헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́17́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17)

Ἐκτελεσθέντοσ δὲ τοῖσ φονεῦσι τοσοῦδε ἄγουσ ἐν ἱερῷ χωρίῳ καὶ ἐσ ἄνδρα ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή τε ἦν ἀνὰ τὸ βουλευτήριον αὐτίκα καὶ ἀνὰ τὴν πόλιν ὅλην, καὶ ἐτρώθησάν τινεσ τῶν βουλευτῶν ἐν τῷδε τῷ θορύβῳ καὶ ἀπέθανον ἕτεροι. πολὺσ δὲ καὶ ἄλλοσ ἀστῶν τε καὶ ξένων ἐγίγνετο φόνοσ, οὐ προβεβουλευμένοσ, ἀλλ’ οἱο͂σ ἐκ θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίασ τῶν ἐπιλαβόντων, οἵ τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἑώθεν ὡσ ἐπὶ δή τινα θέασ ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον ἐσ τὰ τοῦ βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ τὸ θέατρον ὑπὸ ἐκπλήξεωσ σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ διελύετο, τά τε ὤνια ἡρπάζετο· καὶ τὰσ θύρασ ἅπαντεσ ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐσ ἄμυναν ἡτοιμάζοντο, Ἀντώνιόσ τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου, τεκμαιρόμενοσ συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. καὶ Λέπιδοσ ὁ ἵππαρχοσ ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ γεγονότοσ, ἐσ δὲ τὴν ἐν τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα ἦν αὐτῷ τέλοσ στρατιωτῶν, ἐσ τὸ πεδίον αὐτοὺσ μετεβίβαζεν ὡσ ἑτοιμοτέρουσ ἕξων ἐσ τὰ παραγγελλόμενα ὑπ’ Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ γὰρ ἐξίστατο, φίλῳ τε τοῦ Καίσαροσ ὄντι μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. καὶ αὐτοῖσ σκεπτομένοισ ὁρμὴ μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε παθόντι, τὴν δὲ βουλὴν πρὸσ τῶν ἀνδροφόνων ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸ μέλλον ἔτι περιεσκόπουν. ἀμφὶ δὲ αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροισ ἠρέσκετο, ἡ δὲ τῆσ ἡγεμονίασ ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ πλέονεσ ἀρχαὶ καὶ πολὺσ ὅμιλοσ ἄλλοσ ἀστῶν καὶ ξένων καὶ πολὺσ θεράπων καὶ ἐξελεύθεροσ αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ τῆσ οἰκίασ παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόωσ διαφυγόντων τρεῖσ θεράποντεσ μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα ἐσ τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλωσ, οἱᾶ τρεῖσ, τὸν πρὸ ὀλίγου γῆσ καὶ θαλάττησ προστάτην. Οἱ δὲ σφαγεῖσ ἐβούλοντο μέν τι εἰπεῖν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, οὐδενὸσ δὲ παραμείναντοσ τὰ ἱμάτια ταῖσ λαιαῖσ ὥσπερ ἀσπίδασ περιπλεξάμενοι καὶ τὰ ξίφη μετὰ τοῦ αἵματοσ ἔχοντεσ ἐβοηδρόμουν βασιλέα καὶ τύραννον ἀνελεῖν.

καὶ πῖλόν τισ ἐπὶ δόρατοσ ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεωσ ἐπί τε τὴν πάτριον πολιτείαν παρεκάλουν καὶ Βρούτου τοῦ πάλαι καὶ τῶν τότε σφίσιν ὀμωμοσμένων ἐπὶ τοῖσ πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον δὲ αὐτοῖσ τινεσ χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου μὴ μετασχόντεσ προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλοσ τε ὁ Σπινθὴρ καὶ Φαώνιοσ καὶ Ἀκουῖνοσ καὶ Δολοβέλλασ καὶ Μοῦρκοσ καὶ Πατίσκοσ· οἳ τῆσ μὲν δόξησ οὐ μετέσχον, τῆσ δὲ τιμωρίασ τοῖσ ἁμαρτοῦσι συνέτυχον. τοῦ δήμου δὲ αὐτοῖσ οὐ προσθέοντοσ ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν βουλῇ, καὶ εἰ αὐτίκα ὑπ’ ἀγνοίασ καὶ θορύβου διέφυγε, θαρροῦντεσ ὅμωσ, συγγενέσι τε σφῶν καὶ φίλοισ οὖσι βαρυνομένοισ τε τὴν τυραννίδα ὁμοίωσ, τὸν δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ τοὺσ ἐστρατευμένουσ τῷ Καίσαρι πολλοὺσ ἐν τῇ πόλει τότε παρόντασ, τοὺσ μὲν ἄρτι τῆσ στρατείασ ἀφειμένουσ καὶ ἐσ κληρουχίασ διατεταγμένουσ, τοὺσ δὲ προαπῳκισμένουσ μέν, ἐσ δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαροσ ἐξιόντοσ ἀφιγμένουσ. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸν ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ στρατὸν ἐν τῇ πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα, μὴ ἀντὶ τῆσ βουλῆσ τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενοσ ἐργάσαιτό τι δεινὸν αὑτούσ. Οὕτω δ’ ἔχοντεσ τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖσ μονομάχοισ ἀνέθορον.

τό τε πλῆθοσ τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐσ τὰσ πατρίδασ ἔτι ὡσ πάλαι καθ’ ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ μὴ δικαίουσ πολέμουσ ἐνίουσ πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐσ κληρουχίασ ἀδίκουσ ἀλλοτρίασ τε γῆσ καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖσ ἱεροῖσ καὶ τεμένεσιν ὑφ’ ἑνὶ σημείῳ καὶ ὑφ’ ἑνὶ ἄρχοντι τῆσ ἀποικίασ, τὰ μὲν ὄντα σφίσιν ὡσ ἐπὶ ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότεσ, εὐώνοι δ’ ἐσ ὅ τι μισθοῖντο. καὶ αὐτοῖσ βουλευομένοισ ἔδοξεν ἐπὶ τὰ πλήθη μισθώματα περιπέμπειν· ἤλπιζον γάρ, ἀρξαμένων τινῶν ἐπαινεῖν τὰ γεγενημένα, καὶ τοὺσ ἄλλουσ συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆσ ἐλευθερίασ καὶ πόθῳ τῆσ πολιτείασ. ἔτι γὰρ ᾤοντο τὸν δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶσ, οἱο͂ν ἐπὶ τοῦ πάλαι Βρούτου τὴν τότε βασιλείαν καθαιροῦντοσ ἐπυνθάνοντο γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοισ ἐναντία προσδοκῶντεσ, φιλελευθέρουσ ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺσ σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμωσ τοὺσ παρόντασ. ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένησ ἐκ πολλοῦ τῆσ πολιτείασ. παμμιγέσ τε γάρ ἐστιν ἤδη τὸ πλῆθοσ ὑπὸ ξενίασ, καὶ ὁ ἐξελεύθεροσ αὐτοῖσ ἰσοπολίτησ ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα τοῖσ δεσπόταισ ὅμοιοσ· χωρὶσ γὰρ τῆσ βουλευτικῆσ ἡ ἄλλη στολὴ τοῖσ θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινοσ. τό τε σιτηρέσιον τοῖσ πένησι χορηγούμενον ἐν μόνῃ Ῥώμῃ τὸν ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν τῆσ Ἰταλίασ λεὼν ἐσ τὴν Ῥώμην ἐπάγεται. Ὅθεν οὐ δυσχερῶσ ἐκ τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν πλῆθόσ τι τοῖσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐσ τὴν ἀγορὰν εὐθὺσ ἀγήγερτο·

οἳ καίπερ ὄντεσ ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ ἐθάρρουν, δεδιότεσ τὴν Καίσαροσ δόξαν καὶ τὸ πρὸσ τῶν ἑτέρων ἐσόμενον, ὡσ δ’ ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ τὴν εἰρήνην ἐπεβόων καὶ θαμινὰ τοὺσ ἄρχοντασ ὑπὲρ αὐτῆσ παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο ἐσ τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντεσ· οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην μὴ γενομένησ αὐτοῖσ ἀμνηστίασ. ὧδε δὲ αὐτοῖσ ἔχουσι πρῶτοσ ἐπιφαίνεται Κίννασ στρατηγόσ, οἰκεῖοσ ὢν ἐξ ἐπιγαμίασ τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν ἐσ μέσουσ τήν τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν ἀπεδύσατο, ὡσ παρὰ τυράννου δεδομένησ ὑπερορῶν, καὶ τὸν Καίσαρα τύραννον ἐκάλει καὶ τοὺσ ἀνελόντασ τυραννοκτόνουσ, καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡσ ὁμοιότατον μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ εὐεργέτασ καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν. καὶ Κίννασ μὲν οὕτωσ ἔλεξεν, οἱ δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθουσ οὐχ ὁρῶντεσ ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖσ οὐκ ἐκάλουν τοὺσ ἄνδρασ οὐδέ τι πλέον ἢ περὶ τῆσ εἰρήνησ μόνησ αὖθισ παρεκάλουν. Ἐπεὶ δὲ καὶ Δολοβέλλασ, νέοσ ἀνὴρ καὶ περιώνυμοσ, ὑπατεύειν ὑπ’ αὐτοῦ Καίσαροσ ἐσ τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτουσ ᾑρημένοσ, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆσ πόλεωσ, τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα ἠμφιέσατο καὶ τὰ σημεῖα τῆσ ἀρχῆσ περιεστήσατο, τὸν δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα δεύτεροσ ὅδε ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι τοῖσ ἐπ’ αὐτῷ βεβουλευμένοισ ὑπεκρίνετο καὶ μόνησ ἄκων τῆσ χειρὸσ ἀπολειφθῆναι εἱ̓σὶ δ’ οἳ καὶ λέγουσιν αὐτὸν εἰσηγήσασθαι τὴν ἡμέραν θέσθαι τῇ πόλει γενέθλιον̓, τότε δὴ καὶ οἱ μεμισθωμένοι ἀνεθάρρουν ὡσ καὶ στρατηγοῦ καὶ ὑπάτου σφίσι συγγνωμόνων ὄντων καὶ τοὺσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐκ τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν.

οἱ δὲ ἥδοντο μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον ἄνδρα νέον καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν ἐσ ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν μόνοι Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ ὁ Μᾶρκοσ, ᾑμαγμένοσ τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ τὰσ πληγὰσ ἐπὶ τὸν Καίσαρα Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ. ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐσ τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτεροσ εἶπεν, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ καλοῖσ ὁμολογουμένοισ ἀλλήλουσ ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺσ μονομάχουσ σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι. τόν τε δῆμον ἐξώτρυνον ὅμοια τοῖσ προγόνοισ ἐργάσασθαι τοῖσ καθελοῦσι τοὺσ βασιλέασ, οὐκ ἐκ βίασ ἄρχοντασ ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ’ ᾑρημένουσ ὑπὸ νόμοισ· Σέξστον τε Πομπήιον, τὸν Πομπηίου Μάγνου, τοῦ Καίσαρι περὶ τῆσ δημοκρατίασ πεπολεμηκότοσ, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι πρὸσ τῶν Καίσαροσ στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ τοὺσ δημάρχουσ Καισήτιον καὶ Μάρυλλον, οἳ τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ ἀφαιρεθέντεσ ἠλῶντο. Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ περὶ τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθισ ἐσ τὸ Καπιτώλιον·

οὐ γὰρ ἐθάρρουν πω τοῖσ παροῦσι. τῶν δ’ οἰκείων σφίσι καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον ἐσ τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸσ αὐτοὺσ δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντεσ ὑπὲρ αὐτῶν ἐσ Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον ὁμονοίασ πέρι καὶ προνοίασ τῆσ ἐλευθερίασ καὶ φειδοῦσ τῶν ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν, εἰ μὴ συμφρονοῖεν. καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντεσ, οὐκ ἐπαινοῦντεσ μὲν τὸ πεπραγμένον οὑ̓ γὰρ ἐθάρρουν ἐν φίλοισ Καίσαροσ̓, γενόμενον δ’ ἐνεγκεῖν ἀξιοῦντεσ ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων αὐτὸ οὐ κατὰ μῖσοσ, ἀλλ’ ἐπ’ εὐνοίᾳ τῆσ πατρίδοσ καὶ οἴκτῳ τῆσ πόλεωσ κεκενωμένησ στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺσ ὑπολοίπουσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ ἡ μέλλουσα στάσισ διολέσει. οὐδὲ γὰρ ὅσιον, εἴ τισ αὐτοῖσ ἔστιν ἔχθρα πρὸσ ἐνίουσ, ἐν τοῖσ δημοσίοισ κινδύνοισ ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν τοῖσ κοινοῖσ καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι ἤ, εἴ τισ ἀνηκέστωσ ἔχει, τὰ ἴδια ἐν τῷ παρόντι ἀναθέσθαι. Ἀντώνιοσ δὲ καὶ Λέπιδοσ ἐβούλοντο μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥσ μοι προείρηται, εἴτε φιλίασ ἕνεκα εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ ἀρχῆσ ὀρεγόμενοι καὶ νομίζοντεσ εὐμαρέστερα σφίσιν ἅπαντα ἔσεσθαι τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν ἀθρόωσ ἐκποδὼν γενομένων·

τοὺσ δὲ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ αὐτῶν ἐδεδοίκεσαν καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν ἐσ ἐκείνουσ, Δέκμον τε μάλιστα, τῆσ ὁμόρου Κελτικῆσ ᾑρημένον ὑπὸ Καίσαροσ ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσησ. ἐδόκει δὴ καραδοκεῖν ἔτι τὰ γενησόμενα καὶ τεχνάζειν εἰ δύναιντο περισπάσαι πρὸσ ἑαυτοὺσ τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον ἤδη τοῖσ ἀτρύτοισ πόνοισ γεγενημένην. οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖσ ὁ Ἀντώνιοσ τοὺσ εἰπόντασ ἠμείψατο· "κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ μύσουσ καὶ ὧν Καίσαρι πάντεσ ὠμόσαμεν, φύλακεσ αὐτῷ τοῦ σώματοσ ἢ τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὐόρκον ἦν τὸ ἄγοσ ἐξελαύνειν καὶ μετ’ ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντασ ἐνόχουσ ὄντασ ταῖσ ἀραῖσ. ἀλλὰ δι’ ὑμᾶσ οἷσ οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ’ ὑμῶν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν εὐαγὲσ ἔσεσθαι τῇ πόλει, ὅ τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. Ὁ μὲν ἀσφαλῶσ οὕτωσ ἀπεκρίνατο.

οἱ δὲ χάριν τε ᾔδεσαν καὶ ἀπεχώρουν ἐν ἐλπίδι βεβαίῳ τὰ πάντα θέμενοι· τὴν γὰρ βουλὴν σφίσι συμπράξειν ἐσ πάντα ἐπεποίθεσαν. ὁ δὲ Ἀντώνιοσ τὰσ μὲν ἀρχὰσ ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ διαστήματοσ ἐν μέσῳ προκαθημένασ ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ· καὶ ἦσαν πυραὶ πανταχοῦ κατὰ τὸ ἄστυ καὶ δι’ αὐτῶν ἔθεον ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἐσ τὰσ τῶν βουλευτῶν οἰκίασ οἱ τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι, παρακαλοῦντεσ ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆσ πατρίου πολιτείασ· ἀντιπαρέθεον δὲ καὶ οἱ τῶν κληρούχων ἡγεμόνεσ ἀπειλοῦντεσ, εἰ μή τισ αὐτοῖσ φυλάξει τὰσ κληρουχίασ τάσ τε ἤδη δεδομένασ καὶ τὰσ ἐπηγγελμένασ. ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν ὁ καθαρώτατοσ λεὼσ ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ ἐσ μνήμην τοῦ Καίσαροσ ὑπεφέροντο καὶ ταῖσ γνώμαισ διῃροῦντο. τῆσ δ’ αὐτῆσ νυκτὸσ καὶ τὰ χρήματα τοῦ Καίσαροσ καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆσ ἀρχῆσ ἐσ τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆσ γυναικὸσ αὐτὰ τῆσ Καίσαροσ ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίασ ἐσ ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσησ, εἴτε τοῦ Ἀντωνίου κελεύσαντοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 17

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION