Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 5 4:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 5 4:)

τρίτον μὴ ἀμφιβόλοισ. τοῦτο δ’ ἂν μὴ τἀναντία προαιρῆται, ὅπερ ποιοῦσιν ὅταν μηδὲν μὲν ἔχωσι λέγειν, προσποιῶνται δέ τι λέγειν· οἱ γὰρ τοιοῦτοι ἐν ποιήσει λέγουσιν ταῦτα, οἱο͂ν Ἐμπεδοκλῆσ· φενακίζει γὰρ τὸ κύκλῳ πολὺ ὄν, καὶ πάσχουσιν οἱ ἀκροαταὶ ὅπερ οἱ πολλοὶ παρὰ τοῖσ μάντεσιν· ὅταν γὰρ λέγωσιν ἀμφίβολα, συμπαρανεύουσιν ‐ Κροῖσοσ Ἅλυν διαβὰσ μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει , ‐ καὶ διὰ τὸ ὅλωσ ἔλαττον εἶναι ἁμάρτημα διὰ τῶν γενῶν τοῦ πράγματοσ λέγουσιν οἱ μάντεισ· τύχοι γὰρ ἄν τισ μᾶλλον ἐν τοῖσ ἀρτιασμοῖσ ἄρτια ἢ περισσὰ εἰπὼν μᾶλλον ἢ πόσα ἔχει, καὶ τὸ ὅτι ἔσται ἢ τὸ πότε, διὸ οἱ χρησμολόγοι οὐ προσορίζονται τὸ πότε. ἅπαντα δὴ ταῦτα ὅμοια, ὥστ’ ἂν μὴ τοιούτου τινὸσ ἕνεκα, φευκτέον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION