Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 2 10:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 2 10:)

λέγω δ’ οἱο͂ν, ἐπεὶ τὰ ἐναντία ἐν τῷ αὐτῷ γένει, τὸ φάναι τὸν μὲν πτωχεύοντα εὔχεσθαι τὸν δὲ εὐχόμενον πτωχεύειν, ὅτι ἄμφω αἰτήσεισ, τὸ εἰρημένον ἐστὶ ποιεῖν, ὡσ καὶ Ἰφικράτησ Καλλίαν μητραγύρτην ἀλλ’ οὐ δᾳδοῦχον, ὁ δὲ ἔφη ἀμύητον αὐτὸν εἶναι· οὐ γὰρ ἂν μητραγύρτην αὐτὸν καλεῖν, ἀλλὰ δᾳδοῦχον· ἄμφω γὰρ περὶ θεόν, ἀλλὰ τὸ μὲν τίμιον τὸ δὲ ἄτιμον. καὶ ὁ μὲν διονυσοκόλακασ, αὐτοὶ δ’ αὑτοὺσ τεχνίτασ καλοῦσιν ταῦτα δ’ ἄμφω μεταφορά, ἡ μὲν ῥυπαινόντων ἡ δὲ τοὐναντίον, καὶ οἱ μὲν λῃσταὶ αὑτοὺσ ποριστὰσ καλοῦσι νῦν διὸ ἔξεστι λέγειν τὸν ἀδικήσαντα μὲν ἁμαρτάνειν, τὸν δ’ ἁμαρτάνοντα ἀδικῆσαι, καὶ τὸν κλέψαντα καὶ λαβεῖν καὶ πορίσασθαι. τὸ δὲ ὡσ ὁ Τήλεφοσ Εὐριπίδου φησίν, κώπησ ἀνάσσων κἀποβὰσ εἰσ Μυσίαν, ἀπρεπέσ, ὅτι μεῖζον τὸ ἀνάσσειν ἢ κατ’ ἀξίαν· οὐ κέκλεπται οὖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION