헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί2́11́

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 11)

Ἀλλὰ τάδε μὲν ᾠκονόμει θεὸσ ἐσ ἀρχὴν τῆσδε τῆσ νῦν ἐπεχούσησ τὰ πάντα ἡγεμονίασ· τότε δ’ αὐτῶν τὴν στρατιὰν ἑκάτεροσ συναγαγὼν ἐπώτρυνε, Πομπήιοσ μὲν τοιάδε λέγων· "ὑμεῖσ, ὦ συστρατιῶται, στρατηγεῖτε τοῦ πόνου μᾶλλον ἢ στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ τὰ Καίσαροσ ἐκτρύχειν ἔτι βουλομένου τὸν ἀγῶνα τόνδε προυκαλέσασθε. ὡσ οὖν ἀγωνοθέται τῆσ μάχησ χρήσασθε μὲν ὡσ ἐλάττοσι πολὺ πλείονεσ, καταφρονεῖτε δὲ ὡσ ἡττημένων νενικηκότεσ καὶ γερόντων νέοι καὶ πολλὰ κεκμηκότων ἀκμῆτεσ ἄνδρεσ, οἷσ ὑπάρχει δύναμισ τοσήδε καὶ παρασκευὴ καὶ τὸ συνειδὸσ αὐτὸ τῆσ αἰτίασ· ὑπὲρ γὰρ ἐλευθερίασ καὶ πατρίδοσ ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων καὶ δόξησ ἀγαθῆσ καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν μὲν ἀπὸ βουλῆσ, τῶν δ’ ἱππέων, πρὸσ ἄνδρα ἕνα λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν. ἴτε οὖν, ὡσ ἠξιοῦτε, μετ’ ἀγαθῆσ ἐλπίδοσ, ἐν ὄψει τιθέμενοι τήν τε φυγὴν αὐτῶν τὴν περὶ τὸ Δυρράχιον γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα μιᾶσ ἡμέρασ κρατοῦντεσ αὐτῶν ἐλάβομεν. Ὁ μὲν δὴ Πομπήιοσ ὧδε ἔλεγεν, ὁ δὲ Καῖσαρ τοῖσ ἰδίοισ τοιάδε·

"τὰ μὲν δυσχερέστερα ἤδη νενικήκαμεν, ὦ φίλοι· ἀντὶ γὰρ λιμοῦ καὶ ἀπορίασ ἀνδράσι μαχούμεθα· ἥδε δὲ ἡ ἡμέρα κρινεῖ πάντα. μέμνησθέ μοι τῆσ περὶ τὸ Δυρράχιον ἐπαγγελίασ καὶ ὧν ἐφορῶντοσ ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοισ, μὴ νικῶντεσ οὐδ’ ἐπανήξειν. οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρεσ, ἐφ’ οὓσ ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ περιφυγόντεσ ἡμᾶσ ἐξ Ἰταλίασ, οἳ τοὺσ δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντασ ἡμᾶσ καὶ πολέμουσ τοσούσδε καὶ νίκασ δυσαριθμήτουσ ἀνύσαντασ καὶ Ἰβήρων καὶ Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν ἔθνη τετρακόσια περιποιήσαντασ τῇ πατρίδι διέλυον ἀγεράστουσ ἄνευ θριάμβου τε καὶ δωρεᾶσ, καὶ οὐδ’ ἐσ τὰ δίκαια αὐτοὺσ ἐγὼ προκαλούμενοσ ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. ἴστε, οὓσ μεθῆκα ἀπαθεῖσ, ἐλπίσασ ἡμῖν τι παρ’ αὐτῶν ἔσεσθαι δίκαιον. τῶνδε οὖν μοι τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ τῆσ ἐμῆσ πρὸσ ὑμᾶσ, εἴ τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίασ ἢ πίστεωσ ἢ δωρεῶν μεγαλοφροσύνησ. "Ἔστι δὲ οὐ δυσχερὲσ νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων ἔτι πολυπόνουσ ἀγωνιστὰσ περιγενέσθαι, ἄλλωσ τε καὶ μειρακιωδῶσ ἐσ ἀταξίαν καὶ δυσπείθειαν τοῦ στρατηγοῦ τραπέντων, ὃν ἐγὼ πυνθάνομαι δεδιότα καὶ ἄκοντα χωρεῖν ἐπὶ τὸ ἔργον, τύχῃ τε παρακμάζοντα ἤδη καὶ νωθῆ καὶ βραδὺν ἐσ ἅπαντα γεγενημένον καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα ἔτι μᾶλλον ἢ στρατηγούμενον.

καὶ τάδε μοι περὶ μόνων ἐστὶ τῶν Ἰταλῶν, ἐπεὶ τῶν γε συμμάχων μηδὲ φροντίζετε μηδ’ ἐν λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε ὅλωσ ἐκείνοισ. ἀνδράποδα ταῦτ’ ἐστὶ Σύρια καὶ Φρύγια καὶ Λύδια, φεύγειν αἰεὶ καὶ δουλεύειν ἕτοιμα· οἷσ ἐγὼ σαφῶσ οἶδα, καὶ ὑμεῖσ δὲ αὐτίκα ὄψεσθε, οὐδὲ Πομπήιον αὐτὸν τάξιν ἐγγυῶντα πολέμου. ἔχεσθε οὖν μοι τῶν Ἰταλῶν μόνων, κἂν οἱ σύμμαχοι δίκην κυνῶν περιθέωσιν ὑμᾶσ καὶ θορυβοποιῶσι. τρεψάμενοι δ’ αὐτοὺσ τῶνδε μὲν ὡσ συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺσ δὲ συμμάχουσ ἐσ τὴν τῶνδε κατάπληξιν ἐξεργάσασθε. πρὸ δὲ πάντων, ὡσ ἂν εἰδείην ὑμᾶσ ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε μεμνημένουσ τε καὶ νίκην πάντωσ ἢ θάνατον αἱρουμένουσ, καθέλετέ μοι προϊόντεσ ἐπὶ τὴν μάχην τὰ τείχη τὰ σφέτερα αὐτῶν καὶ τὴν τάφρον ἐγχώσατε, ἵνα μηδὲν ἔχωμεν, ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ’ ἡμᾶσ ἀσταθμεύτουσ οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι πρὸσ ἀνάγκησ ἐστὶν ἡμῖν ἐν τοῖσ ἐκείνων σταθμεῦσαι. Ὁ μὲν τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν ὅμωσ τῶν σκηνῶν κατέπεμπε δισχιλίουσ τοὺσ πάνυ γέροντασ·

καὶ αὐτῶν ὁ Πομπήιοσ Μακεδόνασ μὲν καὶ Πελοποννησίουσ καὶ Βοιωτοὺσ καὶ Ἀθηναίουσ, ἀποδεξάμενοσ τῆσ εὐταξίασ καὶ σιωπῆσ, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ, τοὺσ δὲ ἄλλουσ, ὅπερ ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω τάξεωσ ἐκέλευσε κατὰ φυλὰσ ἐφεδρεύοντασ, ὅταν ἐν χερσὶν ὁ ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι τοὺσ πολεμίουσ καὶ διώκειν, ὅσα δύναιντο βλάπτοντασ, καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτὸ Καίσαροσ ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν. οἱ δ’ ἐξιόντεσ τὸ τεῖχοσ ἤρειπον μετὰ σιωπῆσ βαθυτάτησ καὶ ἐσ τὴν τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον. ὁρῶν δ’ ὁ Πομπήιοσ, ἡγουμένων τινῶν ἐσ φυγὴν αὐτοὺσ συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ τολμήματοσ καὶ ἔστενε καθ’ αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν ἐσ χεῖρασ θηρίοισ, λιμὸν ἔχοντεσ, ἄξιον θηρίων φάρμακον. ἀλλ’ οὐ γὰρ ἦν ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων ὄντων ἐπὶ ξυροῦ. διὸ δὴ καὶ τετρακισχιλίουσ τῶν Ἰταλῶν φύλακασ τοῦ στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε τοὺσ λοιποὺσ ἐσ τὸ μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεωσ καὶ Ἐνιπέωσ ποταμοῦ, ἔνθα καὶ ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺσ μὲν Ἰταλοὺσ ἑκάτεροσ αὐτῶν ἐσ τρία διαιρῶν ἐπὶ μετώπου, μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτασ, καὶ τοὺσ ἱππέασ ἐπὶ τοῖσ κέρασι τοῖσ κατὰ μέρη τάσσων. τοξόται δὲ πᾶσιν ἀναμεμίχατο καὶ σφενδονῆται. καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν οὕτω κεκόσμητο, ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτῶν ἑκάτεροσ ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ δ’ ἦγον ἐφ’ ἑαυτῶν ὡσ ἐσ ἐπίδειξιν. πολύθρουν δὲ ἦν τὸ Πομπηίου συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον· Ἡγοῦντο δὲ τῆσ φάλαγγοσ Πομπηίῳ μὲν ὁ κηδεστὴσ Σκιπίων ἐν μέσῳ καὶ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ Δομίτιοσ, ἐπὶ δὲ τοῦ δεξιοῦ Λέντλοσ·

Ἀφράνιοσ δὲ καὶ Πομπήιοσ τὸ στρατόπεδον ἐφύλαττον. Καίσαρι δ’ ἐστρατήγουν μὲν Σύλλασ καὶ Ἀντώνιοσ καὶ Δομίτιοσ, αὐτὸσ δ’ ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρωσ συνετάσσετο τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ ἦν ἔθοσ αὐτῷ. καὶ τοῦτ’ ἰδόντεσ οἱ πολέμιοι μετήγαγον ἐπ’ αὐτὸ τοὺσ ἀρίστουσ τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονεσ ὄντεσ, εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. συνεὶσ δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίουσ εὐτολμοτάτουσ πεζοὺσ ἐνήδρευσεν, οἷσ ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺσ πολεμίουσ περιθέοντασ, ἀναπηδᾶν καὶ τὰ δόρατα ἐσπηδῶντασ ἀνίσχειν ὀρθὰ ἐσ τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν· οὐ γὰρ οἴσειν ἀπείρουσ καὶ νέουσ, ὡραϊζομένουσ ἔτι, τὸν ἐσ τὰ πρόσωπα κίνδυνον. οἱ μὲν δὴ τοιάδε κατ’ ἀλλήλων ἐμηχανῶντο καὶ περιῄεσαν ἑκάστουσ, καθιστάμενοί τε τὰ ἐπείγοντα καὶ ἐσ εὐτολμίαν παρακαλοῦντεσ καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντεσ, ὁ μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον, ὁ δὲ Πομπήιοσ Ἡρακλέα ἀνίκητον. Ὡσ δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα ἦν, ἐπὶ πολὺ καὶ ὣσ ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντεσ ἔτι καὶ ὀκνοῦντεσ καὶ ἐσ ἀλλήλουσ ἀποβλέποντεσ, ὁπότεροσ ἄρξει τῆσ μάχησ.

τό τε γὰρ πλῆθοσ ᾤκτειρον, οὐδενόσ πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ ἐσ ἕνα κίνδυνον συνελθόντοσ, καὶ τὴν ἀρετὴν ἐκκρίτων ὄντων ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺσ Ἰταλοῖσ συμφερομένουσ. ἐγγύσ τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοισ αὐτοῖσ ἡ μὲν ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντασ φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν ἐσ δέοσ, ὁ δὲ λογισμὸσ ἐκαθάρευε δοξοκοπίασ καὶ τὸν κίνδυνον ἐμέτρει καὶ τὴν αἰτίαν, ὅτι περὶ πρωτείων δύο ἄνδρε ἐρίζοντε ἀλλήλοιν αὐτώ τε κινδυνεύετον ἀμφὶ τῇ σωτηρίᾳ, μηδ’ ἐσχάτω πάντων ἡττηθέντε ἔτι εἶναι, καὶ τοσόνδε πλῆθοσ ἀνδρῶν ἀγαθῶν δι’ αὐτούσ. ἐσῄει δὲ σφᾶσ, ὅτι φίλοι καὶ κηδεσταὶ τέωσ ὄντεσ καὶ πολλὰ συμπράξαντεσ ἀλλήλοισ ἐσ ἀξίωμα καὶ δύναμιν, ξίφη νῦν φέρουσι κατ’ ἀλλήλων καὶ τοὺσ ὑποστρατευομένουσ ἐσ ὁμοίασ ἀθεμιστίασ ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖσ τε ὄντασ ἀλλήλοισ καὶ πολίτασ καὶ φυλέτασ καὶ συγγενεῖσ, ἐνίουσ δὲ καὶ ἀδελφούσ· οὐδὲ γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ τῇ μάχῃ, ἀλλ’ ὡσ ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸσ ἔθνουσ ἐπ’ ἀλλήλασ ἰούσαισ πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. ὧν ἐνθυμούμενοσ ἑκάτεροσ μετανοίασ τε οὐ δυνατῆσ ἔτι ἐν τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡσ ἐσόμενοσ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆσ ἢ πρῶτοσ ἢ τελευταῖοσ ὤκνει τοσῆσδε ἀμφιβολίασ ἄρξαι. καί φασιν αὐτῶν ἑκάτερον καὶ δακρῦσαι. Μέλλουσι δ’ ἔτι καὶ ἐσ ἀλλήλουσ ἀποβλέπουσιν ἡ ἡμέρα προύκοπτε.

καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶσ ἐφ’ ἡσυχίασ ἀκριβοῦσ ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν ὁ Πομπήιοσ αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ τῆσ μελλήσεωσ καὶ δείσασ, μὴ πρὸ τοῦ ἀγῶνοσ ἀταξίασ κατάρξειεν, ὑπεσήμαινε πρῶτοσ, καὶ ἀντήχησε Καῖσαρ, αὐτίκα δ’ αἵ τε σάλπιγγεσ αὐτοὺσ ἐξώτρυνον ὀρθίοισ κλαγγαῖσ ὡσ ἐν τοσῷδε πλήθει πολλαὶ κατὰ μέρη, καὶ οἱ κήρυκεσ καὶ οἱ ἐπιστάται περιθέοντεσ ἤπειγον. οἱ δὲ σοβαρῶσ ἀλλήλοισ ἐπῄεσαν μετά τε θάμβουσ καὶ σιωπῆσ βαθυτάτησ ὡσ πολλῶν ἀγώνων τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι. πλησιάζουσι δ’ αὐτοῖσ ἤδη τόξα καὶ λίθοι πρῶτον ἦν καὶ τῶν ἱππέων βραχὺ τὰ πεζὰ προλαβόντων πεῖραί τε καὶ ἐπελάσεισ ἐπ’ ἀλλήλουσ. καὶ προύχοντεσ οἱ τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον τέλοσ ἐκυκλοῦντο. Καίσαροσ δὲ τὸ σημεῖον τοῖσ ἐφεδρεύουσιν ἄραντοσ, οἱ μὲν ἐξαναστάντεσ ἐσ τοὺσ ἵππουσ ἐχώρουν, ὀρθοῖσ ἄνω τοῖσ δόρασιν ἐσ τὰ πρόσωπα τύπτοντεσ τοὺσ ἐπικαθημένουσ, οἱ δ’ οὐκ ἐνεγκόντεσ αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν οὔτε τὰσ ἐπὶ στόμα καὶ κατ’ ὀφθαλμοὺσ πληγὰσ ἔφευγον ἀκόσμωσ. καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν εὐθὺσ ἱππέων ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ Καίσαροσ ἱππέεσ, αὐτοὶ δείσαντεσ περικύκλωσιν. Πομπήιοσ δὲ πυθόμενοσ ἐκέλευε τοῖσ πεζοῖσ μήτ’ ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ’ ἐκτρέχειν ἐκ τῆσ φάλαγγοσ μηδ’ ἀκοντίζειν, ἀλλ’ ἐν προβολῇ διαστάντασ ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸσ τοῖσ δόρασι τοὺσ ἐπιόντασ.

καὶ τόδε τινὲσ αὐτοῦ τὸ στρατήγημα ἐπαινοῦσιν ὡσ ἄριστον ἐν περικυκλώσει, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ καταμέμφεται· τάσ τε γὰρ πληγὰσ ὑπὸ τῆσ βολῆσ εὐτονωτέρασ γίνεσθαι καὶ τοὺσ ἄνδρασ ὑπὸ τοῦ δρόμου προθυμοτέρουσ· ἑστῶτασ δ’ ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖσ ἐπιθέουσιν εὐβλήτουσ δι’ ἀτρεμίαν οἱᾶ σκοποὺσ εἶναι. ὃ καὶ τότε γενέσθαι· τὸ γὰρ δέκατον τέλοσ σὺν αὑτῷ περιδραμεῖν τὰ λαιὰ τοῦ Πομπηίου ἔρημα ἱππέων γενόμενα καὶ πανταχόθεν ἀτρεμοῦντασ ἐσ τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι θορυβουμένοισ ἐμπεσόντασ βίᾳ τρέψασθαι καὶ τῆσ νίκησ κατάρξαι. κατὰ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθοσ ἦν ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων ἔργα πολλὰ καὶ ποικίλα· βοὴ δὲ οὐδεμία ἐκ τοσῆσδε φάλαγγοσ τοιάδε δρώσησ οὐδ’ οἰμωγαὶ τῶν ἀναιρουμένων ἢ πλησσομένων, ἀλλὰ βρυχήματα μόνα καὶ στόνοι πιπτόντων, ἔνθα συνετάχθησαν, εὐσχημόνωσ. οἱ σύμμαχοι δέ, καθάπερ ἀγῶνα πολέμου θεώμενοι, κατεπλήσσοντο τὴν εὐταξίαν καὶ οὔτε ἐσ τὰσ σκηνὰσ τοῦ Καίσαροσ ἐτόλμων ὑπὸ θαύματοσ, ὀλίγων αὐτὰσ καὶ πρεσβυτέρων ἀνδρῶν φυλασσόντων, περιδραμεῖν οὔτε τι ἄλλο ἢ ἑστῶτεσ ἐθάμβουν. Ὡσ δὲ ἐνέδωκε τὸ λαιὸν τοῦ Πομπηίου, αὐτοὶ μὲν καὶ τότε βάδην ὑπεχώρουν ἅμα καὶ συνεπλέκοντο, οἱ δὲ σύμμαχοι προτροπάδην ἔφευγον ἄπρακτοι, βοῶντεσ·

"ἡσσήμεθα. " καὶ τὰσ σκηνὰσ σφῶν αὐτοὶ καὶ τὰ χαρακώματα ὡσ ἀλλότρια προλαβόντεσ διέσπων καὶ διήρπαζον ἐσ τὴν φυγὴν ὅ τι δύναιντο ἐπάγεσθαι. ἤδη δὲ καὶ τὸ ἄλλο τῶν Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆσ ἐπὶ τάδε ἥσσησ αἰσθανόμενον ὑπεχώρει κατὰ πόδα, πρῶτον ἐν κόσμῳ καὶ ἔτι ἐκ τῶν δυνατῶν ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων δ’ αὐτοῖσ ὡσ ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων ἐστράφησαν ἐσ φυγήν. καὶ ὁ Καῖσαρ εὐμηχάνωσ δὴ τότε μάλιστα, ἵνα μὴ συνέλθοιεν αὖθισ μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο μάχησ μιᾶσ, ἀλλὰ παντὸσ τοῦ πολέμου, κήρυκασ ἐσ τὰσ τάξεισ πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ τοῖσ νικῶσιν ἐκέλευον ἀψαυστεῖν τῶν ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ τοὺσ συμμάχουσ μόνουσ χωρεῖν. καὶ τοῖσ ἡττωμένοισ προσεπέλαζον παραινοῦντεσ ἀδεῶσ ἑστάναι. ἀνήρ τε παρ’ ἀνδρὸσ ἐκμανθάνων τὸ κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον ἤδη τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν, τὸ ἀδεῶσ ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡσ Ἰταλῶν ὁμοιοτρόπωσ ἐσκευασμένων τε καὶ φωνὴν ὁμοίαν ἀφιέντων. διεκθέοντεσ δ’ αὐτοὺσ οἱ τοῦ Καίσαροσ τοὺσ συμμάχουσ οὐ δυναμένουσ ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ ὁ πλεῖστοσ ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνοσ. Πομπήιοσ δ’ ἐπεὶ τὴν τροπὴν εἶδεν, ἔκφρων αὑτοῦ γενόμενοσ ἀπῄει βάδην ἐσ τὸ στρατόπεδον καὶ παρελθὼν ἐσ τὴν σκηνὴν ἐκαθέζετο ἄναυδοσ, οἱο͂́ν τι καὶ τὸν Τελαμῶνοσ Αἰάντά φασιν ἐν Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν μέσοισ πολεμίοισ ὑπὸ θεοβλαβείασ.

τῶν δ’ ἄλλων ὀλίγοι πάνυ ἐσῄεσαν ἐσ τὸ στρατόπεδον· τὸ γὰρ κήρυγμα τοῦ Καίσαροσ ἑστάναι τε ἀκινδύνωσ ἐποίει, καὶ παραδραμόντων τῶν πολεμίων διεσκίδνη κατὰ μέροσ. ληγούσησ δὲ τῆσ ἡμέρασ ὁ Καῖσαρ τὸν στρατὸν ἀσχέτωσ που περιθέων ἱκέτευε προσπονῆσαι, μέχρι καὶ τὸν χάρακα τοῦ Πομπηίου λάβοιεν, ἐκδιδάσκων, ὅτι, εἰ συσταῖεν αὖθισ οἱ πολέμιοι, μίαν ἡμέραν ἔσονται νενικηκότεσ, εἰ δὲ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν ἕλοιεν, τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ κατωρθωκότεσ ἂν εἰε͂ν. τάσ τε οὖν χεῖρασ αὐτοῖσ ὤρεγε καὶ πρῶτοσ ἐξῆρχε δρόμου. τοῖσ δὲ τὰ μὲν σώματα ἔκαμνε, τὴν δὲ ψυχὴν ὅ τε λογισμὸσ καὶ ὁ αὐτοκράτωρ συντρέχων ἐκούφιζεν. ᾐώρει δὲ καὶ ἡ τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ ἐλπίσ, ὅτι καὶ τὸν χάρακα αἱρήσουσι καὶ πολλὰ τὰ ἐν αὐτῷ· ἥκιστα δ’ ἐν ἐλπίσιν ἢ εὐτυχίαισ ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. οἱ μὲν δὴ καὶ τῷδε προσπεσόντεσ ἐπεχείρουν σὺν πολλῇ πρὸσ τοὺσ ἀπομαχομένουσ καταφρονήσει, ὁ δὲ Πομπήιοσ μαθὼν ἐξ ἀλλοκότου σιωπῆσ τοσοῦτον ἀπέρρηξεν· "οὐκοῦν καὶ ἐπὶ τὸν χάρακα ἡμῶν; καὶ εἰπὼν τήν τε στολὴν ἐνήλλαξε καὶ ἵππου ἐπιβὰσ σὺν φίλοισ τέσσαρσιν οὐκ ἀνέσχε δρόμου, πρὶν ἀρχομένησ ἡμέρασ ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι. ὁ δὲ Καῖσαρ, ὡσ ἐπηπείλησε παρατάσσων, ἐν τῷ Πομπηίου χάρακι ἐστάθμευσε, καὶ αὐτόσ τε τὴν ἐκείνου βρώμην καὶ ὁ στρατὸσ ἅπασ τὴν τῶν πολεμίων ἐδαίσαντο. Ἀπέθανον δὲ ἑκατέρων, τῶν γε Ἰταλῶν οὑ̓ γὰρ δὴ τῶν γε συμμάχων οὐδ’ ἐξαρίθμησισ ἐγένετο ὑπὸ πλήθουσ καὶ καταφρονήσεωσ̓ ἐκ μὲν τοῦ Καίσαροσ στρατοῦ τριάκοντα λοχαγοὶ καὶ ὁπλῖται διακόσιοι, ἤ, ὡσ ἑτέροισ δοκεῖ, χίλιοι καὶ διακόσιοι, ἐκ δὲ τῶν Πομπηίου βουλευταὶ μὲν δέκα, ὧν ἦν καὶ Λεύκιοσ Δομίτιοσ, ὁ αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶσ ἐπὶ τὴν Γαλατίαν διάδοχοσ, τῶν δὲ καλουμένων ἱππέων ἀμφὶ τεσσαράκοντα τῶν ἐπιφανῶν·

ἐκ δὲ τῆσ ἄλλησ στρατιᾶσ οἱ μὲν ἐπαίροντέσ φασι δισμυρίουσ ἐπὶ πεντακισχιλίοισ, Ἀσίνιοσ δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇσ μάχησ ἐκείνησ στρατηγῶν, ἑξακισχιλίουσ ἀναγράφει νεκροὺσ εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλοσ ἦν τῆσ ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχησ. ἀριστεῖα δ’ ὁ μὲν Καῖσαρ αὐτὸσ καὶ πρῶτα καὶ δεύτερα ἐκ πάντων ἐφέρετο, ὁμολογούμενοσ ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ τὸ τέλοσ τὸ δέκατον· τὰ δὲ τρίτα Κρασσίνιοσ λοχαγόσ, ὃν Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην ἤρετο, ὅ τι προσδοκῴη, ὁ δὲ λαμπρῶσ ἀνεβόησε· "νικήσομεν, ὦ Καῖσαρ, κἀμὲ τήμερον ἢ ζῶντα ἢ νεκρὸν ἀποδέξῃ"· ἡ στρατιὰ δ’ ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν ἐσ ἑκάστην τάξιν μεταθέοντα πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρᾶσαι. ἐπεὶ δὲ ζητούμενοσ ἐν τοῖσ νεκροῖσ εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα ὁ Καῖσαρ αὐτῷ περιέθηκε καὶ συνέθαψε καὶ τάφον ἐξαίρετον ἀνέστησεν ἐγγὺσ τοῦ πολυανδρίου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 11

(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION