헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́16́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16)

Ἀλλ’ ὅδε μὲν ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ Ῥώμην ἠπείγετο, τὰ ἐμφύλια πάντα καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ δόξησ, οἱάσ οὔ τισ πρὸ τοῦ· ὅθεν αὐτῷ τιμαὶ πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρωσ ἐσ χάριν ἐπενοοῦντο, θυσιῶν τε πέρι καὶ ἀγώνων καὶ ἀναθημάτων ἐν πᾶσιν ἱεροῖσ καὶ δημοσίοισ χωρίοισ, ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ ἐν ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν, ὅσοι Ῥωμαίοισ φίλοι. σχήματά τε ἐπεγράφετο ταῖσ εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανοσ ἐκ δρυὸσ ἦν ἐπ’ ἐνίαισ ὡσ σωτῆρι τῆσ πατρίδοσ, ᾧ πάλαι τοὺσ ὑπερασπίσαντασ ἐγέραιρον οἱ περισωθέντεσ. ἀνερρήθη δὲ καὶ πατὴρ πατρίδοσ, καὶ δικτάτωρ ἐσ τὸν ἑαυτοῦ βίον ᾑρέθη καὶ ὕπατοσ ἐσ δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα ἱερὸσ καὶ ἄσυλοσ εἶναι καὶ χρηματίζειν ἐπὶ θρόνων ἐλεφαντίνων τε καὶ χρυσέων, καὶ θύειν μὲν αὐτὸν αἰεὶ θριαμβικῶσ ἠμφιεσμένον, τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ ἔτοσ ἕκαστον, αἷσ αὐτὸσ ἡμέραισ ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέασ δὲ καὶ ἱερείασ ἀνὰ πενταετὲσ εὐχὰσ δημοσίασ ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰσ ἀρχὰσ εὐθὺσ καθισταμένασ ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ Καίσαροσ ὁριζομένων ἀντιπράξειν. ἔσ τε τιμὴν τῆσ γενέσεωσ αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον μῆνα Ιοὔλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. καὶ νεὼσ ἐψηφίσαντο πολλοὺσ αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ θεῷ καὶ κοινὸν αὐτοῦ καὶ Ἐπιεικείασ, ἀλλήλουσ δεξιουμένων· οὕτωσ ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡσ δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι. Εἰσὶ δ’ οἳ καὶ βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν, μέχρι μαθὼν αὐτὸσ ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν ὡσ ἀθέμιστον ὄνομα μετὰ τὴν τῶν προγόνων ἀράν.

σπεῖραι δ’ ὅσαι στρατηγίδεσ αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων ἔτι ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε τῆσ φυλακῆσ καὶ μετὰ τῆσ δημοσίασ ὑπηρεσίασ ἐπεφαίνετο μόνησ. ὧδε δ’ ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι πρὸ τῶν ἐμβόλων, τὸ ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν ἡ βουλή, τῶν ὑπάτων ἡγουμένων, ἐν κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον. ὁ δὲ αὐτοὺσ ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν οὐδ’ ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ τοῖσ διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐσ τὴν ἐπιθυμίαν τῆσ βασιλικῆσ προσηγορίασ καὶ τόδε παρέσχε. τὰσ δὲ ἄλλασ τιμὰσ χωρὶσ τῆσ δεκαετοῦσ ὑπατείασ προσέμενοσ ὑπάτουσ ἐσ τὸ μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν τε καὶ Ἀντώνιον, τὸν ἵππαρχον ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ προστάξασ ἱππαρχεῖν ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν Ἰβηρίασ, ἡγεμονεύοντι δ’ αὐτῆσ διὰ φίλων. κατεκάλει δὲ καὶ τοὺσ φεύγοντασ ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ τισ ἐπὶ ἀνηκέστοισ ἔφσυγε· καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺσ προῆγεν ἀθρόωσ ἐσ ἐτησίουσ ἀρχὰσ ἢ ἐσ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίασ. ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶσ ὁ δῆμοσ ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν αὐτὸν αὑτοῖσ ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλασ ἐσ ἴσον αὐτῷ δυναστεύσασ ἐποίησεν. Ἀλλὰ τοῦδε μὲν ἐσφάλησαν, εἰκόνα δ’ αὐτοῦ τισ τῶν ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα τῆσ βασιλείασ ἐστεφάνωσε δάφναισ, ἀναπεπλεγμένησ ταινίασ λευκῆσ·

καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι Μάρυλλόσ τε καὶ Καισήτιοσ ἀνευρόντεσ ἐσ τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον, ὑποκρινάμενοί τι καὶ τῷ Καίσαρι χαρίζεσθαι, προαπειλήσαντι τοῖσ περὶ βασιλείασ λέγουσιν. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶσ, ἑτέρων δ’ αὐτὸν ἀμφὶ τὰσ πύλασ ἰόντα ποθὲν βασιλέα προσειπόντων καὶ τοῦ δήμου στενάξαντοσ, εὐμηχάνωσ εἶπε τοῖσ ἀσπασαμένοισ· "οὐκ εἰμὶ Βασιλεύσ, ἀλλὰ Καῖσαρ," ὡσ δὴ περὶ τὸ ὄνομα ἐσφαλμένοισ. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Μάρυλλον καὶ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν τὸν ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ τοῖσ ὑπηρέταισ ἐκέλευον ἄγειν ἐσ δίκην ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν. καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ τῆσ βουλῆσ τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον ὡσ ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνησ ἐσ τυραννίδοσ διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίουσ μὲν αὐτοὺσ εἶναι θανάτου, μόνησ δ’ αὐτοὺσ ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν τῆσ τε ἀρχῆσ καὶ τοῦ βουλευτηρίου. ὃ δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν ὡσ ἐπιθυμοῦντα τῆσ ἐπικλήσεωσ καὶ τὰσ ἐσ τοῦτο πείρασ καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλωσ γεγονότα· ἥ τε γὰρ πρόφασισ τῆσ κολάσεωσ περὶ τῆσ βασιλικῆσ ἐπωνυμίασ ἦν, ἥ τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλοσ ἦν ἐκ νόμου καὶ ὁρ́κου παλαιοῦ· τήν τε ὀργὴν ὀξεῖαν ἐποίει τὸ μηδ’ ἀναμεῖναι τῆσ ἀρχῆσ τὸ ὑπόλοιπον. Ὧν καὶ αὐτὸσ αἰσθανόμενοσ καὶ μετανοῶν καὶ τόδε πρῶτον ἡγούμενοσ ἄνευ πολεμικῆσ ἀρχῆσ ἐν εἰρήνῃ βαρὺ καὶ δυσχερὲσ διαπεπρᾶχθαι, λέγεται τοῖσ φίλοισ αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡσ δεδωκότα τοῖσ ἐχθροῖσ λαβὴν ζητοῦσι καθ’ αὑτοῦ.

πυθομένων δ’ ἐκείνων, εἰ συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰσ Ἰβηρικὰσ σπείρασ, "οὐδὲν ἀτυχέστερον," ἔφη, "διηνεκοῦσ φυλακῆσ· ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότοσ. " οὐ μὴν αἵ γε περὶ τῆσ βασιλείασ πεῖραι κατεπαύοντο οὐδ’ ὥσ, ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν ἐν ἀγορᾷ τὰ Λουπερκάλια ἐπὶ θρόνου χρυσέου, πρὸ τῶν ἐμβόλων, Ἀντώνιοσ ὑπατεύων σὺν αὐτῷ Καίσαρι καὶ διαθέων τότε γυμνὸσ ἀληλιμμένοσ, ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆσ ἑορτῆσ ἱερέεσ, ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε διαδήματι. κρότου δὲ πρὸσ τὴν ὄψιν παρ’ ὀλίγων γενομένου καὶ στόνου παρὰ τῶν πλειόνων, ὁ Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ αὖθισ ἐπέθηκε, καὶ ὁ Καῖσαρ αὖθισ ἀπερρίπτει. καὶ ὁ δῆμοσ διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε, μετέωροσ ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ ἀνεβόησαν ἥδιστον καὶ αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν οὐ προσέμενον. Ὁ δέ, εἴτε ἀπογνούσ, εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων ἤδη τήνδε τὴν πεῖραν ἢ διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖσ τῆσ πόλεωσ ἀφιστάμενοσ, εἴτε νόσημα τοῦ σώματοσ θεραπεύων, ἐπιληψίαν καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον ἐμπίπτοντα αὐτῷ μάλιστα παρὰ τὰσ ἀργίασ, ἐπενόει στρατείαν μακρὰν ἔσ τε Γέτασ καὶ Παρθυαίουσ, Γέταισ μὲν αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ καὶ γείτονι ἔθνει προεπιβουλεύων, Παρθυαίουσ δὲ τινύμενοσ τῆσ ἐσ Κράσσον παρασπονδήσεωσ.

στρατιὰν δὴ προύπεμπεν ἤδη τὸν Ιὄνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ ἱππέασ μυρίουσ. καὶ λόγοσ ἄλλοσ ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοισ Παρθυαίουσ, εἰ μὴ βασιλεὺσ αὐτοῖσ ἐπιστρατεύσειε. καί τινεσ ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ ἦν, δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ ὅσα ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖσ ἀντὶ βασιλείασ ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα Ῥωμαίοισ ὑπήκοα, ἄντικρυσ ἀνειπεῖν βασιλέα. ὁ δὲ καὶ τόδε παρῃτεῖτο καὶ τὴν ἔξοδον ὅλωσ ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονοσ ὢν ἐν τῇ πόλει. Ἐξιέναι δ’ αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτησ ἡμέρασ οἱ ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε διὰ ζῆλον εὐτυχίασ τε καὶ δυνάμεωσ ὑπερόγκου πάνυ γενομένησ, εἴθ’, ὡσ ἔφασκον αὐτοί, τῆσ πατρίου πολιτείασ ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ ᾔδεσαν αὐτόν, μὴ καὶ τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν ἀναμφιλόγωσ γένοιτο βασιλεύσ.

ταύτησ δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι τῆσ προσθήκησ ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεωσ, ἐσ ὄνομα μόνον αὐτοῖσ διαφερούσησ, ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ δικτάτοροσ ὄντοσ ἀκριβῶσ βασιλέωσ. συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα δύο ἄνδρε, Μᾶρκόσ τε Βροῦτοσ, ὁ Καιπίων ἐπίκλην, Βρούτου τοῦ κατὰ Σύλλαν ἀνῃρημένου παῖσ αὐτῷ τε Καίσαρι προσφυγὼν ἐκ τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἀτυχήματοσ, καὶ Γάιοσ Κάσσιοσ, ὁ τὰσ τριήρεισ κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσασ τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν ἄμφω τῆσ Πομπηίου μοίρασ γεγονότε, τῶν δ’ αὐτῷ Καίσαρι φιλτάτων Δέκμοσ Βροῦτοσ Ἀλβῖνοσ, ἅπαντεσ αἰεὶ παρὰ Καίσαρι τιμῆσ καὶ πίστεωσ χρηματίζοντεσ ἄξιοι· οἷσ γε καὶ πράξεισ ἐνεχείρισε μεγίστασ καὶ ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα ἔδωκε καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπέτρεψε, τὴν μὲν ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ, τὴν δ’ ἐντὸσ Ἄλπεων Βρούτῳ. Μέλλοντεσ δὲ ὁμοῦ τότε τῆσ πόλεωσ στρατηγήσειν ὁ Βροῦτοσ καὶ ὁ Κάσσιοσ ἐσ ἀλλήλουσ διήριζον περὶ τῆσ καλουμένησ πολιτικῆσ στρατηγίασ, ἣ τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε τῷ ὄντι φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ’ ὑπόκρισισ ἦν τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοισ νομίζεσθαι.

καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖσ διαιτῶν λέγεται πρὸσ τοὺσ φίλουσ εἰπεῖν, ὡσ τὰ μὲν δίκαια Κάσσιοσ ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ’ αὐτὸσ χαρίζοιτο· τοσῇδε ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ πρὸσ τὸν ἄνδρα ἐχρῆτο. καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖσ ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίασ τῆσ Κάτωνοσ ἀδελφῆσ ἐρασθείσησ τοῦ Καίσαροσ, ὅτε ὁ Βροῦτοσ ἐγίγνετο. διὸ καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ μετὰ σπουδῆσ λέγεται τοῖσ ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν. ἀλλ’ εἴτε ἀχάριστοσ ὢν ὁ Βροῦτοσ, εἴτε τὰ τῆσ μητρὸσ ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ αἰδούμενοσ, εἴτε φιλελεύθεροσ ὢν ἄγαν καὶ τὴν πατρίδα προτιμῶν, εἴθ’ ὅτι ἔκγονοσ ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺσ βασιλέασ ἐξελάσαντοσ ἐρεθιζόμενοσ καὶ ὀνειδιζόμενοσ μάλιστα ἐσ τοῦτο ὑπὸ τοῦ δήμου ̔πολλὰ γὰρ τοῖσ ἀνδριᾶσι τοῦ πάλαι Βρούτου καὶ τῷ δικαστηρίῳ τοῦδε τοῦ Βρούτου τοιάδε ἐπεγράφετο λάθρᾳ· "Βροῦτε δωροδοκεῖσ; Βροῦτε νεκρὸσ εἶ; ἤ "ὤφελέσ γε νῦν περιεῖναι" ἤ "ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα" ἤ "οὐδ’ ἔκγονοσ εἶ σὺ τοῦδε"̓, ταῦτα καὶ τοιουτότροπα ἄλλα πολλὰ τὸν νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ ἔργον ὡσ ἑαυτοῦ προγονικόν. Ἀκμάζοντοσ δ’ ἔτι τοῦ περὶ βασιλείασ λόγου καὶ συνόδου μελλούσησ ἔσεσθαι τῆσ βουλῆσ μετ’ ὀλίγον, ὁ Κάσσιοσ ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ Βρούτῳ "τί ποιήσομεν," ἔφη, "παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ κόλακεσ τοῦ Καίσαροσ γνώμην περὶ βασιλείασ προθῶσι;

καὶ ὁ Βροῦτοσ οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ. ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κασσίου· "τί δ’, ἂν ἡμᾶσ καλῶσιν ὡσ στρατηγούσ, τί ποιήσομεν, ὦ ἀγαθὲ Βροῦτε"; "ἀμυνῶ τῇ πατρίδι," ἔφη, "μέχρι θανάτου. " καὶ ὁ Κάσσιοσ αὐτὸν ἀσπασάμενοσ "τίνα δ’," ἔφη, "οὐ προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν; ἤ σοι δοκοῦσιν οἱ χειροτέχναι καὶ κάπηλοι καταγράφειν σου τὸ δικαστήριον ἀσήμωσ μᾶλλον ἢ οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ μὲν τῶν ἄλλων στρατηγῶν θέασ αἰτοῦντεσ ἵππων ἢ θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ τὴν ἐλευθερίαν ὡσ σὸν προγονικὸν ἔργον; οἱ μὲν δὴ τάδε ἄρα ἐκ πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον ἐσ τὸ φανερὸν ἀλλήλοισ προύφερον καὶ τῶν ἰδίων ἑκάτεροσ φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαροσ, οὓσ εὐτολμοτάτουσ ἑκατέρων ᾔδεσαν. καὶ συνήγειραν ἐκ μὲν τῶν σφετέρων ἀδελφὼ δύο, Καικίλιόν τε καὶ Βουκολιανόν, καὶ ἐπὶ τούτοισ Ῥούβριον Ῥῆγα καὶ Κόιντον Λιγάριον καὶ Μᾶρκον Σπόριον καὶ Σερουίλιον Γάλβαν καὶ Σέξστιον Νάσωνα καὶ Πόντιον Ἀκύλαν, τούσδε μὲν ἐκ τῶν οἰκείων σφίσιν, ἐκ δὲ τῶν αὐτοῦ φίλων Καίσαροσ Δέκμον τε, περὶ οὗ μοι προείρηται, καὶ Γάιον Κάσκαν καὶ Τρεβώνιον καὶ Τίλλιον καὶ Κιμβρον καὶ Μινούκιον καὶ Βάσιλον. Ὡσ δὲ σφίσιν ἐδόκουν ἅλισ ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον, συνέθεντο μὲν ἀλλήλοισ ἄνευ τε ὁρ́κων καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶσ μετέθετο οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ’ ἐζήτουν καὶ τόπον·

ὁ μὲν δὴ καιρὸσ ὑπερήπειγεν ὡσ Καίσαροσ ἐσ τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντοσ ἐπὶ τὰσ στρατείασ, καὶ φυλακῆσ αὐτὸν αὐτίκα περιεξούσησ στρατιωτικῆσ· χωρίον δ’ ἐπενόουν τὸ βουλευτήριον ὡσ τῶν βουλευτῶν, εἰ καὶ μὴ προμάθοιεν, προθύμωσ, ὅτε ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων, ὃ καὶ περὶ Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ βασιλικοῦ γενόμενον ἐλέγετο συμβῆναι. δόξειν τε τὸ ἔργον, ὥσπερ ἐκεῖνο καὶ τόδε ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον, οὐ κατ’ ἐπιβουλήν, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε, ὡσ κοινόν, ἔσεσθαι παρὰ τῷ Καίσαροσ στρατῷ· καὶ τὴν τιμὴν σφίσι μενεῖν, οὐκ ἀγνοουμένοισ, ὅτι ἦρξαν. διὰ μὲν δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντεσ ὁμαλῶσ· περὶ δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο, οἱ μὲν καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν ἀξιοῦντεσ, ὕπατόν τε ὄντα σὺν τῷ Καίσαρι καὶ φίλον αὐτοῦ δυνατώτατον καὶ τοῖσ στρατιώταισ γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτοσ ἔλεγεν ἐπὶ μὲν τῷ Καίσαρι μόνῳ δόξαν οἴσεσθαι τυραννοκτόνων ὡσ βασιλέα ἀναιροῦντεσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ ἐχθρῶν ὡσ Πομπηίου στασιῶται. Καὶ οἱ μὲν τῷδε μάλιστα ἀναπεισθέντεσ τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα τῆσ βουλῆσ σύνοδον ἐφύλασσον·

ὁ δὲ Καῖσαρ πρὸ μιᾶσ τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ δεῖπνον ἐσ Λέπιδον τὸν ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐσ τὸν πότον καὶ λόγον ἐπὶ τῇ κύλικι προύθηκε, τίσ ἄριστοσ ἀνθρώπῳ θάνατοσ· αἱρουμένων δὲ ἕτερα ἑτέρων αὐτὸσ ἐκ πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. καὶ ὁ μὲν ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν ἐσ τὴν αὔριον ἐσομένων· ἐπὶ δὲ τῷ πότῳ νυκτὸσ αὐτῷ τὸ σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ ἡ γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον ἰδοῦσα κατεκώλυε μὴ προελθεῖν. θυομένῳ τε πολλάκισ ἦν τὰ σημεῖα φοβερά. καὶ πέμπειν ἔμελλεν Ἀντώνιον διαλύσοντα τὴν βουλήν. ἀλλὰ Δέκμοσ παρὼν ἔπεισε μὴ λαβεῖν ὑπεροψίασ διαβολήν, αὐτὸν δὲ αὐτὴν ἐπελθόντα διαλῦσαι. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ’ ἦσαν ἐν τῷ Πομπηίου θεάτρῳ, καὶ βουλευτήριον ἔμελλε τῶν τισ περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸσ ἐπὶ ταῖσ θέαισ ὧδε γίγνεσθαι. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἑώθεν κατὰ τὴν στοὰν τὴν πρὸ τοῦ θεάτρου τοῖσ δεομένοισ σφῶν ὡσ στρατηγῶν εὐσταθέστατα ἐχρημάτιζον, πυνθανόμενοι δὲ περὶ τῶν γιγνομένων ἱερῶν τῷ Καίσαρι καὶ τῆσ ἀναθέσεωσ τοῦ βουλευτηρίου πάνυ ἠποροῦντο. καί τισ, αὐτῶν ὧδε ἐχόντων, τῆσ Κάσκα χειρὸσ λαβόμενοσ εἶπε· "σὺ μὲν ὄντα με φίλον ἀπέκρυψασ, Βροῦτοσ δ’ ἀνήνεγκέ μοι. " καὶ ὁ μὲν Κάσκασ ὑπὸ τοῦ συνειδότοσ ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ’ ἐπιμειδιάσασ ἔφη· "πόθεν οὖν ἔσται σοι τὰ χρήματα τῆσ ἀγορανομίασ; καὶ ὁ Κάσκασ ἀνήνεγκεν. αὐτὸν δὲ Βροῦτον καὶ Κάσσιον σύννουσ τε ὄντασ καὶ συλλαλοῦντασ ἀλλήλοισ τῶν τισ βουλευτῶν ἐπισπάσασ, Ποπίλιοσ Λαίνασ, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ ὧν ἔχουσι κατὰ νοῦν, καὶ παρῄνει ἐπιταχύνειν. οἱ δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ ἐκπλήξεωσ ἐσιώπων. Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ Καίσαροσ, τῶν οἰκείων τισ αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆσ ἐπιβουλῆσ μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν.

καὶ ὁ μὲν ἐσ Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον εἰπών, ὅτι χρῄζοι Καίσαροσ ὑπὲρ ἔργων ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ εἰσ τέλοσ ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα πεπυσμένοσ. ὁ δ’ ἐν Κνίδῳ γεγονὼσ αὐτῷ ξένοσ Ἀρτεμίδωροσ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὑρ͂εν ἄρτι ἀναιρούμενον. ὑπὸ δ’ ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ τῆσ ἐπιβουλῆσ ἐπιδοθὲν αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ εὐθὺσ ἐσιόντι, μετὰ χεῖρασ εὑρέθη τεθνεῶτοσ. ἄρτι δ’ ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου Λαίνασ, ὁ τοῖσ ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ ὀλίγου συνευξάμενοσ, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆσ. καὶ τοὺσ μὲν ἥ τε ὄψισ αὐτίκα τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ τὸ μῆκοσ τῆσ ἐντεύξεωσ, καὶ διένευον ἀλλήλοισ διαχρήσασθαι σφᾶσ αὐτοὺσ πρὸ συλλήψεωσ· προϊόντοσ δὲ τοῦ λόγου τὸν Λαίναν ὁρῶντεσ οὐ μηνύοντι μᾶλλον ἢ περί του δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι ἐοικότα, ἀνέφερον, ὡσ δ’ ἐπὶ τῷ λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον εἶδον, ἀνεθάρρησαν. ἔθοσ δ’ ἐστὶ τοῖσ ἄρχουσιν ἐσ τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι. καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν ἦν τῷ Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίασ ἤ, ὡσ ἕτεροι λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖσ σπλάγχνοισ ἔλειπε. καὶ τοῦ μάντεωσ εἰπόντοσ θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσασ ἔφη τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ Ἰβηρίαν γενέσθαι πολεμοῦντι Πομπηίῳ. ἀποκριναμένου δὲ τοῦ μάντεωσ, ὅτι καὶ τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶσ καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον εἴν τὸ σημεῖον, αὖθισ αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. καὶ οὐδενὸσ οὐδ’ ὣσ καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν βραδύνουσαν αἰδούμενοσ καὶ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡσ φίλων ἐπειγόμενοσ ἐσῄει τῶν ἱερῶν καταφρονήσασ· χρῆν γὰρ ἃ ἐχρῆν Καίσαρι γενέσθαι. Οἱ δ’ Ἀντώνιον μὲν πρὸ θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον ἐξ ἑαυτῶν ὑπελίποντο, Καίσαρα δ’ ἐπὶ τοῦ θρόνου προκαθίσαντα περιέστησαν οἱᾶ φίλοι σὺν λεληθόσι ξιφιδίοισ.

καὶ αὐτῶν Τίλλιοσ μὲν Κίμβερ, ἐντυχὼν ἐσ πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον ᾔτει· ἀνατιθεμένου δὲ καὶ ἀντιλέγοντοσ ὅλωσ τοῦ Καίσαροσ, ὁ μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆσ πορφύρασ ὡσ ἔτι δεόμενοσ ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα περισπάσασ ἐπὶ τὸν τράχηλον εἷλκε, βοῶν· "τί βραδύνετε ὦ φίλοι; Κάσκασ δ’ ἐφεστὼσ ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπὶ τὴν σφαγὴν τὸ ξίφοσ ἤρεισε πρῶτοσ, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε τὸ στῆθοσ. καὶ ὁ Καῖσαρ τό τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ Κίμβεροσ ἐπισπάσασ καὶ τῆσ χειρὸσ τοῦ Κάσκα λαβόμενοσ καὶ καταδραμὼν ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ ἐπιστραφεὶσ τὸν Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ πολλῇ. οὕτω δ’ ἔχοντοσ αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτεροσ, ὡσ ἐπὶ συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιοσ ἐσ τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτοσ ἐσ τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸσ ἐσ τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα ἐπὶ μέν τι σὺν ὀργῇ καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον ἐσ ἕκαστον αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι, μετὰ δὲ τὴν Βρούτου πληγήν, . . . . εἴτε ἀπογινώσκοντα ἤδη, τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν εὐσχημόνωσ παρὰ ἀνδριάντι Πομπηίου· οἱ δὲ καὶ ὣσ ἐνύβριζον αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν ἐπὶ εἴκοσι πληγῶν· πολλοί τε διωθιζόμενοι μετὰ τῶν ξιφῶν ἀλλήλουσ ἔπληξαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 16

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION