헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί3́02́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 2)

ἔστω οὖν ἐκεῖνα τεθεωρημένα καὶ ὡρίσθω λέξεωσ ἀρετὴ σαφῆ εἶναι σημεῖον γάρ τι ὁ λόγοσ ὤν, ἐὰν μὴ δηλοῖ οὐ ποιήσει τὸ ἑαυτοῦ ἔργον, καὶ μήτε ταπεινὴν μήτε ὑπὲρ τὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ πρέπουσαν· ἡ γὰρ ποιητικὴ ἴσωσ οὐ ταπεινή, ἀλλ’ οὐ πρέπουσα λόγῳ. τῶν δ’ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων σαφῆ μὲν ποιεῖ τὰ κύρια, μὴ ταπεινὴν δὲ ἀλλὰ κεκοσμημένην τἆλλα ὀνόματα ὅσα εἴρηται ἐν τοῖσ περὶ ποιητικῆσ·

τὸ γὰρ ἐξαλλάξαι ποιεῖ φαίνεσθαι σεμνοτέραν· ὥσπερ γὰρ πρὸσ τοὺσ ξένουσ οἱ ἄνθρωποι καὶ πρὸσ τοὺσ πολίτασ, τὸ αὐτὸ πάσχουσιν καὶ πρὸσ τὴν λέξιν· διὸ δεῖ ποιεῖν ξένην τὴν διάλεκτον·

θαυμασταὶ γὰρ τῶν ἀπόντων εἰσίν, ἡδὺ δὲ τὸ θαυμαστόν ἐστιν. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν μέτρων πολλά τε ποιεῖται οὕτω καὶ ἁρμόττει ἐκεῖ πλέον γὰρ ἐξέστηκεν περὶ ἃ καὶ περὶ οὓσ ὁ λόγοσ, ἐν δὲ τοῖσ ψιλοῖσ λόγοισ πολλῷ ἐλάττω· ἡ γὰρ ὑπόθεσισ ἐλάττων, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα, εἰ δοῦλοσ καλλιεποῖτο ἢ λίαν νέοσ, ἀπρεπέστερον, ἢ περὶ λίαν μικρῶν· ἀλλ’ ἔστι καὶ ἐν τούτοισ ἐπισυστελλόμενον καὶ αὐξανόμενον τὸ πρέπον· διὸ δεῖ λανθάνειν ποιοῦντασ, καὶ μὴ δοκεῖν λέγειν πεπλασμένωσ ἀλλὰ πεφυκότωσ τοῦτο γὰρ πιθανόν, ἐκεῖνο δὲ τοὐναντίον·

ὡσ γὰρ πρὸσ ἐπιβουλεύοντα διαβάλλονται, καθάπερ πρὸσ τοὺσ οἴνουσ τοὺσ μεμιγμένουσ, καὶ οἱο͂ν ἡ Θεοδώρου φωνὴ πέπονθε πρὸσ τὴν τῶν ἄλλων ὑποκριτῶν· ἡ μὲν γὰρ τοῦ λέγοντοσ ἐοίκεν εἶναι, αἱ δ’ ἀλλότριαι. κλέπτεται δ’ εὖ, ἐάν τισ ἐκ τῆσ εἰωθυίασ διαλέκτου ἐκλέγων συντιθῇ·

ὅπερ Εὐριπίδησ ποιεῖ καὶ ὑπέδειξε πρῶτοσ. ὄντων δ’ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων ἐξ ὧν ὁ λόγοσ συνέστηκεν, τῶν δὲ ὀνομάτων τοσαῦτ’ ἐχόντων εἴδη ὅσα τεθεώρηται ἐν τοῖσ περὶ ποιήσεωσ, τούτων γλώτταισ μὲν καὶ διπλοῖσ ὀνόμασι καὶ πεποιημένοισ ὀλιγάκισ καὶ ὀλιγαχοῦ χρηστέον ὅπου δέ, ὕστερον ἐροῦμεν, τό τε διὰ τί εἴρηται· ἐπὶ τὸ μεῖζον γὰρ ἐξαλλάττει τοῦ πρέποντοσ, τὸ δὲ κύριον καὶ τὸ οἰκεῖον καὶ μεταφορὰ μόνα χρήσιμα πρὸσ τὴν τῶν ψιλῶν λόγων λέξιν.

σημεῖον δ’ ὅτι τούτοισ μόνοισ πάντεσ χρῶνται· πάντεσ γὰρ μεταφοραῖσ διαλέγονται καὶ τοῖσ οἰκείοισ καὶ τοῖσ κυρίοισ, ὥστε δῆλον ὡσ ἂν εὖ ποιῇ τισ, ἔσται τε ξενικὸν καὶ λανθάνειν ἐνδέξεται καὶ σαφηνιεῖ· αὕτη δ’ ἦν ἡ τοῦ ῥητορικοῦ λόγου ἀρετή. τῶν δ’ ὀνομάτων τῷ μὲν σοφιστῇ ὁμωνυμίαι χρήσιμοι παρὰ ταύτασ γὰρ κακουργεῖ, τῷ ποιητῇ δὲ συνωνυμίαι, λέγω δὲ κύριά τε καὶ συνώνυμα οἱο͂ν τὸ πορεύεσθαι καὶ τὸ βαδίζειν·

ταῦτα γὰρ ἀμφότερα καὶ κύρια καὶ συνώνυμα ἀλλήλοισ. τί μὲν οὖν τούτων ἕκαστόν ἐστι, καὶ πόσα εἴδη μεταφορᾶσ, καὶ ὅτι τοῦτο πλεῖστον δύναται καὶ ἐν ποιήσει καὶ ἐν λόγοισ, αἱ μεταφοραί, εἴρηται, καθάπερ ἐλέγομεν, ἐν τοῖσ περὶ ποιητικῆσ· τοσούτῳ δ’ ἐν λόγῳ δεῖ μᾶλλον φιλοπονεῖσθαι περὶ αὐτῶν, ὅσῳ ἐξ ἐλαττόνων βοηθημάτων ὁ λόγοσ ἐστὶ τῶν μέτρων·

καὶ τὸ σαφὲσ καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ξενικὸν ἔχει μάλιστα ἡ μεταφορά, καὶ λαβεῖν οὐκ ἔστιν αὐτὴν παρ’ ἄλλου. δεῖ δὲ καὶ τὰ ἐπίθετα καὶ τὰσ μεταφορὰσ ἁρμοττούσασ λέγειν.

τοῦτο δ’ ἔσται ἐκ τοῦ ἀνάλογον· εἰ δὲ μή, ἀπρεπὲσ φανεῖται διὰ τὸ παρ’ ἄλληλα τὰ ἐναντία μάλιστα φαίνεσθαι. ἀλλὰ δεῖ σκοπεῖν, ὡσ νέῳ φοινικίσ, οὕτω γέροντι τί οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ πρέπει ἐσθήσ, καὶ ἐάν τε κοσμεῖν βούλῃ, ἀπὸ τῶν βελτίστων τῶν ἐν ταὐτῷ γένει φέρειν τὴν μεταφοράν, ἐάν τε ψέγειν, ἀπὸ τῶν χειρόνων· λέγω δ’ οἱο͂ν, ἐπεὶ τὰ ἐναντία ἐν τῷ αὐτῷ γένει, τὸ φάναι τὸν μὲν πτωχεύοντα εὔχεσθαι τὸν δὲ εὐχόμενον πτωχεύειν, ὅτι ἄμφω αἰτήσεισ, τὸ εἰρημένον ἐστὶ ποιεῖν, ὡσ καὶ Ἰφικράτησ Καλλίαν μητραγύρτην ἀλλ’ οὐ δᾳδοῦχον, ὁ δὲ ἔφη ἀμύητον αὐτὸν εἶναι·

οὐ γὰρ ἂν μητραγύρτην αὐτὸν καλεῖν, ἀλλὰ δᾳδοῦχον· ἄμφω γὰρ περὶ θεόν, ἀλλὰ τὸ μὲν τίμιον τὸ δὲ ἄτιμον. καὶ ὁ μὲν διονυσοκόλακασ, αὐτοὶ δ’ αὑτοὺσ τεχνίτασ καλοῦσιν ταῦτα δ’ ἄμφω μεταφορά, ἡ μὲν ῥυπαινόντων ἡ δὲ τοὐναντίον, καὶ οἱ μὲν λῃσταὶ αὑτοὺσ ποριστὰσ καλοῦσι νῦν διὸ ἔξεστι λέγειν τὸν ἀδικήσαντα μὲν ἁμαρτάνειν, τὸν δ’ ἁμαρτάνοντα ἀδικῆσαι, καὶ τὸν κλέψαντα καὶ λαβεῖν καὶ πορίσασθαι. τὸ δὲ ὡσ ὁ Τήλεφοσ Εὐριπίδου φησίν, κώπησ ἀνάσσων κἀποβὰσ εἰσ Μυσίαν, ἀπρεπέσ, ὅτι μεῖζον τὸ ἀνάσσειν ἢ κατ’ ἀξίαν· οὐ κέκλεπται οὖν. ἔστιν δὲ καὶ ἐν ταῖσ συλλαβαῖσ ἁμαρτία, ἐὰν μὴ ἡδείασ ᾖ σημεῖα φωνῆσ, οἱο͂ν Διονύσιοσ προσαγορεύει ὁ χαλκοῦσ ἐν τοῖσ ἐλεγείοισ κραυγὴν Καλλιόπησ τὴν ποίησιν, ὅτι ἄμφω φωναί·

φαύλη δὲ ἡ μεταφορὰ ταῖσ ἀσήμοισ φωναῖσ. ἔτι δὲ οὐ πόρρωθεν δεῖ ἀλλ’ ἐκ τῶν συγγενῶν καὶ τῶν ὁμοειδῶν μεταφέρειν <ἐπὶ> τὰ ἀνώνυμα ὠνομασμένωσ ὃ λεχθὲν δῆλόν ἐστιν ὅτι συγγενέσ οἱο͂ν ἐν τῷ αἰνίγματι τῷ εὐδοκιμοῦντι ἄνδρ’ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπ’ ἀνέρι κολλήσαντα·

ἀνώνυμον γὰρ τὸ πάθοσ, ἔστι δ’ ἄμφω πρόσθεσίσ τισ· κόλλησιν τοίνυν εἶπε τὴν τῆσ σικύασ προσβολήν, καὶ ὅλωσ ἐκ τῶν εὖ ᾐνιγμένων ἔστι μεταφορὰσ λαβεῖν ἐπιεικεῖσ· μεταφοραὶ γὰρ αἰνίττονται, ὥστε δῆλον ὅτι εὖ μετενήνεκται. καὶ ἀπὸ καλῶν·

κάλλοσ δὲ ὀνόματοσ τὸ μὲν ὥσπερ Λικύμνιοσ λέγει, ἐν τοῖσ ψόφοισ ἢ τῷ σημαινομένῳ, καὶ αἶσχοσ δὲ ὡσαύτωσ. ἔτι δὲ τρίτον ὃ λύει τὸν σοφιστικὸν λόγον· οὐ γὰρ ὡσ ἔφη Βρύσων οὐθένα αἰσχρολογεῖν, εἴπερ τὸ αὐτὸ σημαίνει τόδε ἀντὶ τοῦδε εἰπεῖν· τοῦτο γάρ ἐστιν ψεῦδοσ· ἔστιν γὰρ ἄλλο ἄλλου κυριώτερον καὶ ὡμοιωμένον μᾶλλον καὶ οἰκειότερον, τῷ ποιεῖν τὸ πρᾶγμα πρὸ ὀμμάτων. ἔτι οὐχ ὁμοίωσ ἔχον σημαίνει τόδε καὶ τόδε, ὥστε καὶ οὕτωσ ἄλλου ἄλλο κάλλιον καὶ αἴσχιον θετέον· ἄμφω μὲν γὰρ τὸ καλὸν ἢ τὸ αἰσχρὸν σημαίνουσιν, ἀλλ’ οὐχ ᾗ καλὸν ἢ οὐχ ᾗ αἰσχρόν· ἢ ταῦτα μέν, ἀλλὰ μᾶλλον καὶ ἧττον. τὰσ δὲ μεταφορὰσ ἐντεῦθεν οἰστέον, ἀπὸ καλῶν ἢ τῇ φωνῇ ἢ τῇ δυνάμει ἢ τῇ ὄψει ἢ ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει. διαφέρει δ’ εἰπεῖν, οἱο͂ν ῥοδοδάκτυλοσ ἠὼσ μᾶλλον ἢ φοινικοδάκτυλοσ, ἢ ἔτι φαυλότερον ἐρυθροδάκτυλοσ. καὶ ἐν τοῖσ ἐπιθέτοισ ἔστιν μὲν τὰσ ἐπιθέσεισ ποιεῖσθαι ἀπὸ φαύλου ἢ αἰσχροῦ, οἱο͂ν ὁ μητροφόντησ, ἔστι δ’ ἀπὸ τοῦ βελτίονοσ, οἱο͂ν ὁ πατρὸσ ἀμύντωρ·

καὶ ὁ Σιμωνίδησ, ὅτε μὲν ἐδίδου μισθὸν ὀλίγον αὐτῷ ὁ νικήσασ τοῖσ ὀρεῦσιν, οὐκ ἤθελε ποιεῖν, ὡσ δυσχεραίνων εἰσ ἡμιόνουσ ποιεῖν, ἐπεὶ δ’ ἱκανὸν ἔδωκεν, ἐποίησε χαίρετ’ ἀελλοπόδων θύγατρεσ ἵππων· καίτοι καὶ τῶν ὄνων θυγατέρεσ ἦσαν. ἔστιν αὖ τὸ ὑποκορίζεσθαι· ἔστιν δὲ ὁ ὑποκορισμὸσ ὃ ἔλαττον ποιεῖ καὶ τὸκακὸν καὶ τὸ ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ Ἀριστοφάνησ σκώπτει ἐν τοῖσ Βαβυλωνίοισ, ἀντὶ μὲν χρυσίου χρυσιδάριον, ἀντὶ δ’ ἱματίου ἱματιδάριον, ἀντὶ δὲ λοιδορίασ λοιδορημάτιον καὶ ἀντὶ νοσήματοσ νοσημάτιον.

εὐλαβεῖσθαι δὲ δεῖ καὶ παρατηρεῖν ἐν ἀμφοῖν τὸ μέτριον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 2

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION