헬라어 문장 검색 - Διοδορ́Λιβραρψ́8́40́

(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 74)

οὐκ ἀνοίκειον δ’ ἐστὶ τῆσ ὑποκειμένησ ἱστορίασ φδιελθεῖν τάσ τε αἰτίασ τῆσ τελευτῆσ καὶ τὰ συμβάντα τούτῳ τῷ δυνάστῃ περὶ τὴν τοῦ βίου καταστροφήν. Διονυσίου τοίνυν δεδιδαχότοσ Ἀθήνησι Ληναίοισ τραγῳδίαν καὶ νικήσαντοσ, τῶν ἐν τῷ χορῷ τισ ᾀδόντων ὑπολαβὼν τιμηθήσεσθαι λαμπρῶσ, ἐὰν πρῶτοσ ἀπαγγείλῃ τὴν νίκην, διέπλευσεν εἰσ τὴν Κόρινθον. καταλαβὼν δ’ ἐκεῖ ναῦν ἐκπλέουσαν εἰσ Σικελίαν καὶ μετεμβὰσ εἰσ ταύτην, οὐρίοισ ἐχρήσατο πνεύμασι, καὶ καταπλεύσασ εἰσ Συρακούσασ συντόμωσ ἀπήγγειλε τῷ τυράννῳ τὴν νίκην. ὁ δὲ Διονύσιοσ τοῦτον μὲν ἐτίμησεν, αὐτὸσ δὲ περιχαρὴσ ἐγένετο καὶ τοῖσ θεοῖσ εὐαγγέλια θύσασ πότουσ καὶ μεγάλασ εὐωχίασ ἐπετέλεσεν.

ἑστιῶν δὲ λαμπρῶσ τοὺσ φίλουσ, καὶ κατὰ τοὺσ πότουσ φιλοτιμότερον τῇ μέθῃ δοὺσ ἑαυτόν, εἰσ ἀρρωστίαν σφοδροτέραν ἐνέπεσε διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἐμφορηθέντων ὑγρῶν. ἔχων δὲ παρὰ θεῶν λόγιον, τότε τελευτήσειν ὅταν τῶν κρειττόνων περιγένηται, τὸν χρησμὸν ἀνέφερεν ἐπὶ τοὺσ Καρχηδονίουσ, ὑπολαμβάνων τούτουσ κρείττουσ ἑαυτοῦ εἶναι.

διὸ καὶ πρὸσ αὐτοὺσ πλεονάκισ πεπολεμηκὼσ εἰώθει κατὰ τὰσ νίκασ ὑποφεύγειν καὶ ἑκουσίωσ ἡττᾶσθαι, ἵνα μὴ δόξῃ τῶν ἰσχυροτέρων γεγονέναι κρείττων. οὐ μὴν ἠδυνήθη γε τῇ πανουργίᾳ κατασοφίσασθαι τὴν ἐκ τῆσ πεπρωμένησ ἀνάγκην, ἀλλὰ ποιητὴσ ὢν κακὸσ καὶ διακριθεὶσ ἐν Ἀθήναισ ἐνίκησε τοὺσ κρείττονασ ποιητάσ.

εὐλόγωσ οὖν κατὰ τὸν χρησμὸν διὰ τὸ περιγενέσθαι τῶν κρειττόνων ἐπακολουθοῦσαν ἔσχε τὴν τοῦ βίου τελευτήν. ὁ δὲ Διονύσιοσ ὁ νεώτεροσ διαδεξάμενοσ τὴν τυραννίδα, πρῶτον τὰ πλήθη συναγαγὼν εἰσ ἐκκλησίαν παρεκάλεσε τοῖσ οἰκείοισ λόγοισ τηρεῖν τὴν πατροπαράδοτον πρὸσ αὐτὸν εὔνοιαν, ἔπειτα τὸν πατέρα μεγαλοπρεπῶσ θάψασ κατὰ τὴν ἀκρόπολιν πρὸσ ταῖσ βασιλίσι καλουμέναισ πύλαισ, ἠσφαλίσατο τὰ κατὰ τὴν ἀρχήν.

ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Πολυζήλου κατὰ μὲν τὴν Ῥώμην ἀναρχία διά τινασ πολιτικὰσ στάσεισ ἐγένετο, κατὰ δὲ τὴν Ἑλλάδα Ἀλέξανδροσ ὁ Φερῶν τύραννοσ ἐν τῇ Θετταλίᾳ περί τινων ἐγκαλέσασ τῇ πόλει τῶν Σκοτουσσαίων, ἐκάλεσεν αὐτοὺσ εἰσ ἐκκλησίαν καὶ περιστήσασ τοὺσ μισθοφόρουσ ἅπαντασ ἀπέσφαξε, τὰ δὲ σώματα τῶν τετελευτηκότων ῥίψασ εἰσ τὴν πρὸ τῶν τειχῶν τάφρον τὴν πόλιν διήρπασεν.

Ἐπαμεινώνδασ δ’ ὁ Θηβαῖοσ μετὰ δυνάμεωσ ἐμβαλὼν εἰσ Πελοπόννησον τοὺσ Ἀχαιοὺσ καί τινασ ἄλλασ πόλεισ προσηγάγετο, Δύμην δὲ καὶ Ναύπακτον καὶ Καλυδῶνα φρουρουμένην ὑπ’ Ἀχαιῶν ἠλευθέρωσεν.

ἐστράτευσαν δὲ καὶ εἰσ Θετταλίαν Βοιωτοί, καὶ Πελοπίδαν ἐκομίσαντο παρ’ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φερῶν τυράννου. Φλιασίοισ δὲ πολεμουμένοισ ὑπ’ Ἀργείων Χάρησ ὑπ’ Ἀθηναίων πεμφθεὶσ στρατηγὸσ μετὰ δυνάμεωσ ἐβοήθησε·

νικήσασ δὲ τοὺσ Ἀργείουσ δυσὶ μάχαισ καὶ τὴν ἀσφάλειαν περιποιήσασ τοῖσ Φλιασίοισ ἐπανῆλθεν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ. τοῦ δ’ ἐνιαυσίου χρόνου διεληλυθότοσ Ἀθήνησι μὲν ἦρχε Κηφισόδωροσ, ἐν Ῥώμῃ δ’ ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλιάρχουσ ὁ δῆμοσ τέσσαρασ κατέστησε, Λεύκιον Φούριον, Παῦλον Μάλλιον, Σερούιον Σουλπίκιον, Σερούιον Κορνήλιον.

ἐπὶ δὲ τούτων Θεμίσων ὁ Ἐρετρίασ τύραννοσ Ὠρωπὸν κατελάβετο. ταύτην δὲ τὴν πόλιν οὖσαν Ἀθηναίων παραλόγωσ ἀπέβαλεν· τῶν γὰρ Ἀθηναίων στρατευσάντων ἐπ’ αὐτὸν καὶ πολὺ ταῖσ δυνάμεσιν ὑπερεχόντων, οἱ Θηβαῖοι βοηθήσαντεσ αὐτῷ καὶ παραλαβόντεσ ἐν παρακαταθήκῃ τὴν πόλιν οὐκ ἀπέδωκαν. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ Κῷοι μετῴκησαν εἰσ τὴν νῦν οἰκουμένην πόλιν καὶ κατεσκεύασαν αὐτὴν ἀξιόλογον·

πλῆθόσ τε γὰρ ἀνδρῶν εἰσ ταύτην ἠθροίσθη καὶ τείχη πολυτελῆ κατεσκευάσθη καὶ λιμὴν ἀξιόλογοσ. ἀπὸ δὲ τούτων τῶν χρόνων αἰεὶ μᾶλλον ηὐξήθη προσόδοισ τε δημοσίαισ καὶ τοῖσ τῶν ἰδιωτῶν πλούτοισ, καὶ τὸ σύνολον ἐνάμιλλοσ ἐγένετο ταῖσ πρωτευούσαισ πόλεσιν. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ ὁ τῶν Περσῶν βασιλεὺσ ἀποστείλασ πρέσβεισ ἔπεισε τοὺσ Ἕλληνασ τοὺσ μὲν πολέμουσ καταλύσασθαι καὶ κοινὴν εἰρήνην συνθέσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ.

διόπερ ὅ τε Λακωνικὸσκαὶ Βοιωτικὸσ κληθεὶσ πόλεμοσ κατελύθη, πλείω μείνασ ἐτῶν πέντε, τὴν ἀρχὴν λαβὼν ἀπὸ τῶν Λευκτρικῶν. ὑπῆρξαν δὲ κατὰ τούτουσ τοὺσ χρόνουσ ἄνδρεσ κατὰ παιδείαν ἄξιοι μνήμησ Ἰσοκράτησ τε ὁ ῥήτωρ καὶ οἱ τούτου γενόμενοι μαθηταὶ καὶ Ἀριστοτέλησ ὁ φιλόσοφοσ, ἔτι δὲ Ἀναξιμένησ ὁ Λαμψακηνὸσ καὶ Πλάτων ὁ Ἀθηναῖοσ, ἔτι δὲ τῶν Πυθαγορικῶν φιλοσόφων οἱ τελευταῖοι, Ξενοφῶν τε ὁ τὰσ ἱστορίασ συγγραψάμενοσ ἐσχατόγηρωσ ὤν·

μέμνηται γὰρ τῆσ Ἐπαμεινώνδου τελευτῆσ μετ’ ὀλίγον χρόνον γεγενημένησ· Ἀρίστιππόσ τε καὶ Ἀντισθένησ, πρὸσ δὲ τούτοισ Αἰσχίνησ ὁ Σφήττιοσ ὁ Σωκρατικόσ. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Χίωνοσ ἐν Ῥώμῃ ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι κατεστάθησαν Κόιντοσ Σερουίλιοσ καὶ Γάιοσ Οὐετόριοσ καὶ Αὖλοσ Κορνήλιοσ, πρὸσ δὲ τούτοισ Μάρκοσ Κορνήλιοσ καὶ Μάρκοσ Φάβιοσ.

ἐπὶ δὲ τούτων εἰρήνησ οὔσησ κατὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, πάλιν ἀρχαὶ πολέμων συνέστησάν τισι τῶν πόλεων καὶ νεωτέρων πραγμάτων καινοτομία παράλογοσ. οἱ γὰρ τῶν Ἀρκάδων φυγάδεσ ὁρμηθέντεσ ἐξ Ἤλιδοσ κατελάβοντο τῆσ ὀνομαζομένησ Τριφυλίασ χωρίον ὀχυρόν, ὃ προσηγόρευται Λασίων. ἐκ πολλῶν δὲ χρόνων περὶ τῆσ Τριφυλίασ ἠμφεσβήτουν Ἀρκάδεσ καὶ Ἠλεῖοι, καὶ κατὰ τὰσ ἑκατέρων ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ ὑπεροχὰσ ἐναλλὰξ ἐκυρίευον τῆσ χώρασ·

κατὰ δὲ τοὺσ ὑποκειμένουσ καιροὺσ τῶν Ἀρκάδων κρατούντων τὴν Τριφυλίαν, προφάσει τῶν φυγάδων ἀφῃροῦντο ταύτην τῶν Ἀρκάδων οἱ Ἠλεῖοι. διὸ καὶ παροξυνθέντεσ οἱ Ἀρκάδεσ τὸ μὲν πρῶτον πρέσβεισ ἐξαποστείλαντεσ ἀπῄτουν τὸ χωρίον·

ὡσ δ’ οὐδεὶσ αὐτοῖσ προσεῖχε, μετεπέμψαντο παρ’ Ἀθηναίων συμμαχίαν καὶ μετὰ ταύτησ ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸν Λασίωνα. τῶν δὲ Ἠλείων βοηθησάντων τοῖσ φυγάσιν ἐγένετο μάχη πλησίον τοῦ Λασίωνοσ, καὶ τῶν Ἀρκάδων πολλαπλασίων ὄντων ἡττήθησαν Ἠλεῖοι καὶ πλείουσ τῶν διακοσίων στρατιωτῶν ἀπέβαλον. ταύτησ δὲ ἀρχῆσ τοῦ πολέμου γενομένησ συνέβη τὴν διαφορὰν ἐπὶ πλέον προβῆναι τοῖσ Ἀρκάσι καὶ τοῖσ Ἠλείοισ·

εὐθὺσ γὰρ οἱ μὲν Ἀρκάδεσ μετεωρισθέντεσ τῷ προτερήματι ἐστράτευσαν ἐπὶ τὴν Ἠλείαν, καὶ εἷλον πόλεισ Μάργανα καὶ Κρόνιον, ἔτι δὲ Κυπαρισσίαν καὶ Κορυφάσιον. ‐ ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ κατὰ τὴν Μακεδονίαν Πτολεμαῖοσ μὲν ὁ Ἀλωρίτησ ἐδολοφονήθη ὑπὸ τἀδελφοῦ Περδίκκα, βασιλεύσασ ἔτη τρία·

τὴν δὲ ἀρχὴν διαδεξάμενοσ ὁ Περδίκκασ ἐβασίλευσε τῆσ Μακεδονίασ ἔτη πέντε. ἐπ’ ἄρχοντοσ δ’ Ἀθήνησι Τιμοκράτουσ ἐν Ῥώμῃ μὲν ἀντὶ τῶν ὑπάτων χιλίαρχοι τρεῖσ κατεστάθησαν, Τίτοσ Κοί̈νκτιοσ καὶ Σερούιοσ Κορνήλιοσ καὶ Σερούιοσ Σουλπίκιοσ, Ὀλυμπιὰσ δὲ ὑπὸ Πισατῶν καὶ Ἀρκάδων ἤχθη τετάρτη πρὸσ ταῖσ ἑκατόν, καθ’ ἣν ἐνίκα στάδιον Φωκίδησ Ἀθηναῖοσ.

ἐπὶ δὲ τούτων Πισᾶται μὲν ἀνανεωσάμενοι τὸ παλαιὸν ἀξίωμα τῆσ πατρίδοσ καί τισι μυθικαῖσ καὶ παλαιαῖσ ἀποδείξεσι χρώμενοι, τὴν θέσιν τῆσ Ὀλυμπικῆσ πανηγύρεωσ αὑτοῖσ προσήκειν ἀπεφαίνοντο.

κρίνοντεσ δὲ τὸν παρόντα καιρὸν εὔθετον ἔχειν ἀμφισβητῆσαι τοῦ ἀγῶνοσ, συμμαχίαν ἐποιήσαντο πρὸσ Ἀρκάδασ ὄντασ πολεμίουσ Ἠλείων· συναγωνιστὰσ δὲ λαβόντεσ τούτουσ ἐστράτευσαν ἐπὶ τοὺσ Ἠλείουσ ἄρτι τιθέντασ τὸν ἀγῶνα. ἀντιστάντων δὲ τῶν Ἠλείων πανδημεὶ συνέστη μάχη καρτερά, θεωμένων τὴν μάχην τῶν παρόντων ἐπὶ τὴν πανήγυριν Ἑλλήνων ἐστεφανωμένων καὶ μεθ’ ἡσυχίασ ἀκινδύνωσ ἐπισημαινομένων τὰσ ἑκατέρωθεν ἀνδραγαθίασ.

τέλοσ Πισᾶται νικήσαντεσ ἔθηκαν τὸν ἀγῶνα, καὶ τὴν Ὀλυμπιάδα ταύτην ὕστερον οὐκ ἀνέγραψαν Ἠλεῖοι διὰ τὸ δοκεῖν βίᾳ καὶ ἀδίκωσ διατεθῆναι. ἅμα δὲ τούτοισ πραττομένοισ Ἐπαμεινώνδασ ὁ Θηβαῖοσ, μέγιστον ἔχων τῶν πολιτῶν ἀξίωμα, συναχθείσησ ἐκκλησίασ διελέχθη τοῖσ πολίταισ, προτρεπόμενοσ αὐτοὺσ ἀντέχεσθαι τῆσ κατὰ θάλατταν ἡγεμονίασ.

διελθὼν δὲ λόγον ἐκ χρόνου πεφροντισμένον ἐδείκνυε τὴν ἐπιβολὴν ταύτην συμφέρουσάν τε καὶ δυνατήν, τά τε ἄλλα προφερόμενοσ καὶ διότι τοῖσ πεζῇ κρατοῦσι ῥᾴδιόν ἐστι περιποιήσασθαι τὴν τῆσ θαλάττησ ἀρχήν· καὶ γὰρ Ἀθηναίουσ ἐν τῷ πρὸσ Ξέρξην πολέμῳ διακοσίασ ναῦσ ἰδίᾳ πληροῦντασ Λακεδαιμονίοισ δέκα ναῦσ παρεχομένοισ ὑποτετάχθαι. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα πρὸσ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν οἰκείωσ διαλεχθεὶσ ἔπεισε τοὺσ Θηβαίουσ ἀντέχεσθαι τῆσ κατὰ θάλατταν ἀρχῆσ. εὐθὺσ οὖν ὁ δῆμοσ ἐψηφίσατο τριήρεισ μὲν ἑκατὸν ναυπηγεῖσθαι, νεώρια δὲ ταύταισ ἴσα τὸν ἀριθμόν, Ῥοδίουσ δὲ καὶ Χίουσ καὶ Βυζαντίουσ προτρέπεσθαι βοηθῆσαι ταῖσ ἐπιβολαῖσ.

αὐτὸσ δὲ μετὰ δυνάμεωσ ἐκπεμφθεὶσ ἐπὶ τὰσ εἰρημένασ πόλεισ Λάχητα μὲν τὸν Ἀθηναίων στρατηγόν, ἔχοντα στόλον ἀξιόλογον καὶ διακωλύειν τοὺσ Θηβαίουσ ἀπεσταλμένον, καταπληξάμενοσ καὶ ἀποπλεῦσαι συναναγκάσασ, ἰδίασ τὰσ πόλεισ τοῖσ Θηβαίοισ ἐποίησεν. εἰ μὲν οὖν ὁ ἀνὴρ οὗτοσ πλείω χρόνον ἐπέζησεν, ὡμολογημένωσ ἂν οἱ Θηβαῖοι τῇ κατὰ γῆν ἡγεμονίᾳ καὶ τὴν τῆσ θαλάττησ ἀρχὴν προσεκτήσαντο·

ἐπεὶ δὲ μετ’ ὀλίγον χρόνον ἐν τῇ περὶ τὴν Μαντίνειαν μάχῃ λαμπροτάτην τὴν νίκην τῇ πατρίδι περιποιήσασ ἡρωικῶσ ἐτελεύτησεν, εὐθέωσ καὶ τὰ τῶν Θηβαίων πράγματα τῇ τούτου τελευτῇ συναπέθανεν. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων τὰ κατὰ μέροσ μικρὸν ὕστερον ἀκριβῶσ διέξιμεν. τότε δὲ τοῖσ Θηβαίοισ ἔδοξε στρατεύειν ἐπὶ τὸν Ὀρχομενὸν διὰ τοιαύτασ τινὰσ αἰτίασ.

τῶν φυγάδων τινὲσ βουλόμενοι τὴν ἐν Θήβαισ πολιτείαν εἰσ ἀριστοκρατικὴν κατάστασιν μεταστῆσαι, συνέπεισαν τοὺσ τῶν Ὀρχομενίων ἱππεῖσ, ὄντασ τριακοσίουσ, συνεπιλαβέσθαι τῆσ ἐπιβολῆσ. οὗτοι δὲ εἰωθότεσ μετὰ Θηβαίων ἀπαντᾶν ἡμέρᾳ τεταγμένῃ πρὸσ τὴν ἐξοπλισίαν, εἰσ ταύτην συνέθεντο ποιήσασθαι τὴν ἐπίθεσιν·

πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων κοινωνούντων τῆσ προθέσεωσ καὶ προσορμησάντων, ἀπήντησαν πρὸσ τὸν καιρόν. οἱ μὲν οὖν συστησάμενοι τὴν πρᾶξιν μετανοήσαντεσ ἐδήλωσαν τοῖσ βοιωτάρχαισ τὴν ἐπίθεσιν, προδόντεσ τοὺσ συνομόσαντασ, καὶ διὰ τῆσ εὐεργεσίασ ταύτησ ἑαυτοῖσ ἐπορίσαντο τὴν σωτηρίαν.

τῶν δ’ ἀρχόντων συλλαβόντων τοὺσ τῶν Ὀρχομενίων ἱππεῖσ καὶ παραγαγόν ων εἰσ τὴν ἐκκλησίαν, ὁ δῆμοσ ἐψηφίσατο τούτουσ μὲν ἀποσφάξαι, τοὺσ δ’ Ὀρχομενίουσ ἐξανδραποδίσασθαι καὶ τὴν πόλιν κατασκάψαι. ἐκ παλαιῶν γὰρ χρόνων οἱ Θηβαῖοι πρὸσ τούτουσ ἀλλοτρίωσ διέκειντο, δασμοφοροῦντεσ μὲν τοῖσ Μινύαισ ἐν τοῖσ ἡρωικοῖσ χρόνοισ, ὕστερον δ’ ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἐλευθερωθέντεσ. οἱ δ’ οὖν Θηβαῖοι καιρὸν ἔχειν νομίσαντεσ καὶ προφάσεισ εὐλόγουσ τῆσ τιμωρίασ λαβόντεσ, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὸν Ὀρχομενόν·

κατασχόντεσ δὲ τὴν πόλιν τοὺσ μὲν ἄνδρασ ἀπέκτειναν, τέκνα δὲ καὶ γυναῖκασ ἐξηνδραποδίσαντο. περὶ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ καιροὺσ Θετταλοὶ πρὸσ Ἀλέξανδρον τὸν Φερῶν τύραννον διαπολεμοῦντεσ, καὶ πλείοσι μάχαισ ἡττωμένοι, πολλοὺσ δὲ τῶν στρατιωτῶν ἀπολωλεκότεσ, πρέσβεισ ἀπέστειλαν πρὸσ Θηβαίουσ, ἀξιοῦντεσ αὐτοῖσ βοηθῆσαι καὶ στρατηγὸν αὐτοῖσ ἐξαποστεῖλαι Πελοπίδαν.

ᾔδεισαν γὰρ τοῦτον τὸν ἄνδρα διὰ τὴν ὑπ’ Ἀλεξάνδρου σύλληψιν ἀλλοτριώτατα διακείμενον πρὸσ τὸν δυνάστην, ἅμα δὲ καὶ ἀνδρείᾳ διάφορον καὶ ἐπὶ στρατηγικῇ συνέσει διαβεβοημένον. συναχθείσησ δὲ τῆσ κοινῆσ συνόδου τῶν Βοιωτῶν, καὶ τῶν πρέσβεων διαλεχθέντων περὶ ὧν εἶχον ἐντολάσ, οἱ μὲν Βοιωτοὶ πάντα συνεχώρησαν τοῖσ Θετταλοῖσ, καὶ δόντεσ εἰσ ἑπτακισχιλίουσ στρατιώτασ τῷ Πελοπίδᾳ συντόμωσ ἐκέλευον βοηθεῖν αὐτὸν τοῖσ δεομένοισ·

τοῦ δὲ Πελοπίδου ταχέωσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐξιόντοσ συνέβη τὸν ἥλιον ἐκλιπεῖν. πολλῶν δὲ τὸ γεγονὸσ ὑποπτευσαμένων, τῶν μάντεών τινεσ ἀπεφήναντο διὰ τὴν γενομένην ἔξοδον τῶν στρατιωτῶν ἐκλιπεῖν τὸν τῆσ πόλεωσ ἥλιον.

καὶ διὰ τούτων τῶν λόγων προλεγόντων τὸν τοῦ Πελοπίδου θάνατον, οὐδὲν ἧττον ὁ Πελοπίδασ ἀνέζευξεν ἐπὶ τὴν στρατείαν, ὑπὸ τοῦ χρεὼν ἀγόμενοσ. ὡσ δὲ κατήντησεν εἰσ τὴν Θετταλίαν, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον κατέλαβε προκατειλημμένον τοὺσ ὑπερδεξίουσ τόπουσ καὶ στρατιώτασ ἔχοντα πλείουσ τῶν δισμυρίων, ἀντεστρατοπέδευσε μὲν τοῖσ πολεμίοισ, προσλαβόμενοσ δὲ συμμάχουσ παρὰ τῶν Θετταλῶν συνῆψε μάχην τοῖσ ἐναντίοισ.

τοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου διὰ τὰσ ὑπεροχὰσ τῶν τόπων πλεονεκτοῦντοσ, ὁ Πελοπίδασ σπεύδων διὰ τῆσ ἰδίασ ἀνδρείασ κρῖναι τὴν μάχην ἐπ’ αὐτὸν ὡρ́μησε τὸν Ἀλέξανδρον.

τοῦ δὲ δυνάστου μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ὑποστάντοσ, ἐγένετο μάχη καρτερά, καθ’ ἣν ὁ Πελοπίδασ ἀριστεύων πάντα τὸν περὶ αὐτὸν τόπον νεκρῶν κατέστρωσε, τέλοσ δ’ ἐπιθεὶσ τῷ κινδύνῳ καὶ τοὺσ πολεμίουσ τρεψάμενοσ τὴν μὲν νίκην περιεποιήσατο, τὸν δὲ αὑτοῦ βίον ἀπέβαλε, πολλοῖσ περιπεσὼν τραύμασι καὶ τὸ ζῆν ἡρωικῶσ προέμενοσ. ὁ δ’ Ἀλέξανδροσ δευτέρᾳ μάχῃ λειφθεὶσ καὶ τοῖσ ὅλοισ συντριβείσ, ἠναγκάσθη καθ’ ὁμολογίαν τοῖσ μὲν Θετταλοῖσ τὰσ καταπεπολεμημένασ πόλεισ ἀποδοῦναι, Μάγνητασ δὲ καὶ τοὺσ Φθιώτασ Ἀχαιοὺσ παραδοῦναι Βοιωτοῖσ, καὶ τὸ λοιπὸν Φερῶν μόνων ἄρχοντα σύμμαχον εἶναι Βοιωτοῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diodorus Siculus, Library, book xv, chapter 74

(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 74)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION