα. ποιοῦσιν μὲν οὖν καὶ αἱ τῶν ποιητῶν εἰκόνεσ τὸ αὐτό·

διόπερ ἂν εὖ, ἀστεῖον φαίνεται. ἔστιν γὰρ ἡ εἰκών, καθάπερ εἴρηται πρότερον, μεταφορὰ διαφέρουσα προθέσει· διὸ ἧττον ἡδύ, ὅτι μακροτέρωσ· καὶ οὐ λέγει ὡσ τοῦτο ἐκεῖνο· οὐκοῦν οὐδὲ ζητεῖ τοῦτο ἡ ψυχή. ἀνάγκη δὴ καὶ λέξιν καὶ ἐνθυμήματα ταῦτ’ εἶναι ἀστεῖα ὅσα ποιεῖ ἡμῖν μάθησιν ταχεῖαν·

διὸ οὔτε τὰ ἐπιπόλαια τῶν ἐνθυμημάτων εὐδοκιμεῖ ἐπιπόλαια γὰρ λέγομεν τὰ παντὶ δῆλα, καὶ ἃ μηδὲν δεῖ ζητῆσαι, οὔτε ὅσα εἰρημένα ἀγνοοῦμεν, ἀλλ’ ὅσων ἢ ἅμα λεγομένων ἡ γνῶσισ γίνεται, καὶ εἰ μὴ πρότερον ὑπῆρχεν, ἢ μικρὸν ὑστερίζει ἡ διάνοια· γίγνεται γὰρ οἱο͂ν μάθησισ, ἐκείνων δὲ οὐδετέρου. κατὰ μὲν οὖν τὴν διάνοιαν τοῦ λεγομένου τὰ τοιαῦτα εὐδοκιμεῖ τῶν ἐνθυμημάτων, κατὰ δὲ τὴν λέξιν τῷ μὲν σχήματι, ἐὰν ἀντικειμένωσ λέγηται, οἱο͂ν "καὶ τὴν τοῖσ ἄλλοισ κοινὴν εἰρήνην νομιζόντων τοῖσ αὑτῶν ἰδίοισ πόλεμον" ·

ἀντίκειται πόλεμοσ εἰρήνῃ· τοῖσ δ’ ὀνόμασιν, ἐὰν ἔχῃ μεταφοράν, καὶ ταύτην μήτ’ ἀλλοτρίαν, χαλεπὸν γὰρ συνιδεῖν, μήτ’ ἐπιπόλαιον, οὐδὲν γὰρ ποιεῖ πάσχειν.

ἔτι εἰ πρὸ ὀμμάτων ποιεῖ· ὁρᾶν γὰρ δεῖ τὰ πραττόμενα μᾶλλον ἢ μέλλοντα. δεῖ ἄρα τούτων στοχάζεσθαι τριῶν, μεταφορᾶσ ἀντιθέσεωσ ἐνεργείασ. τῶν δὲ μεταφορῶν τεττάρων οὐσῶν εὐδοκιμοῦσι μάλιστα αἱ κατ’ ἀναλογίαν, ὥσπερ Περικλῆσ ἔφη τὴν νεότητα τὴν ἀπολομένην ἐν τῷ πολέμῳ οὕτωσ ἠφανίσθαι ἐκ τῆσ πόλεωσ ὥσπερ εἴ τισ τὸ ἐάρ ἐκ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐξέλοι.

καὶ Λεπτίνησ περὶ Λακεδαιμονίων, οὐκ ἂν περιιδεῖν τὴν Ἑλλάδα ἑτερόφθαλμον γενομένην. καὶ Κηφισόδοτοσ, σπουδάζοντοσ Χάρητοσ εὐθύνασ δοῦναι περὶ τὸν Ὀλυνθιακὸν πόλεμον, ἠγανάκτει, φάσκων εἰσ πνῖγμα τὸν δῆμον ἄγχοντα τὰσ εὐθύνασ πειρᾶσθαι δοῦναι. καὶ παρακαλῶν ποτὲ τοὺσ Ἀθηναίουσ εἰσ Εὔβοιαν ἐπισιτισαμένουσ ἔφη δεῖν ἐξιέναι τὸ Μιλτιάδου ψήφισμα. καὶ Ἰφικράτησ σπεισαμένων Ἀθηναίων πρὸσ Ἐπίδαυρον καὶ τὴν παραλίαν ἠγανάκτει, φάσκων αὐτοὺσ τὰ ἐφόδια τοῦ πολέμου παρῃρῆσθαι. καὶ Πειθόλαοσ τὴν πάραλον ῥόπαλον τοῦ δήμου, Σηστὸν δὲ τηλίαν τοῦ Πειραιέωσ. καὶ Περικλῆσ τὴν Αἴγιναν ἀφελεῖν ἐκέλευσε, τὴν λήμην τοῦ Πειραιέωσ. καὶ Μοιροκλῆσ οὐθὲν ἔφη πονηρότεροσ εἶναι, ὀνομάσασ τινὰ τῶν ἐπιεικῶν· ἐκεῖνον μὲν γὰρ ἐπιτρίτων τόκων πονηρεύεσθαι, αὐτὸσ δὲ ἐπιδεκάτων. καὶ τὸ Ἀναξανδρίδου ἰαμβεῖον ὑπὲρ τῶν θυγατέρων πρὸσ τὸν γάμον ἐγχρονιζουσῶν ὑπερήμεροί μοι τῶν γάμων αἱ παρθένοι. καὶ τὸ Πολυεύκτου εἰσ ἀποπληκτικόν τινα Σπεύσιππον, τὸ μὴ δύνασθαι ἡσυχίαν ἄγειν ὑπὸ τῆσ τύχησ ἐν πεντεσυρίγγῳ νόσῳ δεδεμένον. καὶ Κηφισόδοτοσ τὰσ τριήρεισ ἐκάλει μύλωνασ ποικίλουσ, ὁ Κύων δὲ τὰ καπηλεῖα τὰ Ἀττικὰ φιδίτια· Αἰσίων δέ, ὅτι εἰσ Σικελίαν τὴν πόλιν ἐξέχεαν· τοῦτο γὰρ μεταφορὰ καὶ πρὸ ὀμμάτων. καὶ "ὥστε βοῆσαι τὴν Ἑλλάδα" , καὶ τοῦτο τρόπον τινὰ μεταφορὰ καὶ πρὸ ὀμμάτων. καὶ ὥσπερ Κηφισόδοτοσ εὐλαβεῖσθαι ἐκέλευεν μὴ πολλὰσ ποιήσωσιν τὰσ συνδρομάσ ἐκκλησίασ. καὶ Ἰσοκράτησ πρὸσ τοὺσ συντρέχοντασ ἐν ταῖσ πανηγύρεσιν. καὶ οἱο͂ν ἐν τῷ ἐπιταφίῳ, διότι ἄξιον ἦν ἐπὶ τῷ τάφῳ τῷ τῶν ἐν Σαλαμῖνι τελευτησάντων κείρασθαι τὴν Ἑλλάδα ὡσ συγκαταθαπτομένησ τῇ ἀρετῇ αὐτῶν τῆσ ἐλευθερίασ· εἰ μὲν γὰρ εἶπεν ὅτι ἄξιον δακρῦσαι συγκαταθαπτομένησ τῆσ ἀρετῆσ, μεταφορὰ καὶ πρὸ ὀμμάτων, τὸ δὲ "τῇ ἀρετῇ τῆσ ἐλευθερίασ" ἀντίθεσίν τινα ἔχει. καὶ ὡσ Ἰφικράτησ εἶπεν "ἡ γὰρ ὁδόσ μοι τῶν λόγων διὰ μέσων τῶν Χάρητι πεπραγμένων ἐστίν" μεταφορὰ κατ’ ἀναλογίαν, καὶ τὸ διὰ μέσου πρὸ ὀμμάτων ποιεῖ. καὶ τὸ φάναι παρακαλεῖν τοὺσ κινδύνουσ τοῖσ κινδύνοισ βοηθήσοντασ, πρὸ ὀμμάτων <καὶ> μεταφορά. καὶ Λυκολέων ὑπὲρ Χαβρίου "οὐδὲ τὴν ἱκετηρίαν αἰσχυνθέντεσ αὐτοῦ, τὴν εἰκόνα τὴν χαλκῆν" · μεταφορὰ γὰρ ἐν τῷ παρόντι, ἀλλ’ οὐκ ἀεί, ἀλλὰ πρὸ ὀμμάτων· κινδυνεύοντοσ γὰρ αὐτοῦ ἱκετεύει ἡ εἰκών, τὸ "ἔμψυχον δὴ ἄψυχον" , τὸ ὑπόμνημα τῶν τῆσ πόλεωσ ἔργων. καὶ "πάντα τρόπον μικρὸν φρονεῖν μελετῶντεσ" · τὸ γὰρ μελετᾶν αὔξειν τι ἐστίν. καὶ ὅτι "τὸν νοῦν ὁ θεὸσ φῶσ ἀνῆψεν ἐν τῇ ψυχῇ" · ἄμφω γὰρ δηλοῖ τι. "οὐ γὰρ διαλυόμεθα τοὺσ πολέμουσ ἀλλ’ ἀναβαλλόμεθα" · ἄμφω γάρ ἐστιν μέλλοντα, καὶ ἡ ἀναβολὴ καὶ ἡ τοιαύτη εἰρήνη. καὶ τὸ τὰσ συνθήκασ φάναι τρόπαιον εἶναι πολὺ κάλλιον τῶν ἐν τοῖσ πολέμοισ γινομένων· τὰ μὲν γὰρ ὑπὲρ μικρῶν καὶ μιᾶσ τύχησ, αὗται δ’ ὑπὲρ παντὸσ τοῦ πολέμου· ἄμφω γὰρ νίκησ σημεῖα. καὶ ὅτι αἱ πόλεισ τῷ ψόγῳ τῶν ἀνθρώπων μεγάλασ εὐθύνασ διδόασιν· ἡ γὰρ εὔθυνα βλάβη τισ δικαία ἐστίν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION