헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί4́04́

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 4)

Ἠρξατο μὲν δὴ τὸ κακὸν ἐκ συντυχίασ ἀπὸ τῶν ἐν ἀρχαῖσ ἔτι ὄντων, καὶ πρῶτοσ ἀνῃρέθη δημαρχῶν Σάλουιοσ. ἱερὰ δέ ἐστιν ἡ ἀρχὴ καὶ ἄσυλοσ ἐκ τῶν νόμων καὶ τὰ μέγιστα ἴσχυεν, ὡσ καὶ τῶν ὑπάτων τινὰσ ἐσ τὰσ φυλακὰσ ἐμβαλεῖν. καὶ ἦν ὅδε ὁ δήμαρχοσ ὁ τὸν Ἀντώνιον ἐν μὲν ἀρχῇ κεκωλυκὼσ εἶναι πολέμιον, ὕστερον δὲ συμπεπραχὼσ ἐσ πάντα Κικέρωνι. πυθόμενοσ δὲ τῶν τριῶν ἀνδρῶν τῆσ τε συμφρονήσεωσ καὶ τῆσ ἐσ τὴν πόλιν ἐπείξεωσ τοὺσ οἰκείουσ εἱστία ὡσ οὐ πολλάκισ αὐτοῖσ ἔτι συνεσόμενοσ· ἐσδραμόντων δὲ ἐσ τὸ συμπόσιον τῶν ὁπλιτῶν οἱ μὲν ἐξανίσταντο σὺν θορύβῳ καὶ δέει, ὁ δὲ τῶν ὁπλιτῶν λοχαγὸσ ἐκέλευεν ἠρεμεῖν κατακλιθέντασ, τὸν δὲ Σάλουιον, ὡσ εἶχε, τῆσ κόμησ ἐπισπάσασ ὑπὲρ τὴν τράπεζαν, ἐσ ὅσον ἔχρῃζε, τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμε καὶ τοῖσ ἔνδον αὖθισ ἐκέλευεν ἀτρεμεῖν, ὡσ ἔχουσι, μὴ θορύβου γενομένου πάθοιεν ὅμοια. οἱ μὲν δὴ καὶ οἰχομένου τοῦ λοχαγοῦ τεθηπότεσ ἄναυδοι μέχρι βαθυτάτησ νυκτόσ, τῷ λοιπῷ τοῦ δημάρχου σώματι συγκατέκειντο. δεύτεροσ δ’ ἀνὴρ ἔθνῃσκε στρατηγὸσ Μινούκιοσ, ἀρχαιρεσιάζων μὲν ἐν ἀγορᾷ· πυθόμενοσ δὲ ἐπιέναι τοὺσ ὁπλίτασ ἀνεπήδησε καὶ περιθέων ἔτι καὶ ἐννοούμενοσ, ὅποι διαλάθοι, τὴν ἐσθῆτα ἐνήλλασσεν ἔσ τι τῶν ἐργαστηρίων ἐσδραμών, τοὺσ ὑπηρέτασ καὶ τὰ σημεῖα ἀποπέμψασ. οἱ δὲ αἰδοῖ καὶ ἐλέῳ παραμένοντεσ εὐμαρέστερον ἄκοντεσ ἐποίησαν τοῖσ σφαγεῦσι τὸν στρατηγὸν εὑρεῖν. Ἀννᾶλιν ἕτερον στρατηγόν, τῷ παιδὶ μετιόντι ταμιείαν συμπεριθέοντα καὶ τοὺσ ψηφιουμένουσ παρακαλοῦντα, οἵ τε συνόντεσ φίλοι καὶ οἱ τὰ σημεῖα τῆσ ἀρχῆσ φέροντεσ ἀπεδίδρασκον, πυθόμενοι προσγεγράφθαι τοῖσ πίναξι τὸν Ἀννᾶλιν.

ὁ δὲ ἐσ πελάτην ἑαυτοῦ τινα φυγών, ᾧ βραχὺ καὶ εὐτελὲσ ἦν τέγοσ ἐν προαστείῳ καὶ διὰ πάντα εὐκαταφρόνητον, ἐκρύπτετο ἀσφαλῶσ, μέχρι τοὺσ σφαγέασ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ, τὴν φυγὴν ἐσ τὸν πελάτην ὑποτοπήσασ, ὡδήγησεν ὑπὸ τὸ τέγοσ, καὶ παρὰ τῶν τριῶν ἀνδρῶν τήν τε οὐσίαν ἔλαβε τοῦ πατρὸσ καὶ ἐσ ἀγορανομίαν ᾑρέθη. ἀναλύοντα δὲ αὐτὸν ἐκ μέθησ στρατιῶταί τι προσκρούσαντεσ ἔκτειναν, οἳ καὶ τὸν πατέρα ἀνῃρήκεσαν. Θουράνιοσ δὲ οὐ στρατηγῶν μὲν ἔτι, ἀλλ’ ἐστρατηγηκώσ, πατὴρ δὲ νεανίου τὰ μὲν ἄλλα ἀκολάστου, δυναστεύοντοσ δὲ παρ’ Ἀντωνίῳ, τοὺσ λοχαγοὺσ ἠξίου τὴν σφαγὴν ἐπισχεῖν οἱ πρὸσ ὀλίγον, ἔστε αὐτὸν ὁ υἱὸσ αἰτήσαιτο παρ’ Ἀντωνίου. οἱ δ’ ἐπιγελάσαντεσ "ᾔτησεν," εἶπον, "ἀλλ’ ἐπὶ θάτερα. " καὶ συνεὶσ ὁ πρεσβύτησ ἕτερον αὐτίκα βραχύτατον ᾔτει διάστημα, μέχρισ οὗ τὴν θυγατέρα ἴδοι· ἰδὼν δὲ ἐκέλευε μὴ μετασχεῖν τῶν πατρῴων, μὴ κἀκείνην ὁ ἀδελφὸσ αἰτήσαιτο παρὰ Ἀντωνίου. συνέβη δὲ καὶ τῷδε τὴν οὐσίαν ἐσ αἰσχρὰ δαπανῆσαι καὶ κλοπῆσ ἁλόντι φυγεῖν ἐκ καταδίκησ. Κικέρων δέ, ὃσ μετὰ Γάιον Καίσαρα ἴσχυσεν, ὅση γένοιτο ἂν δημαγωγοῦ μοναρχία, κατέγνωστο μὲν ἅμα τῷ παιδὶ καὶ τῷ ἀδελφῷ καὶ τῷ παιδὶ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ πᾶσιν οἰκείοισ τε καὶ στασιώταισ καὶ φίλοισ·

φυγὼν δὲ ἐπὶ σκάφουσ οὐκ ἔφερε τὴν ἀηδίαν τοῦ κλύδωνοσ, ἀλλὰ εἰσ ἴδιον χωρίον, ὃ καθ’ ἱστορίαν τοῦδε τοῦ πάθουσ εἶδον, ἀμφὶ Καιήτην πόλιν τῆσ Ἰταλίασ, καταχθεὶσ ἠρέμει. πλησιαζόντων δὲ τῶν ἐρευνωμένων ̔τοῦτον γὰρ δὴ φιλοτιμότατα πάντων Ἀντώνιόσ τε ἐζήτει καὶ Ἀντωνίῳ πάντεσ̓ ἐσ τὸ δωμάτιον αὐτοῦ κόρακεσ ἐσπτάντεσ ἔκλαζον, ἐπεγείροντεσ ἀπὸ τοῦ ὕπνου, καὶ τὸ ἱμάτιον ἀπέσυρον ἀπὸ τοῦ σώματοσ, ἑώσ οἱ θεράποντεσ, σημηνάμενοι τὸ γιγνόμενον εἶναι σύμβολον ἔκ του θεῶν, ἐσ φορεῖον ἐσθέμενοι τὸν Κικέρωνα αὖθισ ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγον διὰ λόχμησ βαθείασ λανθάνοντεσ. πολλῶν δὲ ἀνὰ μέρη διαθεόντων τε καὶ πυνθανομένων, εἴ που Κικέρων ὁραθείη, οἱ μὲν ἄλλοι ἐπ’ εὐνοίᾳ καὶ ἐλέῳ πλεῖν αὐτὸν ἐξαναχθέντα ἔλεγον ἤδη, σκυτοτόμοσ δὲ πελάτησ Κλωδίου, πικροτάτου τῷ Κικέρωνι ἐχθροῦ γεγονότοσ, Λαίνᾳ τῷ λοχαγῷ σὺν ὀλίγοισ ὄντι τὴν ἀτραπὸν ἔδειξεν. ὁ δὲ ἐπέδραμέ τε καὶ θεράποντασ ἰδὼν πολὺ πλείουσ τῶν ἀμφ’ αὑτὸν ὁρμῶντασ ἐσ ἄμυναν, στρατηγικῶσ μάλα ἀνεβόησεν· "ἐσελθέτωσαν ἐσ τὸ χωρίον οἱ περὶ οὐρὰν λοχαγοί. " Τότε γὰρ οἱ μὲν θεράποντεσ ὡσ ἐλευσομένων πλεόνων κατεπλάγησαν, ὁ δὲ Λαίνασ, καὶ δίκην τινὰ διὰ τοῦ Κικέρωνόσ ποτε κατωρθωκώσ, ἐκ τοῦ φορείου τὴν κεφαλὴν ἐπισπάσασ ἀπέτεμνεν, ἐσ τρὶσ ἐπιπλήσσων καὶ ἐκδιαπρίζων ὑπὸ ἀπειρίασ· ἀπέτεμε δὲ καὶ τὴν χεῖρα, ᾗ τοὺσ κατὰ Ἀντωνίου λόγουσ οἱᾶ τυράννου συγγράφων, ἐσ μίμημα τῶν Δημοσθένουσ, Φιλιππικοὺσ ἐπέγραφεν.

ἔθεον δὲ οἱ μὲν ἐπὶ ἵππων, οἱ δὲ ἐπὶ νεῶν, αὐτίκα τὸ εὐαγγέλιον Ἀντωνίῳ διαφέροντεσ· καὶ ὁ Λαίνασ ἐν ἀγορᾷ προκαθημένῳ τὴν κεφαλὴν καὶ τὴν χεῖρα μακρόθεν ἀνέσειεν ἐπιδεικνύσ. ὁ δὲ ἥσθη μάλιστα καὶ τὸν λοχαγὸν ἐστεφάνωσε καὶ πλέοσι τῶν ἄθλων ἐδωρήσατο πέντε καὶ εἴκοσι μυριάσιν Ἀττικῶν δραχμῶν ὡσ μέγιστον δὴ τόνδε πάντων ἐχθρὸν καὶ πολεμιώτατόν οἱ γενόμενον ἀνελόντα. ἡ κεφαλὴ δὲ τοῦ Κικέρωνοσ καὶ ἡ χεὶρ ἐν ἀγορᾷ τοῦ βήματοσ ἀπεκρέμαντο ἐπὶ πλεῖστον, ἔνθα πρότερον ὁ Κικέρων ἐδημηγόρει· καὶ πλείουσ ὀψόμενοι συνέθεον ἢ ἀκροώμενοι. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τῆσ διαίτησ ὁ Ἀντώνιοσ τὴν κεφαλὴν τοῦ Κικέρωνοσ θέσθαι πρὸ τῆσ τραπέζησ, μέχρι κόρον ἔσχε τῆσ θέασ τοῦ κακοῦ. Ὧδε μὲν δὴ Κικέρων, ἐπί τε λόγοισ ἀοίδιμοσ ἐσ ἔτι νῦν ἀνήρ, καὶ ὅτε ἦρχε τὴν ὕπατον ἀρχήν, ἐσ τὰ μέγιστα τῇ πατρίδι γεγονὼσ χρήσιμοσ, ἀνῄρητο καὶ ἀνῃρημένοσ ἐνυβρίζετο· ὁ δὲ παῖσ ἐσ τὴν Ἑλλάδα προαπέσταλτο ἐσ Βροῦτον. Κόιντοσ δέ, ὁ τοῦ Κικέρωνοσ ἀδελφόσ, ἅμα τῷ παιδὶ καταληφθεὶσ ἐδεῖτο τῶν σφαγέων πρὸ τοῦ παιδὸσ αὑτὸν ἀνελεῖν· τὰ δὲ ἐναντία καὶ τοῦ παιδὸσ ἱκετεύοντοσ, οἱ σφαγεῖσ ἔφασαν ἀμφοτέροισ διαιτήσειν καὶ διαλαβόντεσ ἕτερον ἕτεροι κατὰ σύνθημα φονεῖσ ἀνεῖλον ὁμοῦ. Ἐγνάτιοι δέ, πατὴρ καὶ υἱόσ, συμφυέντεσ ἀλλήλοισ διὰ μιᾶσ πληγῆσ ἀπέθανον·

Αἵδε μὲν δὴ παίδων ἀγαθῶν καὶ κακῶν ἔστων εἰκόνεσ· καὶ αὐτῶν αἱ κεφαλαὶ μὲν ἀπετέτμηντο, τὰ δὲ λοιπὰ σώματα ἔτι συνεπέπλεκτο. Βάλβοσ τὸν υἱόν, ἵνα μὴ βαδίζοντεσ ὁμοῦ φανεροὶ γένοιντο, προύπεμψεν ἐσ φυγὴν ἐπὶ θάλασσαν καὶ μετ’ ὀλίγον εἵπετο ἐκ διαστήματοσ. ἐξαγγείλαντοσ δέ τινοσ, εἴτε ἐξ ἐπιβουλῆσ εἴθ’ ὑπ’ ἀγνοίασ, τὸν υἱὸν συνειλῆφθαι, ἐπανῆλθε καὶ τοὺσ σφαγέασ μετεπέμψατο. συνέβη δὲ καὶ τὸν παῖδα ἀπολέσθαι ναυαγίῳ· οὕτω ταῖσ τότε συμφοραῖσ καὶ τὸ δαιμόνιον ἐπέκειτο. Ἀρρούντιοσ τὸν υἱόν, οὐχ ὑφιστάμενον φεύγειν χωρὶσ αὐτοῦ, μόλισ ἔπεισεν ὡσ νέον περισῴζειν ἑαυτόν. καὶ τόνδε μὲν ἡ μήτηρ ἐπὶ τὰσ πύλασ προύπεμψε καὶ ὑπέστρεψεν, ἵνα ἀνῃρημένον τὸν ἄνδρα θάψειε· πυθομένη δὲ καὶ τὸν υἱὸν ὑπὸ τῆσ θαλάσσησ διεφθάρθαι λιμῷ διεχρήσατο ἑαυτήν. ἀδελφοὶ δὲ δύο ὁμοῦ προγραφέντεσ, οἷσ ὄνομα ἦν Λιγάριοι, ἐκρύπτοντο ὑπὸ ἰπνῷ, μέχρι τῶν θεραπόντων αὐτοὺσ ἀνευρόντων ὁ μὲν αὐτίκα ἀνῃρέθη, ὁ δὲ ἐκφυγών, ἐπεὶ τὸν ἀδελφὸν ἔγνω διεφθαρμένον, ἔρριψεν αὑτὸν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τῆσ γεφύρασ ἐσ τὸ ῥεῦμα.

καὶ αὐτὸν ἁλιέων περισχόντων ὡσ οὐκ ἐναλάμενον, ἀλλὰ πεπτωκότα, ἐσ πολὺ μὲν ἐφιλονίκει καὶ ἑαυτὸν ἐσ τὸ ῥεῦμα ἐώθει, ἡσσώμενοσ δὲ τῶν ἁλιέων περιεγίγνετο καὶ "οὐκ ἐμέ," ἔφη, "περισῴζετε, ἀλλ’ ἑαυτοὺσ ἐμοὶ προγεγραμμένῳ συναπόλλυτε. " οἱ δὲ καὶ ὣσ αὐτὸν οἰκτείραντεσ περιέσῳζον, μέχρι τινὲσ τῶν στρατιωτῶν, οἳ τὴν γέφυραν ἐτήρουν, ἰδόντεσ ἐπέδραμόν τε καὶ τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμον. ἑτέρων δὲ ἀδελφῶν ὁ μὲν αὑτὸν ἔρριψε κατὰ τοῦ ῥεύματοσ, καὶ θεράπων αὐτοῦ τὸ σῶμα ἀνεζήτει μέχρι πέμπτησ ἡμέρασ, εὑρὼν δὲ ἔτι γνωρίζεσθαι δυναμένου, τὴν κεφαλὴν διὰ τὸ ἆθλον ἀπέκοψε· τὸν δὲ ἕτερον ἐν κοπρῶνι κρυπτόμενον ἕτεροσ ἐμήνυσε θεράπων, καὶ οἱ σφαγεῖσ εἰσελθεῖν μὲν ἀπηξίωσαν, δόρασι δὲ περικεντοῦντεσ ἐξήγαγον καί, ὡσ εἶχε, τὴν κεφαλὴν οὐδὲ ἀπονίψαντεσ ἀπέκοψαν. ἕτεροσ δέ, τοῦ ἀδελφοῦ συλλαμβανομένου, προσδραμὼν ἀγνοίᾳ τοῦ καὶ αὐτὸσ ἅμα ἐκείνῳ προγεγράφθαι, "ἐμέ," ἔφη, "κτείνατε πρὸ τούτου. " καὶ ὁ λοχαγὸσ ἔχων τὸ ἀκριβὲσ ἀνάγραπτον, "εἰκότα ἀξιοῖσ," ἔφη· "σὺ γὰρ πρὸ τούτου γέγραψαι," καὶ εἰπὼν κατὰ τὴν τάξιν ἔκτεινεν ἄμφω. Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἀδελφῶν δείγματα·

Λιγάριον δὲ ἡ γυνὴ κρύπτουσα μίαν ἐσ τὸ ἀπόρρητον ἐπηγάγετο θεράπαιναν, προδοθεῖσα δὲ ὑπ’ αὐτῆσ εἵπετο τῇ κεφαλῇ τοῦ ἀνδρὸσ φερομένῃ βοῶσα· "ἐγὼ τοῦτον ὑπεδεξάμην, τὰ δ’ ὅμοια τοῖσ ὑποδεξαμένοισ ἐστὶν ἐπιτίμια. " καὶ οὐδενὸσ αὐτὴν οὔτε ἀναιροῦντοσ οὔτε μηνύοντοσ, αὐτάγγελοσ ἐσ τοὺσ ἄρχοντασ ἦλθε καθ’ εαὑτῆσ, κἀκείνων αὐτὴν διὰ τὴν φιλανδρίαν ὑπεριδόντων, ἑαυτὴν ἀπέκτεινε λιμῷ. καὶ τῆσδε μὲν ἐνθάδε ἐπεμνήσθην, ὅτι τὸν ἄνδρα περισῴζουσα ἀπετύγχανέ τε καὶ συνεξήγαγεν ἑαυτήν· ὅσαι δὲ ἐπέτυχον τῆσ φιλανδρίασ, ἐν τοῖσ περισωθεῖσι τῶν ἀνδρῶν ἀναγράψω. ἕτεραι δὲ ἀθεμίστωσ ἐπεβούλευσαν τοῖσ ἀνδράσιν. καὶ αὐτῶν ἐστιν, ἣ Σεπτιμίῳ μὲν ἐγεγάμητο, ὑπὸ δέ τινοσ Ἀντωνίῳ φίλου διεφθείρετο· ἐπειγομένη δὲ ἐκ μοιχείασ ἐσ γάμον ἐδεήθη διὰ τοῦ μοιχεύοντοσ αὐτὴν Ἀντωνίου, καὶ ὁ Σεπτίμιοσ αὐτίκα τοῖσ πίναξι προσετέθη. καὶ μαθὼν ἐσ τῆσ γυναικὸσ ὑπ’ ἀγνοίασ τῶν οἴκοι κακῶν ἔφευγεν. ἡ δὲ ὡσ φιλοφρονουμένη τὰσ θύρασ ἐπέκλεισε καὶ ἐτήρει τὸν ἄνδρα, ἑώσ οἱ σφαγεῖσ παρεγένοντο· καὶ τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ οἱ μὲν ἐκεῖνον ἀνῄρουν, ἡ δὲ ἔθυε γάμουσ. Σάλασσοσ δὲ ἐκφυγών τε καὶ ἀπορούμενοσ ἧκε μὲν ἐσ πόλιν νυκτόσ, ὅτε μάλιστα ἔδοξεν ἀμβλύνεσθαι τὸ δεινόν, πεπραμένησ δὲ τῆσ οἰκίασ μόνοσ αὐτὸν ὁ θυρωρὸσ τῇ οἰκίᾳ συμπεπραμένοσ ἐπέγνω καὶ ἐσ τὸ ἑαυτοῦ οἴκημα ὑπεδέχετο καὶ κρύψειν ἐπηγγέλλετο καὶ θρέψειν, ἐξ ὧν ἐδύνατο.

ὁ δὲ τὴν γυναῖκά οἱ καλέσαι προσέταξεν ἐκ τῆσ ἐκείνησ οἰκίασ. ἡ δ’ ὑποκριναμένη μὲν ἐλθεῖν ἐπείγεσθαι, δεδιέναι δ’ ὡσ ἐν νυκτὶ καὶ θεραπαίναισ τὸ ὕποπτον, μεθ’ ἡμέραν ἥξειν ἔφη. καὶ γενομένησ ἡμέρασ ἡ μὲν τοὺσ σφαγέασ μετῄει, καὶ ὁ θυρωρὸσ αὐτὴν ὡσ βραδύνουσαν ἐσ τὴν οἰκίαν ἀπέτρεχεν ἐπείξων· ὁ δὲ Σάλασσοσ, οἰχομένου τοῦ θυρωροῦ δείσασ ὡσ ἐσ ἐνέδραν ἀπιόντοσ, ἐσ τὸ τέγοσ ἀναδραμὼν ἐκαραδόκει τὸ γιγνόμενον, ἰδὼν δὲ οὐ τὸν θυρωρόν, ἀλλὰ τὴν γυναῖκα τοῖσ σφαγεῦσιν ἡγουμένην ἔρριψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ τέγουσ. Φούλβιον δὲ ἐσ θεραπαίνησ φυγόντα παλλακευθείσησ τε αὐτῷ καὶ ἀπηλευθερωμένησ καὶ προῖκα ἐσ γάμον ἐπιλαβούσησ, ἡ τοσάδε εὖ παθοῦσα προύδωκε ζηλοτυπίᾳ τῆσ μεθ’ ἑαυτὴν τῷ Φουλβίῳ γεγαμημένησ. Τοσάδε μὲν δὴ καὶ γυναικῶν πονηρῶν ὑποδείγματα γεγράφθω· Στάτιοσ δὲ ὁ Σαυνίτησ, πολλὰ Σαυνίταισ ἐν τῷ συμμαχικῷ πολέμῳ κατειργασμένοσ, διὰ δὲ περιφάνειαν ἔργων καὶ διὰ πλοῦτον καὶ γένοσ ἐσ τὸ Ῥωμαίων βουλευτήριον ἀνακεκλημένοσ, ὀγδοηκοντούτησ ὢν ἤδη καὶ διὰ πλοῦτον προγεγραμμένοσ, ἀνεπέτασε τὴν οἰκίαν τῷ τε δήμῳ καὶ τοῖσ θεράπουσιν ἐκφορεῖν, ὅσα θέλοιεν, τὰ δὲ καὶ αὐτὸσ διερρίπτει, μέχρι κεκενωμένησ ἐπικλείσασ ἐνέπρησε καὶ ἀπώλετο, καὶ τὸ πῦρ πολλὰ τῆσ πόλεωσ ἄλλα ἐπενείματο.

Καπίτων δὲ ἐσ πολὺ τὰσ θύρασ ὑπανοίγων τοὺσ ἐσβιαζομένουσ καθ’ ἕνα ἀνῄρει, ὑπὸ δὲ πολλῶν ἐπιβρισάντων εἷσ ἀπέθανε πολλοὺσ ἀποκτείνασ. Οὐετουλῖνοσ δὲ χεῖρα ἤθροισε πολλὴν ἀμφὶ τὸ Ῥήγιον αὐτῶν τε τῶν προγεγραμμένων ἀνδρῶν καὶ ὅσοι συνέφευγον αὐτοῖσ, καὶ ἀπὸ τῶν ὀκτωκαίδεκα πόλεων, αἳ τοῖσ στρατοῖσ ἐπινίκια ἐπηγγελμέναι πάνυ ἐδυσχέραινον. τούσδε οὖν ἔχων ὁ Οὐετουλῖνοσ ἀνῄρει τῶν λοχαγῶν τοὺσ διαθέοντασ, μέχρι πεμφθέντοσ ἐπ’ αὐτὸν στρατοῦ πλέονοσ οὐδ’ ὣσ ἔληξεν, ἀλλ’ ἐσ Σικελίαν πρὸσ Πομπήιον, κρατοῦντά τε αὐτῆσ καὶ τοὺσ φεύγοντασ ὑποδεχόμενον, ἐπέρασεν. εἶτα ἐπολέμει καρτερῶσ, μέχρι πολλαῖσ μάχαισ ἡσσώμενοσ τὸν μὲν υἱὸν καὶ ὅσοι τῶν προγεγραμμένων ἄλλοι συνῆσαν, ἐπὶ Μεσσήνησ ἔπεμψεν, αὐτὸσ δέ, ὡσ εἶδε πορθμευόμενον ἤδη τὸ σκάφοσ, ἐμπεσὼν τοῖσ πολεμίοισ κατεκόπη. Νάσων δὲ ὑπὸ ἐξελευθέρου, παιδικῶν οἱ γενομένου, προδοθεὶσ ἡρ́πασε παρά του τῶν στρατιωτῶν ξίφοσ καὶ τὸν προδότην μόνον ἀποκτείνασ ἑαυτὸν τοῖσ σφαγεῦσιν ὑπέσχε.

φιλοδέσποτοσ δὲ οἰκέτησ τὸν κεκτημένον ἐπὶ λόφου ἐκάθισε καὶ αὐτὸσ ἐπὶ θάλασσαν ᾔει μισθωσόμενοσ αὐτῷ σκάφοσ. ἐπανιὼν δὲ κτεινόμενόν τε εἶδε τὸν δεσπότην καὶ ἀποψύχοντοσ ἤδη μέγα βοῶν "ἐπίμεινον ἐσ βραχύ, ὦ δέσποτα," εἶπε καὶ κτείνει τὸν λοχαγὸν ἐμπεσὼν ἄφνω. μετὰ δὲ ἐκεῖνον ἑαυτὸν ἐπαναιρῶν εἶπε τῷ δεσπότῃ· "παραμύθιον ἔχεισ. " Λεύκιοσ δὲ δύο πιστοτάτοισ ἀπελευθέροισ χρυσίον δοὺσ ἐπὶ θάλασσαν ᾔει, διαδράντων δὲ ἐκείνων ὑπέστρεψε καταγινώσκων τοῦ βίου καὶ ἑαυτὸν ἐμήνυσε τοῖσ σφαγεῦσι. Λαβιηνὸσ δὲ ἐν ταῖσ Σύλλα προγραφαῖσ πολλοὺσ τῶν τότε συλλαβών τε καὶ κτείνασ ἠδόξησεν ἄρα, εἰ μὴ τὰ ὅμοια γενναίωσ ἐνέγκοι, καὶ προελθὼν τῆσ οἰκίασ ἐκαθέζετο ἐπὶ θρόνου τοὺσ σφαγέασ περιμένων. Κέστιοσ δὲ ἐν χωρίοισ παρὰ εὐνόοισ θεράπουσιν ἐκρύπτετο, λοχαγῶν δ’ αἰεὶ σὺν ὅπλοισ ἢ κεφαλαῖσ διαθεόντων οὐκ ἔφερε τὸ μῆκοσ τοῦ φόβου, ἀλλ’ ἔπεισε τοὺσ θεράποντασ ἅψαι πυράν, ἵνα ἔχοιεν λέγειν, ὅτι Κέστιον ἀποθανόντα θάπτοιεν. καὶ οἱ μὲν ἐνεδρευθέντεσ ἧψαν, ὁ δὲ ἐσήλατο ἐσ αὐτήν. Ἀπώνιοσ δὲ ἀσφαλῶσ ἑαυτὸν ἐπικρύψασ οὐκ ἤνεγκε τὴν πονηρίαν τῆσ διαίτησ, ἀλλὰ προήγαγεν ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν σφαγήν. ἄλλοσ ἐν φανερῷ καθῆστο ἑκὼν καὶ βραδυνόντων τῶν σφαγέων ἀπήγξατο ἐν μέσῳ. Λεύκιοσ δὲ ὁ Ἀσινίου τοῦ ὑπατεύοντοσ τότε πενθερόσ, φεύγων διὰ θαλάσσησ, οὐ φέρων τοῦ χειμῶνοσ τὴν ἀηδίαν ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰσ τὸ πέλαγοσ.

Καισέννιον δὲ οἱ διώκοντεσ, ὑποφεύγοντά τε καὶ βοῶντα οὐ προγεγράφθαι, ἀλλὰ διὰ τὰ χρήματα ἐπιβουλεύεσθαι πρὸσ αὐτῶν, ἐπὶ τὸν πίνακα ἀγαγόντεσ ἀναγινώσκειν ἑαυτοῦ τὸ ὄνομα ἐκέλευον καὶ ἀναγινώσκοντα ἔκτειναν. Αἰμίλιοσ δὲ ἀγνοῶν, ὅτι προγέγραπται, διωκόμενον ἄλλον ἰδὼν ἤρετο τὸν λοχαγὸν τὸν διώκοντα, τίσ ὁ προγεγραμμένοσ εἰή· καὶ ὁ λοχαγὸσ τὸν Αἰμίλιον γνωρίσασ "σὺ κἀκεῖνοσ" εἶπε καὶ τοὺσ δύο ἀπέκτεινε. Κίλλων δὲ ἐκ τοῦ βουλευτηρίου προϊὼν καὶ Δέκιοσ, ἐπεὶ τοῖσ πίναξιν ἐπύθοντο σφῶν τὰ ὀνόματα προσγεγράφθαι, οὔπω τινὸσ ἐπιόντοσ αὐτοῖσ, ἔφευγον ἀκόσμωσ διὰ πυλῶν, καὶ αὐτοὺσ τοῖσ ἀπαντῶσι τῶν λοχαγῶν αὐτὸσ ὁ δρόμοσ ἐμήνυσεν. Ἰκέλιοσ δέ, ὃσ ἐπὶ Βρούτῳ τε καὶ Κασσίῳ δικάζων, Καίσαροσ τοῖσ δικαστηρίοισ μετὰ στρατιᾶσ ἐφεστῶτοσ καὶ τῶν ἄλλων δικαστῶν κρύφα τὴν καταδικάζουσαν φερόντων, μόνοσ τὴν ἀπολύουσαν ἤνεγκε φανερῶσ, ἐκλαθόμενοσ τῆσ μεγαλόφρονοσ ἐλευθεριότητοσ, νεκρὸν σῶμα ἐκκομιζόμενον ὑποστὰσ τοῖσ φέρουσι συνεβάσταζε τὸ λέχοσ. ἰδόντων δὲ τῶν φρουρούντων τὰσ πύλασ, ὅτι πλεονάζουσιν οἱ νεκροφόροι παρὰ τὸ σύνηθεσ ἑνὶ ἀνδρί, καὶ τοὺσ μὲν φέροντασ οὐχ ὑπονοούντων, τὸ δὲ λέχοσ ἐρευνωμένων, μὴ νεκρόν τισ ὑποκρίνοιτο, οἱ νεκροφόροι τὸν Ἰκέλιον ἤλεγχον οὐχ ὁμότεχνον σφίσιν ὄντα, ἐπιγνωσθέντα τε οἱ σφαγεῖσ ἀπέκτειναν. Οὐᾶροσ δ’ ἀπελευθέρου προδιδόντοσ αὐτὸν ἀπέδρα, καὶ ὄροσ ἐξ ὄρουσ ἀμείβων ἐσ τὸ Μιντουρναίων ἕλοσ ἐνέπεσεν, ἔνθα ἑαυτὸν διαναπαύων ἡσύχαζε.

τῶν δὲ Μιντουρναίων ἐπὶ ζητήσει λῃστηρίου τὸ ἕλοσ περιθεόντων, ἥ τε κόμη τοῦ δόνακοσ σαλευθεῖσα ἐνέφηνε τὸν Οὐᾶρον, καὶ ληφθεὶσ ἔλεγεν εἶναι λῃστὴσ καὶ ἐπὶ τῷδε θανάτῳ καταδικαζόμενοσ ἠνείχετο. ὡσ δὲ αὐτὸν ἔμελλον καὶ βασανιεῖν ἐσ τοὺσ συνεγνωκότασ, οὐκ ἐνεγκὼν ἤδη τοῦτο ὡσ ἀπρεπέστερον, "ἀπαγορεύω," φησίν, "ὑμῖν, ὦ Μιντουρναῖοι, ὕπατόν με γεγενημένον, καί, ὃ τοῖσ νῦν ἄρχουσι τιμιώτερόν ἐστι, προγεγραμμένον μήτε βασανίζειν μήτε ἀναιρεῖν ἔτι· εἰ γὰρ οὐκ ἔνι μοι διαφυγεῖν, ἄμεινον ὑπὸ τῶν ὁμοτίμων παθεῖν. " ἀπιστούντων δὲ τῶν Μιντουρναίων καὶ τὸν λόγον ὑπονοούντων λοχαγὸσ ἐπέγνω διαθέων καὶ τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμε, τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα τοῖσ Μιντουρναίοισ κατέλιπε. Λάργον ἕτεροι συνελάμβανον ἐν χωρίοισ, οὐ Λάργον, ἀλλ’ ἕτερον διώκοντεσ· οἰκτείραντεσ δ’, ὅτι μὴ ζητούμενοσ ἁλοίη, φεύγειν μεθῆκαν ἀνὰ τὴν ὕλην. ὁ δὲ ὑφ’ ἑτέρων διωκόμενοσ δρόμῳ τοὺσ προτέρουσ κατέλαβε καί "ὑμεῖσ," ἔφη, "με κτείνατε μᾶλλον, οἱ ἐλεήσαντεσ, ἵνα τὸν μισθὸν ἀντὶ τούτων ὑμεῖσ φέρησθε. " Ὁ μὲν δὴ ταύτην ἔδωκεν ἀμοιβὴν ἀποθνῄσκων φιλανθρωπίασ, Ῥοῦφοσ δὲ ἔχων συνοικίαν περικαλλῆ, γείτονα Φουλβίασ τῆσ γυναικὸσ Ἀντωνίου, πάλαι μὲν ἀξιούσῃ τῇ Φουλβίᾳ πρίασθαι τὴν οἰκίαν οὐ συνεχώρει, τότε δὲ καὶ δωρούμενοσ προεγράφη. καὶ τὴν κεφαλὴν ὁ μὲν Ἀντώνιόσ οἱ προσφερομένην οὐχ ἑαυτῷ προσήκειν εἰπὼν ἔπεμψεν ἐσ τὴν γυναῖκα, ἡ δὲ ἀντὶ τῆσ ἀγορᾶσ ἐκέλευσεν ἐπὶ τῆσ συνοικίασ προτεθῆναι.

ἔπαυλιν ἕτεροσ εἶχε περικαλλῆ καὶ σύσκιον, ἄντρον τε καλὸν ἦν ἐν αὐτῇ καὶ βαθύ, καὶ τάχα διὰ ταῦτα καὶ προυγράφη. ἔτυχε δὲ ἀναψύχων κατὰ τὸ ἄντρον, καὶ αὐτῷ τῶν σφαγέων ἔτι μακρόθεν ἐπιθεόντων θεράπων αὐτὸν ἐσ τὸν μυχὸν τοῦ ἄντρου προπέμψασ ἐνέδυ τὸν τοῦ δεσπότου χιτωνίσκον καὶ ὑπεκρίνετο ἐκεῖνοσ εἶναι καὶ δεδιέναι· καὶ τάχα ἂν ἐπέτυχεν ἀναιρεθείσ, εἰ μὴ τῶν ὁμοδούλων τισ ἐνέφηνε τὴν ἐνέδραν. ἀναιρεθέντοσ δὲ ὧδε τοῦ δεσπότου, ὁ δῆμοσ ἀγανακτῶν παρὰ τοῖσ ἄρχουσιν οὐκ ἐπαύετο, μέχρι τὸν μὲν ἐνδείξαντα κρεμασθῆναι, τὸν δὲ περισώσαντα ἐλευθερῶσαι ἐποίησεν. Ἁτέριον δὲ κρυπτόμενον θεράπων ἐμήνυσέ τε καὶ ἐλεύθεροσ αὐτίκα γενόμενοσ ἀντωνεῖτο τοῖσ παισὶν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν καὶ ἐνύβριζεν ἐπαχθῶσ. οἱ δὲ αὐτῷ πανταχῇ μετὰ σιγῆσ εἵποντο κλαίοντεσ, ἑώσ ὁ δῆμοσ ἠγανάκτησε, καὶ οἱ τρεῖσ αὐτόν, ὡσ πλεονάσαντα τῆσ χρείασ, ἀνεδούλωσαν τοῖσ παισὶ τοῦ προγεγραμμένου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 4

(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION