헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί4́16́

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16)

Ὁ δὲ Βροῦτοσ τὸν στρατὸν ἐσ ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· "οὐδὲν ἔστιν, ὦ συστρατιῶται, παρὰ τὸν χθὲσ ἀγῶνα, ἐν ᾧ μὴ κρείσσουσ ἐγένεσθε τῶν πολεμίων. τῆσ τε γὰρ μάχησ ἤρξατε προθύμωσ, εἰ καὶ χωρὶσ παραγγέλματοσ· καὶ τὸ τέταρτον τέλοσ, ὃ περιώνυμον αὐτοῖσ ὂν ἐπεπίστευτο τὸ κέρασ, διεφθείρατε ἅπαν καὶ τοὺσ ἐπιτεταγμένουσ αὐτῷ μέχρι τοῦ στρατοπέδου· καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτὸ εἵλετε πρότερον καὶ διηρπάσατε· ὡσ προύχειν τάδε παρὰ πολὺ τῆσ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ βλάβησ ἡμῶν. δυνηθέντεσ δ’ ἂν ὅλον ἐργάσασθαι τὸ ἔργον, ἁρπάσαι μᾶλλον εἵλεσθε ἢ κτείνειν τοὺσ ἡσσωμένουσ· οἱ γὰρ πλέονεσ ὑμῶν τοὺσ πολεμίουσ παροδεύοντεσ ἐπὶ τὰ τῶν πολεμίων ὡρ́μων. καὶ ἐν τῷδε αὖ πάλιν οἱ μὲν διήρπασαν δύο τῶν ἡμετέρων στρατοπέδων ὄντων τὸ ἕτερον, ἡμεῖσ δὲ ἐκείνων ἅπαντα ἔχομεν, ὡσ καὶ τῷδε τὴν ἐπίκτησιν τῆσ βλάβησ διπλασίονα εἶναι. καὶ τὰ μὲν ἐν τῇ μάχῃ πλεονεκτήματα τοσαῦτα· ὅσα δὲ ἕτερα προύχομεν αὐτῶν, ἔχετε καὶ παρὰ τῶν αἰχμαλώτων μανθάνειν, περί τε ἀπορίασ σίτου καὶ ἐπιτιμήσεωσ αὐτοῦ καὶ κομιδῆσ κακοπαθοῦσ καὶ παρ’ ὀλίγον ἤδη σαφοῦσ ἐπιλείψεωσ. οὔτε γὰρ ἐκ Σικελίασ ἢ Σαρδόνοσ ἢ Λιβύησ ἢ Ἰβηρίασ ἔστιν αὐτοῖσ λαβεῖν διὰ Πομπήιον καὶ Μοῦρκον καὶ Αἠνόβαρβον, ναυσὶν ἑξήκοντα καὶ διακοσίαισ ἀποκλείοντασ αὐτοῖσ τὸ πέλαγοσ· Μακεδονίαν τε ἐξαναλώκασιν ἤδη καὶ ἐκ μόνησ ἄρτι Θεσσαλίασ ἔχουσιν, ἣ ἐσ πόσον αὐτοῖσ ἔτι ἀρκέσει; "Ὅταν οὖν αὐτοὺσ ἐπειγομένουσ εἰσ μάχην μάλιστα ἴδητε, τότε ἡγεῖσθε διωκομένουσ ὑπὸ λιμοῦ τὸν ἐν χερσὶ θάνατον αἱρεῖσθαι.

ἡμεῖσ δ’ ἀντιμηχανησώμεθα αὐτοῖσ τὸν λιμὸν ἡμῶν προπολεμεῖν, ἵν’ ἀσθενεστέροισ καὶ τετρυμένοισ ἐντύχοιμεν, ὅτε χρή. μηδ’ ἐκφερώμεθα ταῖσ προθυμίαισ παρὰ καιρόν, μηδὲ βραδυτῆτά τισ ἡγείσθω τὴν ἐμπειρίαν ἢ ταχυτῆτα, ἐσ τὴν ὀπίσω θάλασσαν ἀφορῶν, ἣ τοσαύτασ ἡμῖν ὑπηρεσίασ καὶ τροφὰσ ἐπιπέμπουσα δίδωσιν ἀκινδύνου νίκησ ἐπιτυχεῖν, ἢν ὑπομένητε καὶ μὴ ἀδοξῆτε, εἰ προσπαίξονταί τε ἡμῖν καὶ προκαλοῦνται, οὐκ ἀμείνονεσ ὄντεσ, ὡσ διέδειξε τὸ ἐχθὲσ ἔργον, ἀλλὰ ἕτερον δέοσ ἰώμενοι. τὴν δὲ προθυμίαν, ἧσ νῦν ὑμᾶσ ἀξιῶ κρατεῖν, ἀθρόαν ἀπόδοτε, ὅταν αἰτῶμεν. ἐγὼ δ’ ὑμῖν τὰ νικητήρια ἐντελῆ μέν, ὅταν οἱ θεοὶ κρίνωσιν, ἐπὶ ἐντελέσι τοῖσ ἔργοισ διαλύσομαι· νῦν δὲ τῆσ ἐχθὲσ ἀρετῆσ ἀνὰ χιλίασ ἑκάστῳ στρατιώτῃ δραχμὰσ ἐπιδίδωμι καὶ τοῖσ ἡγεμόσιν ὑμῶν ἀνὰ λόγον. " Ὁ μὲν οὕτωσ εἶπεν καὶ αὐτίκα διεμέτρει τὴν δωρεὰν κατὰ τέλη· δοκεῖ δέ τισι καὶ Λακεδαίμονα καὶ Θεσσαλονίκην ἐσ διαρπαγὴν αὐτοῖσ δώσειν ὑποσχέσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ, εἰδότεσ οὐ μαχούμενον ἑκόντα τὸν Βροῦτον, τοὺσ ἰδίουσ συνῆγον, καὶ ὁ Ἀντώνιοσ ἔλεξε·

ἀλλὰ δεῖ τοῖσ εὖ φρονοῦσι τοὺσ μὲν πολέμουσ ὀξεῖσ, τὴν δὲ εἰρήνην ἐπὶ μήκιστον εἶναι. "τὸ ἐχθὲσ ἔργον, ὦ ἄνδρεσ, τοῖσ μὲν λόγοισ οἶδα ὅτι καὶ οἱ πολέμιοι μερίζονται, ὡσ διώξαντέσ τινασ ἡμῶν καὶ τὸ στρατόπεδον διαρπάσαντεσ, ἔργῳ δὲ ἐπιδείξουσιν ἅπαν ὑμέτερον· ὑπισχνοῦμαι γὰρ ὑμῖν οὔτε αὔριον οὔτε ταῖσ ἐπιούσαισ ἑκόντασ αὐτοὺσ ἐσ μάχην ἥξειν. ὃ σαφεστάτη πίστισ ἐστὶ τῆσ ἐχθὲσ ἥσσησ καὶ φόβου, ὅταν ὥσπερ ἐν τοῖσ γυμνικοῖσ ἀφιστῶνται τοῦ ἀγῶνοσ οἱ ἐλάττονεσ· οὐ γὰρ ἐσ τοῦτό ̓γε στρατὸν ἤγειρον τοσόνδε, ἵνα τῶν Θρᾳκῶν ἐρημίαν οἰκῶσι διατειχίσαντεσ. ἀλλὰ αὐτὴν διετείχισαν μὲν ἔτι προσιόντων ὑμῶν διὰ δέοσ, ἐλθόντων δὲ ἐνοικοῦσι διὰ τὴν ἐχθὲσ ἧσσαν· ἐφ’ ᾗ καὶ τῶν στρατηγῶν ὁ πρεσβύτερόσ τε καὶ ἐμπειρότεροσ πάντα ἀπογνοὺσ ἑαυτὸν διεχρήσατο, ὃ καὶ αὐτὸ μεγίστη συμφορῶν ἐστιν ἀπόδειξισ. ὅταν οὖν ἡμῶν αὐτοὺσ προκαλουμένων μὴ δέχωνται μηδὲ καταβαίνωσιν ἀπὸ τῶν ὀρῶν, ἀλλὰ ἀντὶ τῶν χειρῶν πιστεύωσι τοῖσ κρημνοῖσ, τότε μοι θαρροῦντεσ ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ῥωμαῖοι, συναναγκάσατε αὐτοὺσ αὖθισ, ὥσπερ ἐχθὲσ ἠναγκάσατε, αἰσχρὸν ἡγούμενοι δεδιότων ἐλασσοῦσθαι καὶ ὀκνούντων ἀπέχεσθαι καὶ τειχῶν ἄνδρεσ ὄντεσ ἀσθενέστεροι γενέσθαι. οὐ γὰρ ἤλθομέν γε καὶ ἡμεῖσ ἐν πεδίῳ βιώσοντεσ, οὐδ’ ἔστι βραδύνουσιν οὐδὲν αὔταρκεσ. "Τοὺσ μὲν οὖν καιροὺσ καὶ τὰ ἐσ τοῦτον ἔργα ἐπιμηχανησόμεθα ἡμεῖσ, οὐ μεμπτοὶ καὶ τῆσ ἐχθὲσ ὁρμῆσ τε καὶ μηχανῆσ ὑμῖν γενόμενοι·

τὴν δ’ ἀρετὴν ὑμεῖσ, ὅταν αἰτῆσθε, ἀποδίδοτε τοῖσ στρατηγοῖσ. μηδὲ ἄχθεσθε τῆσ ἐχθὲσ ἁρπαγῆσ μηδ’ ἐπ’ ὀλίγον· οὐ γὰρ ἐν οἷσ ἔχομέν ἐστι τὸ πλουτεῖν, ἀλλ’ ἐν τῷ κρατεῖν ταῖσ δυνάμεσιν, ὃ καὶ τὰ ἐχθὲσ ἀφαιρεθέντα, ἔτι ὄντα παρὰ τοῖσ πολεμίοισ σῶα, καὶ τὰ πολέμια αὐτὰ ἐπ’ ἐκείνοισ κρατοῦσιν ἡμῖν ἀποδώσει. καὶ εἰ ἐπειγόμεθα αὐτὰ λαβεῖν, ἐπειγώμεθα ἐπὶ τὴν μάχην. ἱκανὰ δὲ καὶ ἐχθὲσ ἀντειλήφαμεν αὐτῶν καὶ τῶν ἡμετέρων ἴσωσ ἱκανώτερα· οἱ μὲν γὰρ ἐκ τῆσ Ἀσίασ πάνθ’, ὅσα ἐβιάσαντο καὶ ἡρ́πασαν, ἐπήγοντο, ὑμεῖσ δ’ ὡσ ἐκ πατρίδοσ ἰόντεσ τὰ μὲν δαψιλέστερα οἴκοι ὑπελίπεσθε, τὰ δ’ ἀναγκαῖα μόνα ἐπήγεσθε. εἰ δέ τι καὶ δαψιλὲσ ἦν, ἡμέτερον ἦν τῶν στρατηγῶν, οἳ πάντα ἐσμὲν ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ νίκησ ἐπιδιδόναι πρόθυμοι. καὶ τῆσ τοιαύτησ δ’ ὅμωσ ζημίασ ὑμῖν ἕνεκα ἐπιδώσομεν νικητήρια, δραχμὰσ ἑκάστῳ στρατιώτῃ πεντακισχιλίασ, λοχαγῷ δὲ πεντάκισ τοσαύτασ, χιλιάρχῃ δὲ τὸ διπλάσιον τοῦ λοχαγοῦ. Τοιαῦτα εἰπὼν τῆσ ἐπιούσησ πάλιν ἐξέτασσε·

καὶ οὐ κατιόντων οὐδὲ τότε τῶν πολεμίων ὁ μὲν Ἀντώνιοσ ἐβαρυθύμει καὶ ἐξέτασσεν αἰεί, ὁ δὲ Βροῦτοσ τοῦ στρατοῦ τὸ μὲν εἶχε συντεταγμένον, μὴ ἀναγκασθείη μάχεσθαι, τῷ δὲ τὰσ ὁδοὺσ τῆσ κομιδῆσ τῶν ἀναγκαίων διελάμβανε. λόφοσ δὲ ἦν ἀγχοτάτω τοῦ Κασσίου στρατοπέδου, δυσχερὴσ μὲν ὑπὸ ἐχθρῶν καταληφθῆναι, διὰ τὴν ἐγγύτητα ἐστοξεύεσθαι δυναμένων· ὁ δὲ Κάσσιοσ αὐτὸν ὅμωσ ἐφρούρει, μὴ καὶ παρὰ δόξαν ἐπιτολμήσειέ τισ. ἐκλειφθέντα δὲ ὑπὸ τοῦ Βρούτου κατέλαβον οἱ περὶ τὸν Καίσαρα νυκτὸσ τέτρασι τέλεσιν, ἐπαγόμενοι γέρρα πολλὰ καὶ διφθέρασ ἐσ προβολὴν τοῖσ τοξεύμασιν. ὡσ δὲ κατέσχον, ἄλλα τέλη δέκα μετεστρατοπέδευον ὑπὲρ πέντε σταδίουσ ἀπιοῦσιν ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ ὑπὲρ ἄλλουσ τέσσαρασ δύο, ὡσ τῷδε τῷ τρόπῳ προελευσόμενοι μέχρι θαλάσσησ καὶ ἢ παρ’ αὐτὴν ἄρα τὴν θάλασσαν ἢ διὰ τῶν ἑλῶν ἢ ὅν τινα τρόπον ἄλλον ἐπενόουν, βιασόμενοι καὶ τὴν ἀγορὰν ἀποκλείσοντεσ τῶν πολεμίων. καὶ ὁ Βροῦτοσ αὐτοῖσ ἀντεμηχανᾶτο, ἄλλα τε καὶ φρούρια ἀντικαθιστὰσ τοῖσ ἐκείνων στρατοπέδοισ. Τὸ δὲ ἔργον ἤπειγε τοὺσ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, καὶ λιμὸσ ἦν ἤδη σαφήσ, ἔσ τε μέγεθοσ καὶ δέοσ ἑκάστησ ἡμέρασ ἐπεγίνετο.

οὔτε γὰρ ἐκ Θεσσαλίασ αὐτοῖσ ἔτι τὰ ἀρκοῦντα ἐκομίζετο, οὔτε τισ ἦν ἐλπὶσ ἐκ θαλάσσησ, ναυκρατούντων πανταχῇ τῶν πολεμίων· τῆσ τε ἔναγχοσ περὶ τὸν Ιὄνιον συμφορᾶσ ἐξηγγελμένησ ἐσ ἑκατέρουσ ἤδη, μᾶλλον ἐδεδοίκεσαν αὐτά τε καὶ τὸν χειμῶνα προσιόντα ὡσ ἐν πεδίῳ πηλώδει σταθμεύοντεσ. ὧν ἐνθυμούμενοι τέλοσ μὲν ὁπλιτῶν ἐσ Ἀχαϊάν ἐξέπεμψαν, ἀγείρειν τὰ ἐντυγχάνοντα πάντα καὶ πέμπειν σφίσι κατὰ σπουδήν. οὐκ ἀνεχόμενοι δὲ κινδύνου τοσοῦδε προσιόντοσ οὔτε τῶν ἄλλων ἐπιτεχνήσεων οὔτε ἐν τῷ πεδίῳ λοιπὸν ἐκτάσσειν, παρὰ τὸ τείχισμα τῶν ἐχθρῶν ἀνέβαινον μετὰ βοῆσ καὶ τὸν Βροῦτον ἐκάλουν ἐσ μάχην, ἐπισκώπτοντεσ ἅμα καὶ λοιδοροῦντεσ καὶ ἐγνωκότεσ οὐ πολιορκίασ τρόπῳ μᾶλλον ἢ μανιώδει φορᾷ μὴ βουλομένῳ συμπλέκεσθαι. Τῷ δὲ αὐτῷ μὲν ἔγνωστο τὰ ἀπ’ ἀρχῆσ, καὶ μᾶλλον ἔτι πυνθανομένῳ περί τε τοῦ λιμοῦ καὶ περὶ τῇσ κατὰ τὸν Ιὄνιον εὐπραξίασ καὶ τῶν πολεμίων ὁρῶντι τὴν ἐκ τῆσ ἀπορίασ ἀπόνοιαν·

Βροῦτοσ ἑκὼν ἠμέλει καὶ ἐσ ἐκκλησίαν οὐ συνῆγε, μὴ ἀπρεπέστερον ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀλογίστωσ ἐκβιασθείη, καὶ μάλιστα μισθοφόρων, οἷσ ἐστιν αἰεί, καθὰ καὶ τοῖσ εὐχερέσιν οἰκέταισ ἐσ ἑτέρουσ δεσπότασ, ἐλπὶσ ἐσ σωτηρίαν ἡ ἐσ τὸ ἀντίπαλον μεταβολή. καὶ ᾑρεῖτο πολιορκίασ καὶ ἄλλου παντὸσ ἀνέχεσθαι, μᾶλλον ἢ ἐσ χεῖρασ ἰέναι ἀνδράσιν ἐπειγομένοισ ὑπὸ λιμοῦ, καὶ ἀπογινώσκουσιν ἐκ τῶν ἄλλων ἑαυτοὺσ καὶ ἐν μόναισ ταῖσ χερσὶ τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν. ὁ δὲ στρατὸσ οὐχ ὁμοίωσ εἶχεν ὑπὸ ἀφροσύνησ, ἀλλ’ ἐδυσφόρουν γυναικῶν τρόπον ἔνδον μετὰ ἀπραξίασ καὶ φόβου κατακεκλεισμένοι. ἐδυσχέραινον δὲ καὶ οἱ ἡγεμόνεσ αὐτῶν, ἐπαινοῦντεσ μὲν τὸ ἐνθύμημα τοῦ Βρούτου, νομίζοντεσ δὲ καὶ θᾶσσον ἐπικρατήσειν τῶν πολεμίων μετὰ προθύμου στρατοῦ. αἴτιον δὲ τούτων ἦν αὐτὸ τὸ Βροῦτον ἐπιεικῆ καὶ φιλόφρονα ἐσ ἅπαντασ εἶναι καὶ ἀνόμοιον Κασσίῳ, αὐστηρῷ καὶ ἀρχικῷ περὶ πάντα γεγενημένῳ· ὅθεν ἐκείνῳ μὲν ἐξ ἐπιτάγματοσ ὑπήκουον, οὐ παραστρατηγοῦντεσ οὐδὲ τὰσ αἰτίασ μανθάνοντεσ οὐδὲ εὐθύνοντεσ, ὅτε καὶ μάθοιεν, Βρούτῳ δὲ οὐδὲν ἄλλ’ ἢ συστρατηγεῖν ἠξίουν διὰ πραΰτητα. τέλοσ δὲ τοῦ στρατοῦ φανερώτερον ἤδη κατὰ ἴλασ καὶ κατὰ συστάσεισ διαπυνθανομένου· "τί κατέγνωκεν ἡμῶν ὁ στρατηγόσ; τί ἔναγχοσ ἡμάρτομεν οἱ νικήσαντεσ, οἱ διώξαντεσ, οἱ τοὺσ καθ’ ἡμᾶσ πολεμίουσ κατακανόντεσ, οἱ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν ἑλόντεσ; Ἐνοχλούντων δὲ αὐτῷ καὶ τῶν ἡγεμόνων καὶ κελευόντων νῦν μὲν ἀποχρήσασθαι τοῦ στρατοῦ τῇ προθυμίᾳ, τάχα τι λαμπρὸν ἐργασομένου, ἢν δ’ ἀντιπίπτῃ τι παρὰ τὴν μάχην, ἐπανιέναι πάλιν ἐσ τὰ τείχη καὶ προβάλλεσθαι τὰ αὐτὰ χαρακώματα, χαλεπήνασ ὁ Βροῦτοσ τοῖσδε μάλιστα ἡγεμόσιν οὖσι καὶ περιαλγήσασ, ὅτι τὸν αὐτόν οἱ κίνδυνον ἐπικείμενοι συμφέρονται τῷ στρατῷ κουφόνωσ, ἀμφίβολον καὶ ὀξεῖαν τύχην προτιθέντι νίκησ ἀκινδύνου, εἶξεν ἐπ’ οἰκείῳ καὶ σφῶν ἐκείνων ὀλέθρῳ, τοσόνδε ἐπιμεμψάμενοσ αὐτοῖσ·

"ἐοίκαμεν ὡσ Πομπήιοσ Μάγνοσ πολεμήσειν, οὐ στρατηγοῦντεσ ἔτι μᾶλλον ἢ στρατηγούμενοι. " καί μοι δοκεῖ τόδε μόνον ἐξειπεῖν, ἐπικρύπτων, ὃ ἐδεδοίκει μάλιστα, μὴ ὁ στρατὸσ οἱᾶ τοῦ πάλαι Καίσαροσ γεγονὼσ ἀγανακτήσειέ τε καὶ μεταβάλοιτο· ὅπερ ἐξ ἀρχῆσ αὐτόσ τε καὶ Κάσσιοσ ὑφορώμενοι ἐσ οὐδὲν ἔργον αὐτοῖσ πρόφασιν ἀγανακτήσεωσ ἐπὶ σφίσιν ἐνεδίδουν. Ὧδε μὲν δὴ καὶ ὁ Βροῦτοσ ἐξῆγεν ἄκων καὶ ἐσ τάξεισ διεκόσμει πρὸ τοῦ τείχουσ καὶ ἐδίδασκε μὴ πολὺ προύχειν τοὺ λόφου, ἵνα αὐτοῖσ ἥ τε ἀναχώρησισ, εἰ δεήσειεν, εὐχερὴσ εἰή καὶ τὰ ἐσ τοὺσ πολεμίουσ ἀφιέμενα ἐπιδέξια.

ἦν δὲ ἑκατέρωθεν παρακέλευσίσ τε πάντων ἐσ ἀλλήλουσ καὶ φρόνημα ἐπὶ τῷ ἔργῳ μέγα καὶ θρασύτησ ν̔πὲρ λόγον ἀναγκαῖον, τοῖσ μὲν ὑπὸ δέουσ λιμοῦ, τοῖσ δὲ ὑπὸ αἰδοῦσ δικαίασ, βιασαμένοισ τὸν στρατηγὸν ἀναβαλλόμενον ἔτι, μὴ χείροσιν ὧν ὑπέσχοντο ὀφθῆναι μηδὲ ἀσθενεστέροισ ὧν ἐθρασύνοντο, μηδὲ προπετείασ ὑπευθύνοισ μᾶλλον ἢ ἀξιεπαίνοισ εὐβουλίασ. ἃ καὶ ὁ Βροῦτοσ αὐτοῖσ, ἐπὶ ἵππου περιθέων, σοβαρῷ τῷ προσώπῳ προενέφαινε καὶ δι’ ὀλίγων ὑπεμίμνησκεν, ὅσων ὁ καιρὸσ ἐδίδου· "ὑμεῖσ ἠθελήσατε μάχεσθαι, ὑμεῖσ με ἑτέρωσ ἔχοντα νικᾶν ἐβιάσασθε· μὴ δὲ ψεύσησθε τῆσ ἐλπίδοσ μήτε ἐμὲ μήτε αὑτούσ. ἔχετε καὶ λόφον σύμμαχον καὶ τὰ κατὰ νώτου πάντα ἴδια. οἱ πολέμιοι δ’ εἰσὶν ἐν ἀμφιβόλῳ· μεταξὺ γάρ εἰσιν ὑμῶν τε καὶ λιμοῦ. " Ὁ μὲν τοιαῦτα λέγων διετρόχαζε, καὶ αὐτὸν αἱ τάξεισ ἐπήλπιζον καὶ μετὰ βοῆσ παρέπεμπον εὐφήμου· ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ τοὺσ ἰδίουσ περιθέοντεσ τήν τε δεξιὰν ὤρεγον, ἐφ’ οὓσ παραγένοιντο, καὶ σοβαρώτερον ἔτι οἵδε ἐπέσπερχον αὐτοὺσ καὶ τὸν λιμὸν οὐκ ἐπέκρυπτον ὡσ εὔκαιρον ἐσ εὐτολμίαν προφέρειν.

"εὑρ́ομεν, ὦ ἄνδρεσ, τοὺσ πολεμίουσ· ἔχομεν οὓσ ἐζητοῦμεν ἔξω τείχουσ λαβεῖν. μὴ δή τισ ὑμῶν τὴν ἰδίαν πρόκλησιν καταισχύνῃ μηδὲ τῆσ ἀπειλῆσ ἐλάττων γένηται· μηδὲ λιμόν, ὄλεθρον ἀμήχανόν τε καὶ ἐπώδυνον, ἕληται μᾶλλον ἢ πολεμίων τείχη καὶ σώματα, ἃ καὶ τόλμαισ ἐνδίδωσι καὶ σιδήρῳ καὶ ἀπονοία. ἔχει δὲ ἡμῖν ἐπείξεωσ ὧδε τὰ παρόντα, ὡσ μηδὲν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἀνατίθεσθαι, ἀλλὰ σήμερον περὶ ἁπάντων διακριθῆναι μέχρι νίκησ ἐντελοῦσ ἢ εὐγενοῦσ θανάτου. νικῶσι δ’ ἔστι λαβεῖν διὰ μιᾶσ ἡμέρασ καὶ δι’ ἑνὸσ ἔργου τροφὰσ καὶ χρήματα καὶ ναῦσ καὶ στρατόπεδα καὶ τὰ νικητήρια παρ’ ἡμῶν. ἔσται δὲ ταῦτα, ἢν πρῶτον μὲν ἐμβάλλοντεσ αὐτοῖσ μνημονεύωμεν τῶν ἐπειγόντων, εἶτα παραρρήξαντεσ εὐθὺσ ἀποκλείωμεν ἀπὸ τῶν πυλῶν, ἐσ δὲ τοὺσ κρημνοὺσ ἢ τὰ πεδία περιωθῶμεν, ἵνα μὴ ὁ πόλεμοσ αὖθισ ἀναφύοιτο μηδὲ ἐσ τὴν ἀργίαν πάλιν οἱ ἐχθροὶ διαδιδράσκοιεν, οἳ δι’ ἀσθένειαν, μόνοι δὴ πολεμίων, οὐκ ἐν τῷ μάχεσθαι τὰσ ἐλπίδασ ἔχουσιν, ἀλλ’ ἐν τῷ μὴ μάχεσθαι. Οὕτω μὲν ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ παρώτρυνον, ἐφ’ οὓσ παραγένοιντο.

καὶ πᾶσιν ἦν αἰδὼσ ἀξίοισ τε φανῆναι τῶν στρατηγῶν καὶ τὴν ἀπορίαν ἐκφυγεῖν, ὑπεραυξηθεῖσαν ἐκ παραλόγου διὰ τὰ ἐν τῷ Ιὀνίῳ γενόμενα. ᾑροῦντό τε ἐν ἔργῳ καὶ ἐν ἐλπίσιν, εἰ δέοι, τὶ παθεῖν μᾶλλον ἢ ὑπὸ ἀμηχάνου κακοῦ δαπανώμενοι. Ὧδε δὲ ἐχόντων αὐτῶν καὶ πρὸσ τὸν ἐγγὺσ αὐτὰ ἐκφέροντοσ ἑκάστου, ὁ θυμὸσ ἀμφοτέρων ηὔξετο μάλιστα καὶ ἐνεπίμπλαντο τόλμησ ἀκαταπλήκτου· οὐδέν τε ἐν τῷ παρόντι ἀλλήλων ὅτι ἦσαν πολῖται οὐδὲ ἐπεμέμνηντο, ἀλλ’ ὡσ ἐκ φύσεωσ καὶ γένουσ ἐχθροῖσ ἐπηπείλουν. οὕτωσ ἡ παραυτίκα ὀργὴ τὸν λογισμὸν αὐτοῖσ καὶ τὴν φύσιν ἔσβεσεν. ἐπεμαντεύοντο δὲ ὁμαλῶσ ἑκάτεροι τήνδε τὴν ἡμέραν ἐν τῷδε τῷ ἔργῳ πάντα τὰ Ῥωμαίων πράγματα κρινεῖν. καὶ ἐκρίθη. Ἤδη δὲ τῆσ ἡμέρασ ἀμφὶ τήνδε τὴν παρασκευὴν ἐσ ἐνάτην ὡρ́αν δεδαπανημένησ αἰετοὶ δύο ἐσ τὸ μεταίχμιον συμπεσόντεσ ἀλλήλοισ ἐπολέμουν·

καὶ οἱ τοῦ Καίσαροσ τότε μάλιστα τοῦ παρηγγελμένου σφίσιν ἐγκρατῶσ ἐχόμενοι τὰσ πύλασ προελάμβανον σφόδρα ἐπικινδύνωσ ἁ̓́νωθέν τε γὰρ ἐβάλλοντο καὶ ἐκ τοῦ μετώποὐ, μέχρι πολλοὺσ ἐσδραμεῖν ἐκώλυσαν, οἳ διέφυγον ἐπί τε τὴν θάλασσαν καὶ ἐσ τὰ ὄρη διὰ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Ζυγάκτου. καὶ ἦν σιγὴ βαθυτάτη. φυγόντοσ δὲ τοῦ κατὰ Βροῦτον βοή τε παρὰ τῶν πολεμίων ὀξεῖα ἠγέρθη καὶ τὰ σημεῖα ἑκατέρωθεν ἐπῇρτο, καὶ ἔφοδοσ ἦν σοβαρά τε καὶ ἀπηνήσ. τοξευμάτων μὲν δὴ καὶ λίθων ἢ ἀκοντισμάτων ὀλίγον αὐτοῖσ ἐδέησε πολέμου νόμῳ, ἐπεὶ οὐδὲ τῇ ἄλλῃ τέχνῃ καὶ τάξει τῶν ἔργων ἐχρῶντο, ἀλλὰ γυμνοῖσ τοῖσ ξίφεσι συμπλεκόμενοι ἔκοπτόν τε καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἀλλήλουσ ἐξώθουν ἀπὸ τῆσ τάξεωσ, οἱ μὲν περὶ σωτηρίασ μᾶλλον ἢ νίκησ, οἱ δὲ περὶ νίκησ καὶ παρηγορίασ στρατηγοῦ βεβιασμένου. φόνοσ δὲ ἦν καὶ στόνοσ πολύσ, καὶ τὰ μὲν σώματα αὐτοῖσ ὑπεξεφέρετο, ἕτεροι δὲ ἀντικαθίσταντο ἐκ τῶν ἐπιτεταγμένων. οἱ στρατηγοὶ δὲ σφᾶσ, περιθέοντεσ καὶ ὁρώμενοι πανταχοῦ, ταῖσ τε ὁρμαῖσ ἀνέφερον καὶ παρεκάλουν πονοῦντασ ἔτι προσπονῆσαι καὶ τοὺσ κεκμηκότασ ἐνήλλασσον, ὥστε ὁ θυμὸσ αἰεὶ τοῖσ ἐπὶ τοῦ μετώπου καινὸσ ἦν. Τέλοσ δὲ οἱ τοῦ Καίσαροσ, εἴτε διὰ δέοσ τοῦ λιμοῦ, εἴτε δι’ αὐτοῦ Καίσαροσ εὐτυχίαν οὑ̓ γὰρ ἐπίμεμπτοί γε ἦσαν οὐδὲ οἱ Βρούτειοἰ, τὴν φάλαγγα τῶν ἐχθρῶν ἐκίνουν, ὥσπερ τι μηχάνημα τῶν βαρυτάτων ἀνατρέποντεσ. οἱ δ’ ἀνεωθοῦντο μὲν ἐπὶ πόδασ ἐσ τὸ ὀπίσω βάδην ἔτι καὶ μετὰ φρονήματοσ· ὡσ δὲ αὐτοῖσ καὶ ἡ σύνταξισ ἤδη παρελέλυτο, ὀξύτερον ὑπεχώρουν καί, τῶν ἐπιτεταγμένων σφίσι δευτέρων καὶ τρίτων συνυποχωρούντων, μισγόμενοι πάντεσ ἀλλήλοισ ἀκόσμωσ ἐθλίβοντο ὑπὸ σφῶν καὶ τῶν πολεμίων ἀπαύστωσ αὐτοῖσ ἐπικειμένων, ἑώσ ἔφευγον ἤδη σαφῶσ. Γενομένησ δὲ τῆσ τροπῆσ τὸ λοιπὸν ἔργον οἱ στρατηγοὶ διῃροῦντο, Καῖσαρ μὲν αἱρεῖν τοὺσ ἐκπίπτοντασ ἐκ τοῦ στρατοπέδου καὶ αὐτὸ φυλάσσειν τὸ στρατόπεδον·

ὁ δὲ Ἀντώνιοσ πάντα ἦν καὶ πᾶσιν ἐνέπιπτε, τοῖσ τε φεύγουσι καὶ τοῖσ ἔτι συνεστῶσι καὶ τοῖσ ἄλλοισ στρατοπέδοισ αὐτῶν, ὁρμῇ τε ὑπερηφάνῳ πάντα ἐβιάζετο ὁμοῦ. καὶ περὶ τοῖσ ἡγεμόσι δείσασ, μὴ αὑτὸν διαφυγόντεσ αὖθισ ἕτερον στρατὸν ἀγείρειαν, τοὺσ ἱππέασ ἐξέπεμπεν ἐπὶ τὰσ ὁδούσ τε καὶ ἐκβολὰσ τῆσ μάχησ, αἱρεῖν τοὺσ ἀποδιδράσκοντασ· οἳ διελόμενοι τὸ ἔργον ἀνά τε τὸ ὄροσ ἐφέροντο σὺν τῷ Θρᾳκίῳ Ῥάσκῳ, δι’ ἐμπειρίαν ὁδῶν συναπεσταλμένῳ, καὶ τὰ χαρακώματα καὶ κρημνοὺσ περιστάντεσ τοὺσ ἐκφεύγοντασ ἐκυνηγέτουν καὶ τοὺσ ἐντὸσ ἐφρούρουν. οἱ δὲ Βροῦτον αὐτὸν ἐδίωκον· καὶ αὐτοὺσ ἀσχέτωσ ἔχοντασ τοῦ δρόμου Λουκίλιοσ ἰδὼν ὑπέστη καὶ ὡσ Βροῦτοσ ὢν ἠξίου πρὸσ Ἀντώνιον ἀντὶ τοῦ Καίσαροσ ἀναχθῆναι· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα εἶναι Βροῦτοσ ἐνομίσθη, τὸν ἀδιάλλακτον ἐχθρὸν ἐκκλίνων. ἀγομένου δὲ αὐτοῦ πυθόμενοσ ὁ Ἀντώνιοσ ἀπήντα σὺν ἐπιστάσει, τὴν τύχην ὁμοῦ καὶ τὸ ἀξίωμα τἀνδρὸσ καὶ ἀρετὴν ἐνθυμούμενοσ, ὅπωσ Βροῦτον ὑποδέξαιτο. πλησιάσαντι δ’ ὁ Λουκίλιοσ ἐντυχὼν μάλα θρασέωσ εἶπε· "Βροῦτοσ μὲν οὐχ ἑάλωκεν, οὐδὲ ἁλώσεταί ποτε πρὸσ κακίασ ἀρετή· ἐγὼ δὲ τούσδε ἀπατήσασ ὧδέ σοι πάρειμι. " καὶ ὁ Ἀντώνιοσ τοὺσ ἱππέασ ἰδὼν αἰδουμένουσ παρηγόρει καί, "οὐ μείονά μοι τήνδε ἄγραν," εἶπεν, "ἀλλὰ ἀμείνονα ἧσ ἐνομίζετε ἐθηρεύσατε, ὅσῳ κρείττων ἐχθροῦ φίλοσ. " καὶ τὸν Λουκίλιον τότε μέν τινι τῶν φίλων ἔδωκε θεραπεύειν, ὕστερον δὲ αὐτὸσ ἔχων ἐχρῆτο ὡσ πιστῷ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 16

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION