헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί3́01́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 1)

ἐπειδὴ τρία ἐστὶν ἃ δεῖ πραγματευθῆναι περὶ τὸν λόγον, ἓν μὲν ἐκ τίνων αἱ πίστεισ ἔσονται, δεύτερον δὲ περὶ τὴν λέξιν, τρίτον δὲ πῶσ χρὴ τάξαι τὰ μέρη τοῦ λόγου, περὶ μὲν τῶν πίστεων εἴρηται, καὶ ἐκ πόσων, ὅτι ἐκ τριῶν εἰσί, καὶ ταῦτα ποῖα, καὶ διὰ τί τοσαῦτα μόνα ἢ γὰρ τῷ αὐτοί τι πεπονθέναι οἱ κρίνοντεσ, ἢ τῷ ποιούσ τινασ ὑπολαμβάνειν τοὺσ λέγοντασ, ἢ τῷ ἀποδεδεῖχθαι, πείθονται πάντεσ, εἴρηται δὲ καὶ τὰ ἐνθυμήματα, πόθεν δεῖ πορίζεσθαι ἔστι γὰρ τὰ μὲν εἴδη τῶν ἐνθυμημάτων, τὰ δὲ τόποι· περὶ δὲ τῆσ λέξεωσ ἐχόμενόν ἐστιν εἰπεῖν·

οὐ γὰρ ἀπόχρη τὸ ἔχειν ἃ δεῖ λέγειν, ἀλλ’ ἀνάγκη καὶ ταῦτα ὡσ δεῖ εἰπεῖν, καὶ συμβάλλεται πολλὰ πρὸσ τὸ φανῆναι ποιόν τινα τὸν λόγον. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἐζητήθη κατὰ φύσιν ὅπερ πέφυκε πρῶτον, αὐτὰ τὰ πράγματα ἐκ τίνων ἔχει τὸ πιθανόν, δεύτερον δὲ τὸ ταῦτα τῇ λέξει διαθέσθαι, τρίτον δὲ τούτων ὃ δύναμιν μὲν ἔχει μεγίστην, οὔπω δ’ ἐπικεχείρηται, τὰ περὶ τὴν ὑπόκρισιν.

καὶ γὰρ εἰσ τὴν τραγικὴν καὶ ῥαψῳδίαν ὀψὲ παρῆλθεν· ὑπεκρίνοντο γὰρ αὐτοὶ τὰσ τραγῳδίασ οἱ ποιηταὶ τὸ πρῶτον. δῆλον οὖν ὅτι καὶ περὶ τὴν ῥητορικήν ἐστι τὸ τοιοῦτον ὥσπερ καὶ περὶ τὴν ποιητικήν, ὅπερ ἕτεροί <τέ> τινεσ ἐπραγματεύθησαν καὶ Γλαύκων ὁ Τήιοσ. ἔστιν δὲ αὕτη μὲν ἐν τῇ φωνῇ, πῶσ αὐτῇ δεῖ χρῆσθαι πρὸσ ἕκαστον πάθοσ, οἱο͂ν πότε μεγάλῃ καὶ πότε μικρᾷ καὶ μέσῃ, καὶ πῶσ τοῖσ τόνοισ, οἱο͂ν ὀξείᾳ καὶ βαρείᾳ καὶ μέσῃ, καὶ ῥυθμοῖσ τίσι πρὸσ ἕκαστα.

τρία γάρ ἐστιν περὶ ἃ σκοποῦσιν· ταῦτα δ’ ἐστὶ μέγεθοσ ἁρμονία ῥυθμόσ. τὰ μὲν οὖν ἆθλα σχεδὸν ἐκ τῶν ἀγώνων οὗτοι λαμβάνουσιν, καὶ καθάπερ ἐκεῖ μεῖζον δύνανται νῦν τῶν ποιητῶν οἱ ὑποκριταί, καὶ κατὰ τοὺσ πολιτικοὺσ ἀγῶνασ, διὰ τὴν μοχθηρίαν τῶν πολιτῶν. οὔπω δὲ σύγκειται τέχνη περὶ αὐτῶν, ἐπεὶ καὶ τὸ περὶ τὴν λέξιν ὀψὲ προῆλθεν·

καὶ δοκεῖ φορτικὸν εἶναι, καλῶσ ὑπολαμβανόμενον. ἀλλ’ ὅλησ οὔσησ πρὸσ δόξαν τῆσ πραγματείασ τῆσ περὶ τὴν ῥητορικήν, οὐχ ὡσ ὀρθῶσ ἔχοντοσ ἀλλ’ ὡσ ἀναγκαίου τὴν ἐπιμέλειαν ποιητέον, ἐπεὶ τό γε δίκαιόν <ἐστι> μηδὲν πλέον ζητεῖν περὶ τὸν λόγον ἢ ὥστε μήτε λυπεῖν μήτ’ εὐφραίνειν· δίκαιον γὰρ αὐτοῖσ ἀγωνίζεσθαι τοῖσ πράγμασιν, ὥστε τἆλλα ἔξω τοῦ ἀποδεῖξαι περίεργα ἐστίν· ἀλλ’ ὅμωσ μέγα δύναται, καθάπερ εἴρηται, διὰ τὴν τοῦ ἀκροατοῦ μοχθηρίαν. τὸ μὲν οὖν τῆσ λέξεωσ ὅμωσ ἔχει τι μικρὸν ἀναγκαῖον ἐν πάσῃ διδασκαλίᾳ·

διαφέρει γάρ τι πρὸσ τὸ δηλῶσαι ὡδὶ ἢ ὡδὶ εἰπεῖν, οὐ μέντοι τοσοῦτον, ἀλλ’ ἅπαντα φαντασία ταῦτ’ ἐστί, καὶ πρὸσ τὸν ἀκροατήν· διὸ οὐδεὶσ οὕτω γεωμετρεῖν διδάσκει. ἐκείνη μὲν οὖν ὅταν ἔλθῃ ταὐτὸ ποιήσει τῇ ὑποκριτικῇ, ἐγκεχειρήκασιν δὲ ἐπ’ ὀλίγον περὶ αὐτῆσ εἰπεῖν τινέσ, οἱο͂ν Θρασύμαχοσ ἐν τοῖσ Ἐλέοισ·

καὶ ἔστιν φύσεωσ τὸ ὑποκριτικὸν εἶναι, καὶ ἀτεχνότερον, περὶ δὲ τὴν λέξιν ἔντεχνον. διὸ καὶ τοῖσ τοῦτο δυναμένοισ γίνεται πάλιν ἆθλα, καθάπερ καὶ τοῖσ κατὰ τὴν ὑπόκρισιν ῥήτορσιν· οἱ γὰρ γραφόμενοι λόγοι μεῖζον ἰσχύουσι διὰ τὴν λέξιν ἢ διὰ τὴν διάνοιαν. ἤρξαντο μὲν οὖν κινῆσαι τὸ πρῶτον, ὥσπερ πέφυκεν, οἱ ποιηταί·

τὰ γὰρ ὀνόματα μιμήματα ἐστίν, ὑπῆρξεν δὲ καὶ ἡ φωνὴ πάντων μιμητικώτατον τῶν μορίων ἡμῖν· διὸ καὶ αἱ τέχναι συνέστησαν ἥ τε ῥαψῳδία καὶ ἡ ὑποκριτικὴ καὶ ἄλλαι γε. ἐπεὶ δ’ οἱ ποιηταί, λέγοντεσ εὐήθη, διὰ τὴν λέξιν ἐδόκουν πορίσασθαι τὴν δόξαν, διὰ τοῦτο ποιητικὴ πρώτη ἐγένετο λέξισ, οἱο͂ν ἡ Γοργίου, καὶ νῦν ἔτι οἱ πολλοὶ τῶν ἀπαιδεύτων τοὺσ τοιούτουσ οἰόνται διαλέγεσθαι κάλλιστα.

τοῦτο δ’ οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ ἑτέρα λόγου καὶ ποιήσεωσ λέξισ ἐστίν. δηλοῖ δὲ τὸ συμβαῖνον· οὐδὲ γὰρ οἱ τὰσ τραγῳδίασ ποιοῦντεσ ἔτι χρῶνται τὸν αὐτὸν πρόπον, ἀλλ’ ὥσπερ καὶ ἐκ τῶν τετραμέτρων εἰσ τὸ ἰαμβεῖον μετέβησαν διὰ τὸ τῷ λόγῳ τοῦτο τῶν μέτρων ὁμοιότατον εἶναι τῶν ἄλλων, οὕτω καὶ τῶν ὀνομάτων ἀφείκασιν ὅσα παρὰ τὴν διάλεκτόν ἐστιν, οἷσ δ’ οἱ πρῶτοι ἐκόσμουν, καὶ ἔτι νῦν οἱ τὰ ἑξάμετρα ποιοῦντεσ ἀφείκασιν. διὸ γελοῖον μιμεῖσθαι τούτουσ οἳ αὐτοὶ οὐκέτι χρῶνται ἐκείνῳ τῷ τρόπῳ, ὥστε φανερὸν ὅτι οὐχ ἅπαντα ὅσα περὶ λέξεωσ ἔστιν εἰπεῖν ἀκριβολογητέον ἡμῖν, ἀλλ’ ὅσα περὶ τοιαύτησ οἱάσ λέγομεν. περὶ δ’ ἐκείνησ εἴρηται ἐν τοῖσ περὶ ποιητικῆσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 1

(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION