Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 3 3:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 3 3:)

τρίτον δ’ ἐν τοῖσ ἐπιθέτοισ τὸ ἢ μακροῖσ ἢ ἀκαίροισ ἢ πυκνοῖσ χρῆσθαι· ἐν μὲν γὰρ ποιήσει πρέπει "γάλα λευκὸν" εἰπεῖν, ἐν δὲ λόγῳ τὰ μὲν ἀπρεπέστερα· τὰ δέ, ἂν ᾖ κατακορῆ, ἐξελέγχει καὶ ποιεῖ φανερὸν ὅτι ποίησισ ἐστίν, ἐπεὶ δεῖ γε χρῆσθαι αὐτοῖσ ἐξαλλάττει γὰρ τὸ εἰωθὸσ καὶ ξενικὴν ποιεῖ τὴν λέξιν, ἀλλὰ δεῖ στοχάζεσθαι τοῦ μετρίου, ἐπεὶ μεῖζον ποιεῖ κακὸν τοῦ εἰκῇ λέγειν· ἡ μὲν γὰρ οὐκ ἔχει τὸ εὖ, ἡ δὲ τὸ κακῶσ. διὸ τὰ Ἀλκιδάμαντοσ ψυχρὰ φαίνεται· οὐ γὰρ ὡσ ἡδύσματι χρῆται ἀλλ’ ὡσ ἐδέσματι τοῖσ ἐπιθέτοισ <τοῖσ> οὕτω πυκνοῖσ καὶ μείζοσι καὶ ἐπιδήλοισ, οἱο͂ν οὐχ ἱδρῶτα ἀλλὰ τὸν ὑγρὸν ἱδρῶτα, καὶ οὐκ εἰσ Ἴσθμια ἀλλ’ εἰσ τὴν τῶν Ἰσθμίων πανήγυριν, καὶ οὐχὶ νόμουσ ἀλλὰ τοὺσ τῶν πόλεων βασιλεῖσ νόμουσ, καὶ οὐ δρόμῳ ἀλλὰ δρομαίᾳ τῇ τῆσ ψυχῆσ ὁρμῇ, καὶ οὐχὶ μουσεῖον ἀλλὰ τὸ τῆσ φύσεωσ παραλαβὼν μουσεῖον, καὶ σκυθρωπὸν τὴν φροντίδα τῆσ ψυχῆσ, καὶ οὐ χάριτοσ ἀλλὰ πανδήμου χάριτοσ δημιουργόσ, καὶ οἰκονόμοσ τῆσ τῶν ἀκουόντων ἡδονῆσ, καὶ οὐ κλάδοισ ἀλλὰ τοῖσ τῆσ ὕλησ κλάδοισ ἀπέκρυψεν, καὶ οὐ τὸ σῶμα παρήμπισχεν ἀλλὰ τὴν τοῦ σώματοσ αἰσχύνην, καὶ ἀντίμιμον τὴν τῆσ ψυχῆσ ἐπιθυμίαν τοῦτο δ’ ἅμα καὶ διπλοῦν καὶ ἐπίθετον, ὥστε ποίημα γίνεται, καὶ οὕτωσ ἔξεδρον τὴν τῆσ μοχθηρίασ ὑπερβολήν. διὸ ποιητικῶσ λέγοντεσ τῇ ἀπρεπείᾳ τὸ γελοῖον καὶ τὸ ψυχρὸν ἐμποιοῦσι, καὶ τὸ ἀσαφὲσ διὰ τὴν ἀδολεσχίαν· ὅταν γὰρ γιγνώσκοντι ἐπεμβάλλῃ, διαλύει τὸ σαφὲσ τῷ ἐπισκοτεῖν. οἱ δ’ ἄνθρωποι τοῖσ διπλοῖσ χρῶνται ὅταν ἀνώνυμον ᾖ καὶ ὁ λόγοσ εὐσύνθετοσ, οἱο͂ν τὸ χρονοτριβεῖν· ἀλλ’ ἂν πολύ, πάντωσ ποιητικόν· διὸ χρησιμωτάτη ἡ διπλῆ λέξισ τοῖσ διθυραμβοποιοῖσ οὗτοι γὰρ ψοφώδεισ, αἱ δὲ γλῶτται τοῖσ ἐποποιοῖσ σεμνὸν γὰρ καὶ αὔθαδεσ, ἡ δὲ μεταφορὰ τοῖσ ἰαμβείοισ τούτοισ γὰρ νῦν χρῶνται, ὥσπερ εἴρηται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION